Για να μάθει ο
Ελληνικός Λαός
Το Μίσος των Εβραίων της Μόσχας
προς κάθε τι το Ελληνικό – Θεωρούν την κατοχή της Ανατολικής Θράκης ότι Βλάπτει
τα Συμφέροντά τους – Χιλιάδες Έλληνες Τουφεκίστηκαν από τους Μπολσεβίκους – Οι Εβραίοι
της Οδησσού Φονεύουν Μεμονωμένα τους Έλληνες Στρατιώτες
Επιμέλεια: Βασίλειος Ι. Κετσεκιουλάφης
Πολιτικός Επιστήμων - Διεθνολόγος
Κ’
Οι Μπολσεβίκοι εξακολουθούν
πάντοτε να προστατεύουν την κεμαλική Τουρκία και να την ωθούν σε ανθελληνικές
και αντιχριστιανικές ενέργειες, παρά το δόγμα του διεθνισμού και της αθεΐας, το
οποίο τους επιβάλλει ίση αμεροληψία απέναντι όλων των εθνών και όλων των
θρησκειών.
Κατ’ επιταγή της Μόσχας η Πέμπτη
Παμβαλκανική Κομμουνιστική Συνδιάσκεψη, στην οποία μετείχε και το Ελληνικό
Κομμουνιστικό Κόμμα, αποφάσισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Τα Κομμουνιστικά Κόμματα του
Αίμου δηλώνουν ότι οι βαλκανικοί λαοί οφείλουν να υποστηρίξουν την Τουρκία στον
αγώνα της υπέρ της ανεξαρτησίας της και κατά του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, ότι
τα Στενά και η Κωνσταντινούπολη πρέπει να ανήκουν στην Τουρκία, ότι η Μαύρη
Θάλασσα πρέπει να ανήκει στους λαούς των ακτών της και ότι πρέπει να μένει
κλειστή σε όλους τους πολεμικούς στόλους των κεφαλαιοκρατικών χωρών.» (Τρίτη παράγραφος του τρίτου
κεφαλαίου των αποφάσεων της ρηθείσας Διάσκεψης).
Τα Στενά και η Κωνσταντινούπολη
λένε οι μπολσεβίκοι πρέπει να ανήκουν στην Τουρκία. Αλλά που είναι ω αθώοι
Έλληνες κομμουνιστές η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών; Που είναι η αρχή του
διεθνισμού, την οποία διατυμπανίζει ο κομμουνισμός;
Ο «Ελεύθερος Τύπος» είναι άξιος
εθνικής ευγνωμοσύνης, γιατί τόνισε ήδη από την 5η Ιανουαρίου μερικές
από τις φιλοτουρκικές εκδηλώσεις της εξωτερικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Η
απάντηση του κ. Κορδάτου, από τους αρχηγούς του ελληνικού κομμουνισμού κατά το
οποίο το εθνικιστικό κίνημα των Τούρκων δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά ένα κίνημα
κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού, επιβεβαιώνει τις ανωτέρω πληροφορίες μου, κατά τις
οποίες τόσο ο ρωσικός, όσο και ο ελληνικός κομμουνισμός υποκρίθηκαν πάντοτε ότι
αγνοούν την ύπαρξη εκατομμυρίων Ελλήνων και Αρμενίων στην Ανατολή και στην
Κωνσταντινούπολη. Δεσμευμένος από την ρηθείσα απόφαση περί Κωνσταντινούπολης ο
ελληνικός κομμουνισμός είναι φυσικό να υποστηρίζει σήμερα χωρίς να κοκκινίζει
την τουρκική άποψη στο Πατριαρχικό ζήτημα.
Τους αμφιβάλλοντες τυχόν για
την ακρίβεια των πληροφοριών αυτών παραπέμπω στα στενογραφημένα πρακτικά του
πρώτου Συνεδρίου των Ανατολικών Εθνών του Μπακού. (Σεπτέμβριος 1920).
Ιδού ένα απόσπασμα επί λέξει
του λόγου του τότε διευθυντή της σοβιετικής προπαγάνδας στην Εγγύς και Κεντρική
Ανατολή «συντρόφου» Παύλοβιτς:
«…Γιατί η Αγγλία και η Γαλλία
ενδιαφέρονται τόσο στην υποστήριξη του Βράγκελ; Διότι εφόσον η Κριμαία
βρίσκεται σε χέρια του Βράγκελ, τα νώτα της επαναστατικής Τουρκίας είναι
αποκομμένα και η σοβιετική Ρωσία δεν μπορεί να έρθει αρωγός των Τούρκων
επαναστατών.
Η Ελληνική κατοχή της Θράκης
και Αδριανούπολης σκοπό έχει την απομόνωση της επαναστατικής Τουρκίας και της Σοβιετικής
Ρωσίας από τα Βαλκάνια.
Ο Καπιταλισμός σκάβει τον τάφο
του, αλλά όπως επισπεύσουμε τον θάνατό του, τα Ανατολικά έθνη πρέπει χέρι –
χέρι με την Σοβιετική Ρωσία να δώσουν το τελευταίο χτύπημα. Η επαναστατική
Ανατολή πρέπει να συνδεθεί με στενότατη συμμαχία με την Σοβιετική Ρωσία».
Πράγματι το μίσος των Εβραίων της
Γ’ Διεθνούς ήταν και είναι αφάνταστο προς κάθε τι το Ελληνικό. Οι Εβραίοι
δικτάτορες της Μόσχας με όλα τα μέσα συνέδραμαν απροκάλυπτα το έργο του Κεμάλ.
Ρώσοι οικονομικοί υπάλληλοι στη Μόσχα, το Ρόστοβο και την Οδησσό με
διαβεβαιώνουν ότι απεστάλησαν στον Κεμάλ από τα τμήματα στα οποία υπηρετούν
δεκάδες εκατομμύρια χρυσά ρούβλια.
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η
παρακάτω δήλωση του Ιμπραήμ Ταγή, αντιπρόσωπου του Κεμάλ στο συνέδριο των
Ανατολικών Εθνών, από την οποία αποδεικνύεται η στενή συνεργασία της Μόσχας με
την Άγκυρα:
«…Σύντροφοι, από τα λεχθέντα
προκύπτει ότι η Ανατολή ακολουθούσα τον δρόμο της ανάπτυξης και του πολιτισμού
αποφάσισε να υπερασπίσει την τύχη και
την ανεξαρτησία της μέχρι τελευταίας πνοής των παιδιών της. Και η προτεινόμενη
χείρα της Σοβιετικής Ρωσίας γίνεται δεκτή με όλη την ειλικρίνεια». (Τέταρτη ημέρα του συνεδρίου
των Ανατολικών Εθνών 4 Σεπτεμβρίου 1920, Μπακού).
Νομίζω ότι το αδιάλλακτο και
αδικαιολόγητο μίσος των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας κατά κάθε τι του
ελληνικού και μάλιστα η σύμπραξη αυτών με την Άγκυρα, αποτελούν ενώπιον της ιστορίας
πλήρως ικανοποιητικά στοιχεία για την ελληνική εκστρατεία της Ουκρανίας (1919) μη
λαμβανομένου υπόψη ότι η Ελλάδα ήταν εξάλλου υποχρεωμένη να μετάσχει στον
συμμαχικό εκείνο αγώνα για να πετύχει την απελευθέρωση της Θράκης και της Ιωνίας.
Εκτός αυτού ο ελληνισμός της Ρωσίας
υπέστη τόσες καταστροφές εκ μέρους των μπολσεβίκων, ώστε και μόνες εκείνες να
δικαιολογούν την εκστρατεία εκείνη, την οποία τόσο δημοκοπικά κατέκριναν ορισμένα
κόμματα.
Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ακόμα
σχηματίσει σαφή ιδέα των καταστροφών αυτών. Αρκούμαι μόνο να πω ότι απωλέστηκαν
ανεπίστρεπτες ελληνικές περιουσίες αξίας τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια χρυσά
ρούβλια, ήτοι 70 περίπου δισεκατομμύρια σημερινές δραχμές! Σε πολλές χιλιάδες
ανέρχονται οι τουφεκισμένοι ή εκείνοι που υπέκυψαν στον δια της πείνας και των
επιδημιών θάνατο Έλληνες της Ρωσίας.
Όταν ο ελληνικός στρατός
υποχωρούσε στην Οδησσό, οι Εβραίοι δολοφονούσαν πολλούς Έλληνες στρατιώτες
μεμονωμένους, άλλους δε από τα παράθυρα περιέχεαν με βραστό νερό. Θα ανέφερα τα ονόματα Ρώσων αυτοπτών μαρτύρων,
αλλά δεν το κάνω από τον φόβο μη πάθουν συγγενείς τους στην Ρωσία. Εξάλλου το
1921 όταν διορίστηκε αρχηγός της Τσέκα ο Λιθουανός Πέτερς (που διέπραξε τόσες
θηριωδίες στην Πετρούπολη και τη Μόσχα) με το πρόσχημα ότι οι Έλληνες του
Καύκασου υποστηρίζουν δήθεν τους στα όρη καταφεύγοντες Κοζάκους, τουφεκίστηκαν πολλές
εκατοντάδες Έλληνες, άλλους εκτόπισε εντός 24 ωρών διατάζοντας να εγκαταλείψουν
τα πάντα και να μεταβούν στο Μπακού. Οι δυστυχείς αυτοί Έλληνες ανέρχονταν σε
15.000 συν γυναίκες και παιδιά, ρακένδυτοι και πειναλέοι έφτασαν στην περιοχή
αυτή. Οι εκεί Έλληνες τους παρείχαν, εφόσον ήταν δυνατόν, τις πρώτες βοήθειες.
Ο δε γράφων τους έστειλε 175 εκατομμύρια ρούβλια που αντιστοιχούσαν την εποχή
εκείνη σε 800 χρυσά ρούβλια.
Η στάση των Εβραίων δικτατόρων της
Μόσχας στον ελληνικό εκλογικό αγώνα του 1920, η αστοργία τους προς τους πρόσφυγες
και η τελευταία ανακίνηση του Μακεδονικού ζητήματος θα αποτελέσουν το θέμα του
αυριανού άρθρου μου.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου