Αφού διέσωσαν τους επικυρίαρχους ... κάτι χιλιάδες αυτοκτονίες και κάτι εκατομμύρια κατεστραμμένοι οικονομικά πολίτες ... δεν στάθηκαν ικανοί λόγοι να τους χαλάσει η διάθεση.
Οι σχέσεις του Γιούνκερ με τους κλόουν της πολιτικής εξελίσσονται σε ερωτικού τύπου. Και βλέποντας τον Γιούνκερ να κρατάει σφιχτά το χέρι του Τσίπρα θυμήθηκα εκείνο που ένιωσαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μετά τη μεγάλη προδοσία.
Διαβάστε στο τελευταίο άρθρο τι εστί «Γιούνκερ» και θα καταλάβετε γιατί χαίρεται τόσο πολύ με τους ελληνόφωνους γενίτσαρους που μας κυβερνούν έχοντας για οδηγό το μοντέλο της καταστροφής της Ανατολικής Γερμανίας.
Τεράστιες μπίζνες ...εκατομμύρια πολίτες πτωχευμένοι, ενώ οι υπηρέτριες των τοκογλύφων κάνουν πάρτι.
Να σας θυμίσουμε το άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου της 16.11.2011 που διαβάσαμε στο "ΒΗΜΑ":
«Ήµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά»
Το δραματικό παρασκήνιο των δύο ετών του μνημονίου
«Ηµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά» εξοµολογείται µιλώντας στο «Βήµα της Κυριακής» κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης όταν αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των µελών του Υπουργικού Συµβουλίου την ηµέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του µνηµονίου στις 5 Μαΐου 2010. «Κοιτάζαµε ο ένας τον άλλον και ήµασταν όλοι χλωµοί» λέει. «Αισθανόµασταν µεγάλη ντροπή, αφού δεν µπορούσαµε να πιστέψουµε ότι εµείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαµε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεµαχίσαµε µισθούς και συντάξεις». Και καταλήγει: «Από τότε έχουµε εκπορνευτεί πλήρως. Εχουµε κάνει τα ίδια πράγµατα πολλές φορές χωρίς να αισθανόµαστε ίχνος ντροπής». Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί του ΠαΣΟΚ παραδέχονται στις ιδιωτικές συζητήσεις τους ότι το µνηµόνιο, όσο και αν προβλέπει ορισµένες απαραίτητες µεταρρυθµίσεις, σηµαίνει ταυτόχρονα την καταδίκη της οικονοµίας σε παρατεταµένη ύφεση και την υποθήκευση της χώρας στους δανειστές της. Αναγνωρίζουν όµως ταυτόχρονα ότι ήταν η έσχατη επιλογή για την αποφυγή της πτώχευσης και τη διάσωση των καταθέσεων και των συντάξεων, αφού η κυβέρνηση είχε αποτύχει στην εφαρµογή όλων των προηγούµενων λύσεων.
«Το µνηµόνιο συντάχθηκε στο πόδι από εµάς και την τρόικα» παραδέχεται υψηλόβαθµο κυβερνητικό στέλεχος που συµµετείχε στη (µόνον κατ’ όνοµα...) διαπραγµάτευση. «Πρόκειται για διαπραγµάτευση άρπα κόλλα» λέει. «∆εν είχαµε ιδέα τι γράφαµε και σε ανάλογη και µεγαλύτερη σύγχυση βρίσκονταν οι εµπειρογνώµονες της τρόικας, οι οποίοι εργάζονταν υπό την ασφυκτική πίεση της Επιτροπής και του Ταµείου». Σύµφωνα µε συγκλίνουσες µαρτυρίες, δεν είχε γίνει η παραµικρή προετοιµασία και απλώς την τελευταία στιγµή αποµονώνονταν τµήµατα από παλαιότερα µνηµόνια του ∆ΝΤ µε την Τουρκία, το Μεξικό ή την Ουγγαρία και προσαρµόζονταν βιαστικά για να συνθέσουν το ελληνικό µνηµόνιο. «Είναι µια κακή συρραφή, ένα “µνηµόνιο-Φρανκενστάιν”» λέει υπουργός, ο οποίος οµολογεί ότι είχε στη διάθεσή του λιγότερες από τρεις ώρες για να διαβάσει, να κατανοήσει, να αξιολογήσει και να εγκρίνει το τµήµα της συµφωνίας που αφορούσε τις δεσµεύσεις του υπουργείου του για τα επόµενα τέσσερα χρόνια!
Η Αλέκα διασώζει το Κοινοβούλιο
Μόνο τα δύο πρώτα κεφάλαια του µνηµονίου είναι αµιγώς «ελληνικά». Πρόκειται για τη «νοµική εισαγωγή» την οποία συνέταξαν οι καθηγητές κκ. Ευ. Βενιζέλος και Χ. Παµπούκης σε ένα γραφείο του πέµπτου ορόφου στο επί της λεωφόρου Μεσογείων υπουργείο Περιβάλλοντος. Σε αυτό το ηλικίας µόλις 10 ετών κτίριο, µε τον αρχιτεκτονικό σχεδιασµό που αποπνέει την... αισιοδοξία της ένταξης στην ΟΝΕ, πολλά κυβερνητικά στελέχη βρήκαν κρησφύγετο εκείνη την ηµέρα. Το κέντρο της Αθήνας ήταν απροσπέλαστο λόγω των δακρυγόνων και των επεισοδίων που κατέληξαν το ίδιο απόγευµα στη δολοφονία τριών νέων ανθρώπων στο υποκατάστηµα της Marfin στην οδό Σταδίου.
«Θα γίνουµε Αργεντινή. Θα µπουν µέσα και θα µας σκοτώσουν» φώναξε ο κ. Θ. Πάγκαλος όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο των τριών υπαλλήλων. Βρισκόταν στη Βουλή και δίπλα του οι βουλευτές που τον άκουσαν πάγωσαν, πιστεύοντας ότι ο όχλος θα εισβάλει και θα τους λιντσάρει. Είχαν υπολογίσει χωρίς την... κυρία Αλέκα Παπαρήγα! Η γενική γραµµατέας του ΚΚΕ, µονίµως καχύποπτη και προνοητική, είχε δώσει αυστηρές εντολές στην οµάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Οι γεροδεµένοι κοµµουνιστές, αντί να καταλάβουν τα (πρώην) Ανάκτορα, υπάκουσαν και τα προφύλαξαν εµποδίζοντας τον «συνασπισµό» ακροαριστερών και παρακρατικών να σπάσουν τον αστυνοµικό κλοιό από την πλευρά του Μνηµείου του Αγνωστου Στρατιώτη. Για µία ακόµη φορά το ΚΚΕ έσωσε την αστική δηµοκρατία...
«Ο Γιώργος γνώριζε τα πάντα»
«Ο Γιώργος γνώριζε τα πάντα» οµολογεί µιλώντας στο «Βήµα της Κυριακής» κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος. «Από τον Φεβρουάριο του 2009, οκτώ µήνες πριν από τις εκλογές, γνωρίζαµε ότι η Ελλάδα είναι τεχνικά πτωχευµένη. Η χρεοκοπία ήταν θέµα χρόνου». Τον Φεβρουάριο του 2009 σηµειώθηκε απότοµη άνοδος της διαφοράς του επιτοκίου (spread) µεταξύ του ελληνικού και του γερµανικού κρατικού δεκαετούς οµολόγου. Η εξέλιξη αυτή, η οποία τροµοκράτησε την κυβέρνηση Καραµανλή, δεν πέρασε απαρατήρητη από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους στενούς συνεργάτες του.
Ο κ. Παπανδρέου, έπειτα από συζητήσεις µε Ελληνες και κυρίως ξένους συνοµιλητές του, στους οποίους συµπεριλαµβάνεται ο νοµπελίστας Οικονοµίας κ. Τζόζεφ Στίγκλιτζ και ο µεγαλοεπενδυτής κ. Τζορτζ Σόρος, λέγεται πως καταστάλαξε στην άποψη ότι η δυναµική του δηµόσιου χρέους είναι τόσο ισχυρή ώστε δεν µπο ρεί παρά να οδηγήσει σε µια καταστροφική χρεοκοπία. Τότε, σύµφωνα µε την ίδια πηγή, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σκέφτηκε το αυτονόητο: τα κράτη που φθάνουν στο χείλος της χρεοκοπίας απευθύνονται στο ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο (∆ΝΤ). ∆ιαπίστωσε όµως ότι τα κεφάλαια που απαιτούνταν προκειµένου η Ελλάδα να αποφύγει την πτώχευση ήταν πέντε φορές περισσότερα από αυτά που µπορεί να της προσφέρει το ∆ΝΤ. Κατέληξε λοιπόν στο συµπέρασµα ότι η Ελλάδα χρειάζεται µια «διεθνή λύση» και άρχισε να επεξεργάζεται τις πρωτοβουλίες που θα µπορούσε να αναλάβει.
«Το λάθος µας είναι ότι δεν προετοιµάσαµε τον λαό» λέει το ίδιο στέλεχος, «ούτε το κόµµα». Ο κ. Παπανδρέου, παρ’ ότι γνώριζε πως η Ελλάδα οδεύει προς τη χρεοκοπία, υπο τίµησε το «εσωτερικό µέτωπο». ∆εν εγκατέλειψε το... όραµα της «πράσινης ανάπτυξης», ούτε κατεύθυνε το οικονοµικό επιτελείο του προς περισσότερο «προσεκτικές» διακηρύξεις. Το καλοκαίρι του 2009 ο λογαριασµός των παροχών είχε φθάσει στα... 30 δισ. ευρώ. Πολλοί βουλευτές παρουσίαζαν το 2009 ως... «νέο ‘81».
Ο κ. Παπανδρέου επέµενε πεισµατικά στην αοριστολογία. Εκτιµούσε ότι ένας συνδυασµός πράσινης ανάπτυξης, θεσµικών µεταρρυθµίσεων και µιας (εντελώς απροσδιόριστης...) διεθνούς πρωτοβουλίας θα έλυνε το πρόβληµα του χρέους χωρίς να πληγεί ο λαός. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο η προειδοποίηση του διοικητή της ΤΤΕ κ. Γ. Προβόπουλου ότι το έλλειµµα του 2009 θα κατέληγε σε διψήφιο ποσοστό δεν σήµαινε πολλά πράγµατα για τον εν αναµονή Πρωθυπουργό. Εκείνο το οποίο πίστευε ότι θα πετύχει ήταν να µετακινηθεί η Ελλάδα από την υπερχρέωση στην ευηµερία χωρίς να διανύσει την ενδιάµεση απόσταση! Κατηγορείται όµως ότι, αν είχε λάβει τότε σκληρά µέτρα, θα είχε αποφύγει τα χειρότερα που ακολούθησαν.
«Σοσιαλιστική αλλεργία» στα μέτρα
Στο υπουργείο Οικονοµικών δεν είχαν «σοσιαλιστική αλλεργία» στην περιοριστική πολιτική. Ο υπουργός συχνά συγκαλούσε απόρρητες συσκέψεις. «Σκεφθείτε µέτρα σοκ» ζητούσε από τους συνεργάτες του. Πίστευε ότι τα περιοριστικά µέτρα ήταν απαραίτητα για την αποκατάσταση της εµπιστοσύνης των αγο ρών. Μία από τις πιο ριζοσπαστικές και ριψοκίνδυνες ιδέες που ακούστηκαν σε εκείνες τις συναντήσεις ήταν το «10% “κούρεµα” των καταθέσεων» για τους λογαριασµούς άνω των 100.000 ευρώ. Θα επιβάλλονταν ταυτόχρονα µε το (γαλλικής κοπής) πάγωµα λογαριασµού για τον έλεγχο των φορολογικών στοιχείων σε περίπτωση εντολής αποστολής στο εξωτερικό ποσού που θα υπερέβαινε τις 100.000 ευρώ.
Οι προτάσεις αυτές, όπως και άλλες ανάλογες, απορρίφθηκαν µετ’ επαίνων. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν είχε το πολιτικό βάρος για να επιβάλει µια διαφορετική πολιτική, ενώ δεν ανέκτησε ποτέ τον έλεγχο των φοροεισπρακτικών µηχανισµών. Ηταν καλός µόνο στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό υπηρέτησε τον ελάχιστο κοινό παρονοµαστή, ενώ δεν απέφυγε τις αστοχίες και τις παλινωδίες που ενέτειναν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Τα µέτρα που ανακοινώνονταν ήταν ασπιρίνες, που και αυτές ακόµη προκαλούσαν αντιδράσεις, µε πιο χαρακτηριστική εκείνη του κ. Χρ. Παπουτσή στην πρόταση για πάγωµα των µισθών στο ∆ηµόσιο όσων η καθαρή αµοιβή υπερβαίνει τις 2.000 ευρώ (η οποία επίσης απορρίφθηκε από τον Πρωθυπουργό).
Η περικύκλωση του Βερολίνου
Κατά το πρώτο διάστηµα της διακυβέρνησής του ο κ. Παπανδρέου επισκέφθηκε τη Μόσχα και το Παρίσι για να «περικυκλώσει» το Βερολίνο, αφού η κυρία Α νγκελα Μέρκελ, ιδίως µετά τη συµµαχία της µε τους Φιλελευθέρους, αρνούνταν να αποδεχθεί ότι έπρεπε να υπάρξει «ευρωπαϊκή λύση» σε συνεργασία µε το ∆ΝΤ. Ο κ. Παπανδρέου εκτιµούσε ότι, αν πείσει τη Μόσχα και το Παρίσι, θα µπορούσε να «κατακτήσει» το Βερολίνο. Με το µυαλό στη «διεθνή λύση» απέφυγε ευγενικά την πρόταση «γεωπολιτικής σηµασίας» του κ. Βλαντίµιρ Πούτιν για διακρατικό δανεισµό στην Ελλάδα.
Ωσπου να ωριµάσει η «διεθνής λύση» προτιµήθηκε το «φλερτ» µε την Goldman Sachs και την Deutsche Bank. Σύµφωνα µε τραπεζικές πηγές, η ελληνική κυβέρνηση ανέθεσε στις δύο αυτές τράπεζες ταυτόχρονα την εντολή να απευθυνθούν στις αγορές για την εξασφάλιση δανεισµού ύψους 25 δισ. ευρώ (private placement). Ωστόσο η διεθνής πρακτική επιβάλλει ώστε τέτοιες εντολές να δίνονται µόνο σε χρηµατοπιστωτικό ίδρυµα. Στο τέλος του 2009 ο αντιπρόεδρος της Goldman κ. Γκάρι Κον συνάντησε τον κ. Παπανδρέου στο «Πεντελικόν» της Κηφισιάς. Στις αρχές του 2010 ο επικεφαλής της Deutsche Bank κ. Γιόζεφ Ακερµαν επισκέφθηκε το Μέγαρο Μαξίµου. Στις πρωτοβουλίες αυτές εµπλέκονταν πολλοί παράγοντες µε προνοµιακή πρόσβαση στον πυρήνα της εξουσίας. Οι πρωτοβουλίες ναυάγησαν. Οι δύο τράπεζες (και οι σχετικοί µεσάζοντες...) έχασαν σηµαντικές προµήθειες. Και το έλλειµµα εµπιστοσύνης των αγορών απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση διευρύνθηκε.
«Ο Γιώργος μετάνιωσε»
«Ο Πρωθυπουργός µετάνιωσε που δεν επέµεινε στην ψήφιση του µνηµονίου από 180 βουλευτές» τονίζει υπουργός. Ηταν µια πρόταση των κκ. Βενιζέλου και Παµπούκη, µε την οποία διαφώνησαν τα υπόλοιπα µέλη του Υπουργικού Συµβουλίου. Ο κ. Παπανδρέου µετάνιωσε που δεν την υιοθέτησε, γιατί µε αυτόν τον τρόπο, αν δεν συναινούσε η Ν∆, θα µπορούσε να οδηγήσει σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Σύµφωνα µε συγκλίνουσες πληροφορίες, ο κ. Παπανδρέου εκτιµά ότι το µνηµόνιο δεν µπορεί να εκτελεστεί από µονοκοµµατική κυβέρνηση. ∆εν είναι αυτό που περίµενε όταν υπολόγιζε σε µια «διεθνή λύση».
Οι πρωτοφανείς πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες δοκιµάζουν την ψυχολογική αντοχή του, κάτι που γνωρίζουν οι στενοί συνεργάτες του. Αισθάνεται παγιδευµένος στην εξουσία. Πολλές φορές οι άνθρωποι της ασφάλειάς του τον αποτρέπουν να εµφανίζεται δηµόσια, κάτι που ο ίδιος θεωρεί αδιανόητο να συµβαίνει. Σκέφτηκε πολύ να προκηρύξει πρόωρες εκλογές ταυτόχρονα µε τις δηµοτικές εκλογές του Νοεµβρίου του 2010, αλλά και πάλι δίστασε, εξαιτίας των ασφυκτικών χρονικών περιορισµών για τις εκταµιεύσεις των δόσεων.
Το τηλεφώνημα του Νίκου
Το πρωί της 15ης Ιουνίου, ηµέρα κατάθεσης του Μεσοπρόθεσµου στο Κοινοβούλιο, το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο κατευθυνόταν στο Μέγαρο Μαξίµου όταν συγκεντρωµένοι πολίτες το υποδέχθηκαν µε αβγά. Για τον κ. Παπανδρέου η εµπειρία ήταν καθοριστική. Πληγώθηκε προσωπικά. Εκτίµησε ότι η επίθεση ήταν ένα αδιάψευστο σηµάδι αποσταθεροποίησης, µε δεδοµένο ότι την ίδια ώρα τα επεισόδια κλιµακώνονταν στο Σύνταγµα. Φθάνοντας στο γραφείο του τηλεφώνησε στον κ. Αντ. Σαµαρά. «Η χώρα διαλύεται. Πρέπει να κάνουµε κυβέρνηση συνεργασίας» πρότεινε. «Με τρίτο πρόσωπο πρωθυπουργό» απάντησε ο αρχηγός της Νέας ∆ηµοκρατίας. «∆εν έχω πρόβληµα» απάντησε ο κ. Παπανδρέου µε έντονη φόρτιση στη φωνή του. «∆εν θα γίνω εµπόδιο στη διάσωση της χώρας µου». Στη Νέα ∆ηµοκρατία η ψυχρολουσία ήταν απόλυτη. ∆εν ήθελαν αυτή την εξέλιξη, ούτε ήταν έτοιµοι να κυβερνήσουν. Αφησαν να διαρρεύσει η είδηση για να προκαλέσουν τις προβλεπόµενες αντιδράσεις που θα την ακύρωναν.
Οι συνεργάτες του Πρωθυπουργού ειδοποίησαν τον κ. Νίκο Παπανδρέου, ο οποίος έσπευσε στο Μαξίµου και µίλησε µε τον αδελφό του. Για κάποια ώρα έµειναν οι δυο τους. Ουδείς έµαθε τι είπαν. Οι γνωρίζοντες επιµένουν ότι είναι ταυτισµένοι πολιτικά και πάντοτε ενεργούν σε συνεννόηση. Σύµφωνα µε ορισµένες πηγές, ο δευτερότοκος γιος του Ανδρέα µίλησε και ο ίδιος µε τον κ. Σαµαρά, τον οποίο γνωρίζει προσωπικά λόγω της φιλίας του αρχηγού της Ν∆ µε τον Πρωθυπουργό. «Αν κάνετε κυβέρνηση συνεργασίας θα την πληρώσετε και οι δύο» λέγεται ότι του είπε. Η συγκεκριµένη πληροφορία ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται επισήµως.
Το «διστακτικό πραξικόπημα» Βενιζέλου
Την ώρα που στο Μέγαρο Μαξίµου κυριαρχούσε το δράµα ενός υπό παραίτηση Πρωθυπουργού στο υπουργείο Εθνικής Αµυνας βρισκόταν σε εξέλιξη το... «διστακτικό πραξικόπηµα» του κ. Βενιζέλου. Ηδη από την Τρίτη 14 Ιουνίου όσοι επισκέφθηκαν τον υπουργό Εθνικής Αµυνας αποκόµισαν την εντύπωση ότι... βρισκόταν στα πρόθυρα της παραίτησης. Επισκέπτης βουλευτής έφυγε µε την αίσθηση ότι οι γραµµατείς συγκέντρωναν τους υπουργικούς φακέλους. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος υπαινισσόταν στις συζητήσεις του ότι θα µπορούσε ακόµη και να παραιτηθεί. ∆εν έλεγε βεβαίως τη λέξη «παραίτηση». «Πες µου εσύ, τι να κάνω;» ρωτούσε µε νόηµα. Η στάση του αυτή «ενέπνεε» βουλευτές, όπως είναι οι κκ. Π. Κουκουλόπουλος, Κ. Σπηλιόπουλος, Ν. Σαλαγιάννης και ∆. Λιντζέρης, οι οποίοι καλλιεργούσαν στη Βουλή κλίµα ανατροπής της κυβέρνησης. Η «επαναστατική ατµόσφαιρα» λέγεται ότι επηρέασε και τον κ. Γ. Φλωρίδη, ο οποίος αποφάσισε να παραιτηθεί ανεξάρτητα από τις επιλογές της «βενιζελικής πτέρυγας». Την εποµένη της αποτυχίας του κ. Παπανδρέου να σχηµατίσει κυβέρνηση µε τον κ. Σαµαρά βουλευτές προσκείµενοι στον Πρωθυπουργό πήραν εντολή να στηθούν µπροστά στις κάµερες και να επικαλεστούν το φάντασµα της Αποστασίας για να αντιµετωπιστεί η «επίθεση των βενιζελικών». Το 46χρονο φάντασµα για µία ακόµη φορά υπηρέτησε την οικογένεια Παπανδρέου. Παράλληλα ο κ. Παπανδρέου προχώρησε σε ανασχηµατισµό και στις 4 τα ξηµερώµατα της 17ης Ιουνίου ανέθεσε στον κ. Βενιζέλο την ευθύνη της Οικονοµίας, αφού (για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια) αρνήθηκε το υπουργείο Οικονοµικών ο κ. Λ. Παπαδήµος. «Το πρωί αποστάτης, το βράδυ αντιπρόεδρος» σχολίασε ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Αντ’ αυτού... Οικονόμου
Ο κ. Βενιζέλος έλαβε τη νυχτερινή πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι θα έχει ως αναπληρωτή υπουργό τον πρόεδρο της Εθνικής Τράπεζας κ. Β. Ράπανο . Αντ’ αυτού «απέκτησε» τον κ. Παντελή Οικονόµου, ο οποίος µόλις αποδέχθηκε το αξίωµα αφαίρεσε τις οµιλίες του από την ιστοσελίδα του. Σε όλες ανεξαιρέτως ήταν λάβρος κατά του µνηµονίου. Το... κλου ήταν ότι ο κ. Βενιζέλος απαίτησε από τον Πρωθυπουργό την αποκαθήλωση του κ. Θ. Πάγκαλου. Ηθελε να είναι ο µοναδικός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός εφηύρε µια «σολοµώντεια λύση»: σχηµάτισε Κυβερνητική Επιτροπή στην οποία δεν µετέχει ο κ. Πάγκαλος. Ετσι ο κ. Βενιζέλος αναδείχθηκε «πρώτος αντιπρόεδρος». Χάρη στο ειδικό βάρος, στη µεγάλη δηµοτικότητα και στη ρητορική δεινότητα που τον διακρίνει, «πέρασε» το Μεσοπρόθεσµο από το Κοινοβούλιο, έστω και αν αυτό εν µέρει οφείλεται στο γεγονός ότι «µάζεψε» τους διαφωνούντες βουλευτές που ο ίδιος ελέγχει.
ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ
«Ξέρω ότι ο Βαγγέλης θέλει εκλογές»
Ο «πρώτος αντιπρόεδρος» αποδέχθηκε το υπουργείο Οικονοµικών διότι υπολόγιζε ότι ο Πρωθυπουργός θα αναγκαζόταν να προκηρύξει «εκλογές λύτρωσης» τις οποίες το ΠΑΣΟΚ θα έχανε και ο ίδιος θα αντικαθιστούσε τον κ. Παπανδρέου στην ηγεσία. «Ξέρω ότι ο Βαγγέλης θέλει εκλογές, αλλά δεν θα του κάνω τη χάρη» φέρεται να είπε ο κ. Παπανδρέου σε συνεργάτη του στο µέσον του καλοκαιριού. Οι περισσότεροι υπουργοί στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους κατηγορούν τον κ. Βενιζέλο ότι περιµένοντας τις εκλογές ανέστειλε την υλοποίηση των δεσµεύσεων του Μεσοπροθέσµου. ∆εν είναι όµως βέβαιοι ότι δεν θα τον έχουν στο µέλλον αρχηγό, γι’ αυτό είναι προσεκτικοί στις δηµόσιες τοποθετήσεις τους. Οταν η τρόικα απαίτησε στις 2 Σεπτεµβρίου την άµεση προώθηση των µέτρων, ο κ. Βενιζέλος διέκοψε απροσδόκητα τις διαπραγµατεύσεις. Οι επικεφαλής αποχώρησαν από την Αθήνα µέσα σε λίγες ώρες.
Το «εµπάργκο της τρόικας» στην Ελλάδα διήρκεσε 27 ηµέρες. Η ουδόλως «προσυµφωνηµένη» καθυστέρηση της έκτης δόσης, για την οποία ευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά ο υπουργός Οικονοµικών, έχει φέρει το κράτος στο όριο της εσωτερικής στάσης πληρωµών. Ανώτατες ευρωπαϊκές πηγές δηλώνουν ότι η απόκλιση από τα συµφωνηθέντα ανέτρεψε τη γενναιόδωρη για την Ελλάδα συµφωνία της 21ης Ιουλίου. Νέα διαπραγµάτευση, µε αβέβαιο και (το πιθανότερο) δυσµενέστερο αποτέλεσµα βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Ελλάδα, όπως βεβαιώνουν έλληνες και ξένοι αξιωµατούχοι, έχει «εξοστρακιστεί» από αυτήν. ∆ύο χρόνια µετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, η οικονοµική κατάσταση επιδεινώνεται, οι αυτοσχεδιασµοί συνεχίζονται και η αβεβαιότητα εξακολουθεί να εντείνεται...
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΟΙΜΠΛΕ
Μπούµερανγκ ο εκβιασµός της δραχµής
«Ούτε ο Παπανδρέου ούτε κανένας από εµάς πιστεύει στο µνηµόνιο» λέει υπουργός. «Θα θυµίσω ότι το Μεσοπρόθεσµο ήλθε προς συζήτηση στο Υπουργικό Συµβούλιο πέµπτο στη σειρά µετά το νοµοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς. Ολόκληρη η κυβέρνηση βρίσκεται σε άρνηση». Η «άρνηση» οδήγησε σε έναν... εκβιασµό µε τη δραχµή. Την Παρασκευή 6 Μαΐου 2011 ο κ. Παπακωνσταντίνου µετέβη στο Λουξεµβούργο για µυστική συνάντηση µε ορισµένους ισχυρούς υπουργούς Οικονοµικών της ευρωζώνης υπό τον επικεφαλής του Eurogroup κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Σύµφωνα µε την επικρατέστερη εκδοχή, αιτία της συνάντησης ήταν ότι ο κ. Παπανδρέου είχε υπαινιχθεί σε συζήτησή του µε γερµανούς αξιωµατούχους λίγες ηµέρες νωρίτερα ότι η πολιτική του µνηµονίου και η γερµανική αυστηρότητα στην εφαρµογή της θα µπορούσαν να εξωθήσουν την Ελλάδα στην επιστροφή στη δραχµή. Η έµµεση αυτή απειλή εκνεύρισε τους Γερµανούς. Λέγεται ότι ο ίδιος ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιµπλε διέρρευσε την πληροφορία στο περιοδικό «Der Sπegel», το οποίο την ανάρ τησε στην ηλεκτρονική του έκδοση το απόγευµα εκείνης της Παρασκευής, όταν οι τράπεζες της ευρωζώνης είχαν κλείσει, προκειµένου να σύρει την ελληνική κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση. Παρά την αναστάτωση που προκλήθηκε στην Αθήνα, ο κ. Παπανδρέου καθυστέρησε επί δύο ώρες(!) να επιτρέψει στον τότε εκπρόσωπο κ. Γ. Πεταλωτή να εκδώσει µια υποτυπώδη διάψευση. Ηθελε πρώτα να µάθει για την αντίδραση των εταίρων στο «ελληνικό τελεσίγραφο». Η αντίδραση δεν ήταν ευγενική. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δέχθηκε επίθεση από τον κ. Γιούνκερ και τον κ. Σόιµπλε, ενώ ο κ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ αποχώρησε από τη συνάντηση µέσα σε λίγα λεπτά. Ο «ελληνικός εκβιασµός» κατέρρευσε, αλλά ενέπνευσε τον κ. Σόιµπλε να επεξεργαστεί το γνωστό «σχέδιο Β», που είναι µια «ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα». Παρ’ όλα αυτά, τα ελληνικά αιτήµατα για ένα νέο πρόγραµµα στήριξης µε µείωση των επιτοκίων και επέκταση του χρόνου αποπληρωµής των δανείων έγιναν δεκτά. Το αντάλλαγµα ήταν η εµβάθυνση της «εσωτερικής υποτίµησης» (τιµών και απολαβών) µε ένα Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα που παραλίγο να οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης.
Από το σοκ του Νταβός στην «Οδύσσεια» του Καστελόριζου
Ο κ. Παπανδρέου διατηρούσε µυστική επικοινωνία µε τον κ. Ντοµινίκ Στρος-Καν αναζητώντας µια φόρµουλα επέµβασης του ∆ΝΤ στην Ευρώπη. Στην οικογένεια Παπανδρέου το Ταµείο αντιµετωπίζεται ως Οργανισµός µε θετική συµβολή στον κόσµο. Ο αδελφός του Πρωθυπουργού κ. Νίκος Παπανδρέου, ο οποίος συµµετέχει αποφασιστικά (αν και πάντοτε παρασκηνιακά) στη διακυβέρνηση της χώρας, ήταν θιασώτης της προσφυγής στο Ταµείο. Οι Παπανδρέου πίστευαν στην εφαρµογή στην Ελλάδα ενός προηγµένου «διεθνούς» µοντέλου διακυβέρνησης. Είχαν υποτιµήσει ότι το ∆ΝΤ σηµαίνει υποτέλεια.
Καφές με τον Νετανιάχου
Ενώ η πρωθυπουργική σκέψη βρισκόταν στην Ουάσιγκτον, έδρα του ∆ΝΤ, η Μόσχα έφερε την Ελλάδα πιο κοντά στο... Τελ Αβίβ. Στο καφέ «Πούσκιν» της ρωσικής πρωτεύουσας έγινε η πρώτη µυστική συνάντηση του κ. Παπανδρέου µε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ κ. Βενιαµίν Νετανιάχου. Η Ελλάδα θα παρείχε στο Ισραήλ τη συµµαχία και τη δίοδο που χρειαζόταν για να προωθήσει στην Ευρώπη το αέριο από το κοίτασµα «Λεβιάθαν». Το ενεργειακό «άνοιγµα στο Ισραήλ» (το οποίο δεν µπορεί να αποδώσει παρά µόνο σε... 5-10 χρόνια) θεωρούνταν κύρια συνιστώσα της στρατηγικής αποφυγής της χρεοκοπίας(!). ∆εν είναι ανεξήγητο λοιπόν που ο καιρός περνούσε και η κυβέρνηση λάµβανε µέτρα µηδαµινής απόδοσης, η στελέχωση του κράτους γινόταν µέσω του open.gov (εκτός και αν επενέβαινε ο κ. Νίκος Παπανδρέου για να προωθήσει πρόσωπα της επιρροής του σε θέσεις«κλειδιά») και οι υπουργοί βρίσκονταν σε µόνιµη σύγχυση στρατηγικής και αρµοδιοτήτων.
Το πραγµατικό σοκ για τον Πρωθυπουργό ήλθε στο Νταβός στο τέλος Ιανουαρίου του 2010. «Με πλησίασε ο ούγγρος πρωθυπουργός για να µου πει να λάβουµε µέτρα» είπε ο κ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συµβούλιο που συγκάλεσε αµέσως µετά την επιστροφή του. «Τα πράγµατα είναι διαφορετικά από αυτά που ήταν πριν από έναν µήνα» συµπλήρωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ο σοσιαλδηµοκράτης ούγ γρος πρωθυπουργός κ. Φέρεντς Γκιουρτσάνι είχε νωπή την εµπειρία του ∆ΝΤ και ήταν πρόθυµος να τη µοιραστεί µε τον κ. Παπανδρέου. Λίγο καιρό µετά θα γνώριζε τη συντριβή στις εκλογές από τη ∆εξιά. Μετά το Νταβός στην ελληνική κυβέρνηση επικρατούσε ατµόσφαιρα Επιταφίου. ∆ιαπίστωσαν ότι «έχασαν» τον χρόνο. Κάπως έτσι έχασαν και τις τράπεζες. «Για καιρό πίστευαν ότι οι προειδοποιήσεις των τραπεζιτών αφορούσαν µόνο τα συµφέροντα των τραπεζών» λένε τραπεζικοί κύκλοι. Αντιλήφθηκαν πολύ αργά ότι ο αποκλεισµός του κράτους από τις αγορές συνοδεύεται από αντίστοιχο αποκλεισµό των τραπεζών, µε αποτέλεσµα την αναστολή του δανεισµού σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που επιβραδύνει την οικονοµική δραστηριότητα, εξαπλώνει τα φαινόµενα φτώχειας και αυξάνει την ανεργία.
Η εποχή του μνημονίου
Ο ευρωπαϊκός Μηχανισµός που παρουσιάστηκε την 25η Μαρτίου, αντί για «περίστροφο στο τραπέζι» που θα απέτρεπε τις αγορές από την επίθεση στην Ελλάδα, αποδείχθηκε «δίνη» που τράβηξε τη χώρα εντός της. Γιατί οι αγορές να δανείσουν ένα κράτος, όταν µπορούν να δανείσουν µε µεγαλύτερη ασφάλεια τον Μηχανισµό που θα δανείσει το κράτος αυτό; Μέσα στον Απρίλιο του 2010 τα spreads εκτινάχθηκαν. Την Παρασκευή 23 Απριλίου υπήρχε προγραµµατισµένη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Καστελόριζο για θέµατα... περιφερειακής ανάπτυξης. Την Τετάρτη και την Πέµπτη τα τηλέφωνα χτυπούσαν ασταµάτητα στο Μέγαρο Μαξίµου και στο υπουργείο Οικονοµικών. Επικεφαλής των κυβερνήσεων και υπουργοί Οικονοµικών µεγάλων κρατών τηλεφωνούσαν στον κ. Παπανδρέου και στον κ. Παπακωνσταντίνου. Ζητούσαν επιτακτικά να προσφύγει η Ελλάδα στον Μηχανισµό γιατί η κρίση εµπιστοσύνης µεταδιδόταν στις αγορές διακινδυνεύοντας το µέλλον των δικών τους χωρών.
«Θα ακυρώσουµε το ταξίδι στο Καστελόριζο;» ρώτησαν τον κ. Παπανδρέου οι συνεργάτες του. «Γιατί να το ακυρώσουµε; Η ζωή συνεχίζεται» απάντησε. «Θα κάνω το διάγγελµα από το Καστελόριζο» . Οι περιστάσεις επέβαλλαν µοβ γραβάτα. Μέσα σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό, µε µια βαρκούλα να αρµενίζει στο γραφικό λιµανάκι, ο Πρωθυπουργός επιστράτευσε µεταφορές από την «Οδύσσεια». ∆εν έκανε λάθος. Η οδύσσεια είχε ήδη αρχίσει για την Ελλάδα και ο ίδιος το γνώριζε. Γι’ αυτό απέφυγε να υπογράψει το µνηµόνιο. Ηθελε να αποφύγει την οδύσσεια µιας συµφωνίας που θα µπορούσε να τον καταδιώκει για πάντα. Το νέο... «συµβόλαιο µε τον Λαό» ανέλαβε να υπογράψει µόνος του ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ισως ο µοναδικός υπουργός που πίστεψε πραγµατικά ότι το µνηµόνιο µπορεί να σώσει την Ελλάδα...
Άλλο ένα τρανταχτό σχετικό άρθρο που σχετίζεται με τον "αγκαλίτσα" "κύριο" Γιούνκερ και τα κατορθώματά του διαβάσαμε από τον Μωυσή Λίτση, στην "Ελευθεροτυπία" της 04.07.2011
Γιουνκέρ: Ψαλίδι στην εθνική κυριαρχία της χώρας
Με συνέντευξή του στο περιοδικό «Focus» -που έγινε ευρέως γνωστό από το εξώφυλλο με την Αφροδίτη και την άσεμνη «χειρονομία» της- ο Γιουνκέρ δηλώνει χαρακτηριστικά: «Η κυριαρχία της Ελλάδας θα περιοριστεί δραστικά», προσθέτοντας ωστόσο ότι «δεν πρέπει να προσβάλουμε τους Ελληνες. Πρέπει να τους βοηθήσουμε. Εχουν δηλώσει ότι είναι έτοιμοι να αποδεχτούν τεχνογνωσία από την ευρωζώνη».
Ο Γιουνκέρ καλεί ακόμη την Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα της πρώην Ανατ. Γερμανίας όσον αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις. «Για το επικείμενο κύμα ιδιωτικοποιήσεων θα χρειαστούν, για παράδειγμα, μια λύση που θα βασίζεται στο μοντέλο της γερμανικής "Τρόιχαντ"», τόνισε ο προεδρεύων της ευρωζώνης.
Η «Τρόιχαντ» ήταν η υπηρεσία που ανέλαβε τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της πρώην Ανατ. Γερμανίας, πουλώντας 14.000 ανατολικογερμανικές επιχειρήσεις μεταξύ 1990-1994. Και όπως μας θυμίζει το Ρόιτερ, η «Τρόιχαντ» υποτίθεται ότι θα έπρεπε να πουλήσει κρατική περιουσία και να βγάλει κέρδος, αλλά έκλεισε τελικά τα βιβλία της με τεράστιο έλλειμμα και, το κυριότερο, οδήγησε εκατομμύρια Ανατολικογερμανούς που ήθελαν να ξεφύγουν από τη δικτατορία του Χόνεκερ στη... δικτατορία της μαζικής ανεργίας. Λες και αυτοί έφταιγαν για τα χίλια μύρια τού πρώην κομμουνιστικού καθεστώτος...
Τέσσερα εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί εργάζονταν σε επιχειρήσεις που ανήκαν στην «Τρόιχαντ» το 1990, για να απομείνουν περί το 1,5 εκατ. το 1994 όταν η εν λόγω υπηρεσία έκλεισε. Αντί για κέρδη, τα οποία, υποτίθεται, θα διανέμονταν για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της πρώην Ανατ. Γερμανίας, η «Τρόιχαντ» βρέθηκε με χρέη 270 δισ. μάρκων (138,5 δισ. ευρώ).
Ο Γιουνκέρ επέρριψε επίσης το φταίξιμο για την κρίση στην Ελλάδα στην αύξηση των... μισθών. «Μεταξύ 1999 και 2010 οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 106,6%, παρ' όλο που η οικονομία δεν αναπτύχθηκε με τους ίδιους ρυθμούς. Η πολιτική μισθών ήταν εντελώς εκτός ελέγχου και δεν στηριζόταν στην (αύξηση) της παραγωγικότητας», τονίζει ο Γιουνκέρ. Ανάλογες απόψεις εξέφρασε προ ημερών και ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ.
Ακολουθεί σχετικό χαρακτηριστικό άρθρο από το "praktoresopap.com"
Αγόρασαν χωρίς έλεγχο τον ΟΠΑΠ
Οι αποκαλύψεις για τις συνθήκες μεταβίβασης του ΟΠΑΠ στην Emma Delta και στον όμιλο Μελισσανίδη διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς προκύπτει ότι με τροπολογίες σε νομοσχέδια του 2013 οι ανάδοχοι πέτυχαν την αποφυγή του επιβαλλόμενου νομοθετικά ελέγχου φήμης και φερεγγυότητας (probity check).
Όπως αποκαλύπτουν σήμερα τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», η «άμεση ισχύς» του Ν. 4002/2011 (Αρ. 40, παρ. 2), που προβλέπει ότι για οποιαδήποτε αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ΟΠΑΠ απαιτείται προηγούμενος έλεγχος της Επιτροπής Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων (ΕΕΕΠ), μετατέθηκε χρονικά, ώστε ο επιχειρηματίας και η Emma Delta (σ.σ.: συστάθηκε λίγες ημέρες πριν από την Α υποβολή προσφορών για την εξαγορά του οργανισμού) να «γλιστρήσουν» από την εποπτική Αρχή, κατά παράβαση των όρων της σχετικής διακήρυξης.
Κι ενώ η εισαγγελική έρευνα, που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013, λίγο μετά την ολοκλήρωση της αγοραπωλησίας, επικεντρώθηκε «στην ασυνήθιστη κίνηση της Βουλής να "παγώσει" τους αναγκαίους ελέγχους» (δημοσίευμα των «Financial Times»), τελικώς τέθηκε στο αρχείο τον Φεβρουάριο του 2014 από τον επίκουρο εισαγγελέα Διαφθοράς I. Σέβη, με το σκεπτικό ότι «δεν προέκυψαν στοιχεία τα οποία να δικαιολογούν την άσκηση ποινικών διώξεων». Κι όμως, μια προσεκτική ανάγνωση των εισαχθεισών τροποποιήσεων σε δύο νομοσχέδια για τη φορολογία και την ανάπτυξη αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
Συγκεκριμένα, τον Απρίλιο του 2013 (σ.σ.: προ της μεταβίβασης του οργανισμού) ψηφίστηκε ο Ν. 4141/2013, στο Άρθρο 40 του οποίου προστέθηκε η παράγραφος 2Α, προκειμένου να εξειδικευθούν τα κριτήρια ελέγχων (φήμης και φερεγγυότητας) στους οποίους έπρεπε να προβεί η ΕΕΕΠ σε περίπτωση αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ΟΠΑΠ. Η νέα παράγραφος ορίζει μεταξύ άλλων τα εξής: «Για την έγκριση, κατά τα ανωτέρω, της άμεσης ή έμμεσης αλλαγής ελέγχου στην ΟΠΑΠ Α.Ε., η ΕΕΕΠ, προκειμένου να διασφαλίσει τη χρηστή διοίκηση της εταιρείας, αξιολογεί την καταλληλότητα του υποψήφιου αγοραστή με βάση το σύνολο των ακόλουθων κριτηρίων: α) Τη φήμη του υποψήφιου αγοραστή..., β) τη φήμη και την εμπειρία οποιουδήποτε προσώπου το οποίο θα διευθύνει δραστηριότητες της ΟΠΑΠ..., γ) τη χρηματοοικονομική ευρωστία του υποψήφιου αγοραστή, λαμβάνοντας υπόψη τις δραστηριότητες που ασκούνται ή προβλέπεται ότι θα ασκούνται από την ΟΠΑΠ Α.Ε. και τα προσκόμματα που ενδέχεται να δημιουργήσει η απόκτηση ελέγχου στη δυνατότητα αποτελεσματικής εποπτείας εκ μέρους της ΕΕΕΠ, δ) το γεγονός ότι υφίστανται βάσιμες υπόνοιες πως, σε σχέση με την προτεινόμενη απόκτηση ελέγχου, διαπράττεται, επιχειρείται να διαπραχθεί, έχει διαπραχθεί ή επιχειρήθηκε να διαπραχθεί νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας...».
Παρά το γεγονός ότι στο προσχέδιο του νομοσχεδίου αναφερόταν ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της εν λόγω παραγράφου η 1η Ιανουαρίου 2013, τελικώς ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου 2014. Με δεδομένο ότι ο ΟΠΑΠ άλλαξε χέρια τον Αύγουστο του 2013, αν ίσχυε η ημερομηνία του προσχεδίου, τότε η Emma Delta και ο κ. Μελισσανίδης θα ελέγχονταν για τη φερεγγυότητα και το επιχειρηματικό τους παρελθόν.
Περαιτέρω, για να διασφαλιστεί από όλες τις πλευρές η αποφυγή ελέγχου των αναδόχων, εισήχθη, όπως προαναφέρθηκε, μία ακόμη διάταξη σε έτερο νομοσχέδιο του 2013 (Ν. 41 72/2013), που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του ίδιου έτους (παραμονές του deal), με την οποία μετατοπίστηκε χρονικά για την 1 /1 /2014 η έναρξη ισχύος του βασικού νόμου (Ν. 4002/2011). Και τούτο διότι το Αρ. 40, παρ. 2 του νόμου του 2011 αναφέρει: «Κάθε διάθεση μετοχών της ΟΠΑΠ Α.Ε. ή παραχωρησιούχου δικαιώματος εγκατάστασης και εκμετάλλευσης τυχερών παιγνίων με παιγνιομηχανήματα ίση ή μεγαλύτερη με το 2% του μετοχικού κεφαλαίου γνωστοποιείται στην ΕΕΕΠ μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (1 5) ημερών από την πραγματοποίηση της. Αν πρόκειται για διάθεση εν ζωή, που μπορεί να οδηγήσει σε άμεση ή έμμεση αλλαγή ελέγχου της εταιρείας, απαιτείται η προηγούμενη έγκριση της ΕΕΕΠ, χωρίς την οποία αυτή είναι άκυρη». Αν δεν γινόταν αυτή η αλλαγή, θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει την ενεργοποίηση της ΕΕΕΠ. παρακάμπτοντας τον Ν. 4141 /2013.
Επίσης, αξίζει να σταθεί κάνεις και στον τρόπο λειτουργίας του ανώτατου οργάνου επιχειρησιακού ελέγχου. Βάσει της κείμενης νομοθεσίας, η ΕΕΕΠ βρίσκεται «εκτός του δημοσίου τομέα και λειτουργεί σύμφωνα προς τις διατάξεις του ιδιωτικού Δικαίου». Το δε κόστος λειτουργίας της (Ν.4002/2011, Αρ. 25), «σύμφωνα με τις προβλέψεις των υφισταμένων συμβάσεων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της ΟΠΑΠ Α.Ε., καλύπτεται από την ΟΠΑΠ Α.Ε. Η Επιτροπή Ελέγχου υποστηρίζεται διοικητικά και οικονομικά από τις αντίστοιχες υπηρεσίες του ΟΠΑΠ, μέσω των οποίων διαβιβάζει τον ετήσιο προϋπολογισμό δαπανών της, που συντάσσει, στην ΟΠΑΠ Α.Ε ».
Κοντολογίς, ο ΟΠΑΠ χρηματοδοτεί την επιτροπή που τον ελέγχει.
Στο δημοσίευμα των Financial Times τονιζόταν πως, ενώ η νομοθεσία προβλέπει ότι οι τελικοί επιλαχόντες υποψήφιοι επενδυτές (shortlisted bidders) πρέπει να περάσουν από έναν έλεγχο για να διασφαλιστεί πως δεν ενέχονται, σε παρελθόντα χρόνο, σε αδιαφανείς διαδικασίες απόκτησης περιουσίας ή δεν κατηγορούνται ή ενέχονται σε διαδικασίες "ξεπλύματος" χρήματος, η περιβόητη διάταξη πέρασε από τη Βουλή πριν καταρτιστεί η τελική short list για τον ΟΠΑΠ με την Emma Delta και το αμερικανικό hedge fund Third Point». Ακόμη ότι «εγέρθησαν αντιρρήσεις για την περιβόητη διάταξη, ωστόσο ο κ. Ευγένιος Γιαννακόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Παιγνίων, υπεραμύνθηκε της διάταξης του "παγώματος" των ελέγχων, υποστηρίζοντας πως η Επιτροπή δεν είχε τρόπο ή μέσο να ελέγξει το "ποιόν" των υποψηφίων επενδυτών. Φέρεται δε να δήλωσε: "Δεν μπορούμε να κάνουμε ελέγχους. Στηριζόμαστε στους ελέγχους που έχει κάνει το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων" (ΤΑΙΠΕΔ)».
Διαβάστε το άρθρο "Αγόρασαν χωρίς έλεγχο τον ΟΠΑΠ" του Δ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ στην πηγή "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"
Και τέλος, για να δείτε το πόσο "αστραφτερή" είναι η "Δικαιοσύνη" στην Ελλάδα, αρκεί να διαβάσετε το ακόλουθο άρθρο του "EURO2day":
Στο αρχείο η έρευνα για την ιδιωτικοποίηση ΟΠΑΠ
ΟΠΑΠ: Στο αρχείο η έρευνα για την ιδιωτικοποίηση - Δεν βρέθηκαν στοιχεία
Δεν προέκυψαν αξιόποινες πράξεις που να συνδέονται με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, αποφάνθηκε ο επίκουρος εισαγγελέας διαφθοράς Γιάννης Σέβης, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση ερευνώντας αν το τίμημα της πώλησης ήταν εύλογο και αν υπήρξαν παρατυπίες στη διαδικασία.
Η έρευνα ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες με αφορμή καταγγελίες, αλλά δεν προέκυψαν στοιχεία που να δικαιολογούν την άσκηση διώξεων. Έτσι ο επίκουρος εισαγγελέας διαφθοράς έθεσε την υπόθεση στο αρχείο.
Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια μετά από δημοσίευμα των F.T., το οποίο κατέγραφε την έρευνα που ξεκίνησε για τη μεγαλύτερη συμφωνία ιδιωτικοποίησης στην ιστορία της Ελλάδας, την πώληση του ΟΠΑΠ, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η έρευνα ξεκίνησε εβδομάδες αφότου η Emma Delta, επενδυτικό όχημα με έδρα την Κύπρο, πλήρωσε τον Αύγουστο €650 εκατ. για το μερίδιο 33% που κατείχε το κράτος στον Οργανισμό και αντικατέστησε τον CEO και άλλα μέλη του συμβουλίου με δικά της πρόσωπα.
Η εφημερίδα σχολίαζε πως με αυτήν την εξέλιξη επανερχόταν στο προσκήνιο το ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, καθώς η χώρα προσπαθεί να επιτύχει φιλόδοξους στόχους για τα έσοδα, όπως προβλέπεται από τους όρους της δεύτερης διάσωσης, των €172 δισ. από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. «Η πώληση του ΟΠΑΠ επέτρεψε στο ΤΑΙΠΕΔ, την υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων, να επιτύχει τον περσινό μειωμένο στόχο του €1,3 δισ. για τα έσοδα, μετά από μια σειρά μεγάλων ντιλ που καθυστέρησαν ή εγκαταλείφθηκαν».
Όπως κατέγραψαν οι F.T., εξετάστηκε νόμος, τον οποίο ενέκρινε τον περασμένο Απρίλιο το ελληνικό κοινοβούλιο - λίγο πριν η Emma Delta και το αμερικάνικο hedge fund Third Point ανακηρυχθούν βασικοί υποψήφιοι για τον ΟΠΑΠ.
Συγκεκριμένα, μια τροπολογία είχε παγώσει έως τον προηγούμενο μήνα την υποχρέωση της ρυθμιστικής αρχής παιγνίων να διενεργεί έλεγχο σε πιθανούς αγοραστές του ΟΠΑΠ, για να διασφαλίσει ότι δεν εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση των Financial Times, ο εκτελεστικός πρόεδρος της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, Ευγένιος Γιαννακόπουλος, υπεραμύνθηκε της τροπολογίας, τονίζοντας ότι η αρχή δεν είχε τις δυνατότητες να παρακολουθεί τους εν δυνάμει επενδυτές. «Βασιζόμασταν στο ΤΑΙΠΕΔ για τους ελέγχους. Δεν υπήρχε νόημα σε επανάληψη της διαδικασίας και από εμάς», δήλωσε.
Στο ρεπορτάζ υπενθυμίζεται ότι οι βασικοί επενδυτές στον ΟΠΑΠ είναι ο Τσέχος δισεκατομμυριούχος Γιούρι Σμετς και ο Έλληνας επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης. Ο κ. Σμετς ελέγχει την Emma Capital, επενδυτική εταιρία που σύστησε την Emma Delta ως όχημα, ώστε να καταθέσει προσφορά για τον ΟΠΑΠ.
Έχει μερίδιο 22,5% στην Emma Delta αλλά ελέγχει το 66,7% των δικαιωμάτων ψήφου στην εταιρία, μέσω ξεχωριστής επιχείρησης. Ο κ. Μελισσανίδης ελέγχει μερίδιο στην Emma Delda μέσω μιας εταιρίας με βάση την Κύπρο.
Τέλος στο ρεπορτάζ καταγράφονται η επανεμφάνιση του κ. Μελισσανίδη στο ελληνικό ποδόσφαιρο μέσω της ΑΕΚ και οι πρόσφατες αντεγκλήσεις του με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου