Άσκηση για δυνατούς λύτες: Ας υποθέσουμε ότι καταγόμαστε από το χωριό Κώτσικα κι όλο μας το σόι κι όλοι οι φίλοι μας βρίσκονται εκεί. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ένα βράδυ φτάνουν χίλιοι εκπαιδευμένοι UCKάδες και καταλαμβάνουν το χωριό σε 10 λεπτά...
...μπαίνοντας πρακτικά σε όλα τα σπίτια και κρατώντας όλους τους κατοίκους ως ομήρους που τους μετατρέπουν σε ανθρώπινες ασπίδες. Προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε παράξενη κίνηση γύρω από το χωριό θα σημάνει την αυτόματη εκτέλεση όλων των ομήρων. Οι UCKάδες ζητούν την προσάρτηση αυτής της «γλώσσας» γης στην Αλβανία επειδή θεωρούν ότι είναι αρχαίο Αλβανικό έδαφος ενώ στην πράξη τους ενδιαφέρει ένα μεγάλο κοίτασμα λιγνίτη αξίας κάποιων δισεκατομμυρίων.
Οι επιλογές είναι τρεις
- Ταυτόχρονη καταδρομική επίθεση από όλες τις κατευθύνσεις που θα σημάνει πρακτικά τον θάνατο σχεδόν όλων των ομήρων που σημαίνει ότι χάνουμε κάθε συγγενή και φίλο.
- Βομβαρδισμός από αέρα που σημαίνει ότι ίσως κάποιοι όμηροι επιβιώσουν αν τύχει να σκοτωθούν οι εισβολείς πρώτοι και πάλι μένουμε χωρίς γονείς κι αδέρφια.
- Παραχωρεί η Ελλάδα το κομμάτι αυτό της γης. Επιζούν όλοι οι συγγενείς μας, παίρνουν Αλβανικά διαβατήρια και απολαμβάνουν ειδικών προνομίων και φοροαπαλλαγών καθώς και μέρισμα από τις εκμετάλλευση του λιγνίτη, όλα εξασφαλισμένα από μία διακρατική συμφωνία με εγγυητές τον ΟΗΕ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ, που πρακτικά βρίσκονται πίσω από αυτό το σχέδιο.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι όχι μόνο έχουμε όλο μας το σόι εκεί ...αλλά ότι είμαστε και Πρωθυπουργοί της χώρας και η απόφαση που θα παρθεί είναι ουσιαστικά στο χέρι μας.
Ποια απόφαση παίρνουμε;
- Χάνουμε την οικογένεια και 500 χωριανούς και κρατάμε την περηφάνια και τη γη; ή...
- ...χάνουμε την περηφάνια και τη γη και διατηρούμε στη ζωή την οικογένεια κι όλο το χωριό;
Είναι από τις καταστάσεις που συμβαίνουν συνεχώς ακόμα και στις μέρες μας. Κάτι παρόμοιο έγινε και με τα νησιά Φώκλαντ που διαθέτουν πετρέλαια και που βρίσκονται δίπλα στην Αργεντινή, αλλά θεωρούνται Αγγλικό έδαφος.
Ο λογαριασμός της αντίστασης της Συρίας έφτασε τους 500.000 νεκρούς. Ο Άσαντ παρέμεινε στην εξουσία, οι κάτοικοι της Δαμασκού προφανώς θα αισθάνονται ότι οι επιλογές του Άσαντ ήταν οι ορθότερες αλλά οι κάτοικοι της Χομς, του Χαλεπίου, της Παλμύρας κλπ., που τώρα προσπαθούν να διασχίσουν το Αιγαίο με τα μωρά στο χέρι... πιθανόν θα προτιμούσαν να είχε παραιτηθεί ο Άσαντ από την 1η μέρα και η Συρία να είχε μετατραπεί σε ένα μοντέρνο Δυτικό κράτος με Ιδιωτική Κεντρική Τράπεζα, με ιδιωτικοποιημένα τα πετρέλαια, με Στρατό και Σώματα Ασφαλείας ελεγχόμενα πλήρως από τους Δυτικούς, με υποχρεωτική συμμετοχή σε Διεθνείς Οργανισμούς, με Σύνταγμα που θα το ετοίμαζαν οι ξένοι στα μέτρα τους, με μία νέα Σημαία, έναν νέο Εθνικό Ύμνο ...ό,τι δηλαδή ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα κατά την «απελευθέρωσή» της από τον Οθωμανικό Ζυγό.
Χαρακτηριστική λήψη απόφασης στη Ρωσία στο σχολείο του Μπεσλάν. 330 νεκροί εκ των οποίων 186 παιδιά.
Βασικά το ερώτημα είναι προσωπικού χαρακτήρα... Ποιος θα θυσίαζε όλο του το σόι για την εθνική κυριαρχία.
Ποιος Αθηναίος για παράδειγμα θα έκοβε το χέρι του για να μείνει Ελληνική η Σαμοθράκη... Ή ποιος Θεσσαλονικιός θα θυσίαζε το παιδί του για να παραμείνει Ελληνική η Γαύδος.
Ένας ηγέτης μπορεί να αποφασίσει να θυσιάσει λίγους για να σώσει τους πολλούς. Τι γίνεται όμως όταν αυτοί οι λίγοι είναι οι δικοί του;
Δημοσίευση σχολίου