Η Ευρώπη των Εθνών...

Το μεταφέρω ως έχει από Wikipedia: "Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το πολιτικό κλίμα ήταν πιο ώριμο από ποτέ για μια ενδεχόμενη ενοποίηση της Ευρώπης. Η ενότητα θεωρήθηκε από πολλούς ως η μοναδική διαφυγή από ακραίες μορφές εθνικισμού, που είχαν καταστρέψει την ήπειρο. 

Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΓΚΙΝΗ

Το έναυσμα έδωσε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ με το λόγο που εκφώνησε στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης το 1946, στον οποίο προτείνει να αναπτυχθεί η ευρωπαϊκή οικογένεια ειρηνικά, με ασφάλεια και ελευθερία. 
Στις 9 Μαΐου 1950 ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν (Robert Schuman) υπέβαλε μια πρόταση για κοινή διαχείριση από τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία των βιομηχανιών του άνθρακα και του χάλυβα. 
Η πρόταση, γνωστή ως "Διακήρυξη Σουμάν", περιέγραφε το σχέδιο ως "το πρώτο συγκεκριμένο βήμα προς μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία". 
Η πρόταση οδήγησε στο σχηματισμό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) από τη Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και τις Κάτω Χώρες. 
Στους δημιουργούς και υποστηρικτές συγκαταλέγονται οι Ζαν Μοννέ (Jean Monnet), Ρομπέρ Σουμάν, Πάουλ Χένρι Σπάακ (Paul Henri Spaak) και Αλτσίντε ντε Γκάσπερι (Alcide De Gasperi). 
Η Κοινότητα ιδρύθηκε με τη Συνθήκη των Παρισίων (υπογραφή 18.4.1951) στις 23 Ιουλίου 1952 και θεωρείται η αρχή της δημιουργίας της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης."
--------------------------
Η ιστορική αυτή αναφορά επιλέχθηκε για να μας αναγκάσει να σκεφτούμε το παρελθόν μας, να αναλογιστούμε από πού ξεκίνησε ο σύγχρονος Ευρωπαίος πολίτης.
Ποιοι ήσαν αυτοί που πρώτοι έβαλαν το λίθος της ένωσης και ποιος ήταν ο σκοπός τους.
Στα 62 χρόνια που πέρασαν Ευρωπαϊκός χώρος είδε και πέρασε πολλά γεγονότα και αλλαγές αντιλήψεων και νοοτροπιών που είχαν αναπτυχθεί μέσα στους κόλπους εθνών με ιστορία άνω των 5.000 ετών.
Με μεγάλη χαρά όλοι οι κάτοικοι της Ηπείρου δέχτηκαν την ιδέα της ένωσης παρασυρόμενοι από τα λόγια των ιδρυτών, η ελπίδα φώλιασε στις ψυχές πολλών ανθρώπων, με μεγάλες ανομοιογένειες.
Ανομοιογένειες, οι οποίες είχαν την βάση τους στην ιστορία τους σαν έθνη (σαν φυλές).
Βαθιές ρίζες, μεγάλες αλλαγές οι οποίες έπρεπε να γίνουν στις ψυχές τους και στις αντιλήψεις τους μεγάλος ο αγώνας για τα έθνη αυτά αλλά είδαν (κατάλαβαν) ότι αξίζει τον κόπο για ένα καλύτερο μέλλον.
Ένα μέλλον χωρίς πολέμους, χωρίς την εγωιστική και παράλογη εκμετάλλευση των φτωχότερων εθνών από τα πλουσιότερα.
Ένα μέλλον με βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις ενός σύγχρονου πολιτισμού βασισμένου στην γνώση της φιλοσοφίας και της επιστήμης, ένα μέλλον.
Ένα μέλλον με βαθύ σεβασμό στην ιδιαιτερότητα των Ευρωπαϊκών εθνών (λαών).
Ένα μέλλον μακριά από σοβινιστικές και ιμπεριαλιστικές αντιλήψεις.
Ένα μέλλον με δυνατότητες από κοινού ανάπτυξης στις επιστήμες, στην φιλοσοφία, στην υγεία, στην κοινωνία, στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον σεβασμό των ελευθεριών, στην μεγαλύτερη καταπολέμηση της εγκληματικότητας, αλλά κυρίως στην καταπολέμηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Εκείνο που θα ένωνε τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ηπείρου θα ήταν ο Σεβασμός, η Αγάπη, και η Κατανόηση.
Πρέπει να παραδεχτούμε (όσο επικριτικά κι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το εγχείρημα) ότι έπρεπε να «βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη», στην τσέπη του εγωισμού μας, στην τσέπη του σοβινισμού μας, στην τσέπη του εθνικισμού μας.
Υπάρχουν (υπήρχαν) Ευρωπαϊκοί λαοί οι οποίοι είδαν με θετικό βλέμμα αυτό το εγχείρημα, πίστεψαν σ’ αυτό και στις αρχές του, αγωνίστηκαν για την εδραίωσή του, αγωνίστηκαν ακόμα για να γίνουν το ζωντανό παράδειγμα για εκείνους τους λαούς που δεν είχαν καταλάβει τι σημαίνει Ευρώπη.
Φευ όμως, όλα πέσανε στο κενό, στο κενό του εγωισμού και του σοβινισμού, όλα πέσανε στο κενό των ψυχών που ποτέ δεν κατάλαβαν τι σημαίνει «ένωση», δεν κατάλαβαν ποτέ τι σημαίνει συμβιβασμό και σεβασμός, δεν κατάλαβαν ποτέ τι σημαίνει αλληλοβοήθεια και ανάπτυξη μέσα από αυτήν.
Εις γνώσιν τους άφησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση να εμπλακεί στα νύχια των τραπεζών και της αλαζονείας των εχόντων τον υλικό πλούτο, έμπλεξαν τους πολίτες τις Ευρώπης στις ψεύτικες υποσχέσεις ενός σάπιου οικονομικού συστήματος.
Η πράξη αυτή έγινε με δόλο και με απώτερο σκοπό την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών Εθνών κάτω από την ομπρέλα της παγκοσμιοποίησης και κάτω από τον έλεγχο των βάρβαρων φυλών της γηραιάς Ηπείρου.
Ναι αγαπητοί αναγνώστες σήμερα όλοι οι λαοί της Ευρώπης είναι υπόδουλοι στο απεχθές, κακόβουλο, δόλιο, εγκληματικό οικονομικό σύστημα, το οποίο διοικείτε από εμπόρους (και χρήστες) ψυχοτρόπων ουσιών.
Αυτή την περίοδο όλοι οι λαοί της Ευρώπης διανύουν μία περίοδο έντονης αμφισβήτησης των αρχών και των ιδεών των δημιουργών της, αυτή την περίοδο όλοι οι λαοί στέκουν ο ένας απέναντι στον άλλων και αντιμετωπίζονται σε εχθροί, ο ένας εποφθαλμιά το πορτοφόλι του άλλου.
Οι αρχές της συνεργασίας και της συνένωσης και της συνδημιουργίας έχουν γίνει «έπεα πτερόεντα», σήμερα η Ευρώπη επέστρεψε στον μεσαίωνα, έναν μεσαίωνα οικονομικό και κοινωνικό.
Όπως κάθε τέτοια περίοδος μοιάζει με σωρό από ακαθαρσίες, έτσι και αυτή συγκέντρωσε όλα τα επιβλαβή έντομα, προδότες, λαμόγια, κλέφτες, ψεύτες, απατεώνες κάθε είδους, εμπόρους και λάτρεις τους χρήματος, επιστήμονες της γελοιότητας και της φαυλοκρατίας, εύκολους υπηρέτες αλλότριων αφεντικών.
Όλα λοιπόν αυτά τα περίεργα έντομα (μπουμπούκια της σύγχρονης κοινωνίας) συγκεντρώθηκαν πάνω στην σημερινή Ευρώπη, σε μία Ευρώπη που παλεύει να ξεκαθαρίσει αν θέλει την «ομοσπονδιοποίηση» των εθνών υπό την «σημαία» της Γερμανίας ή αν θα επιλέξει τον σεβασμό της ιστορίας και της κυριαρχίας των Ευρωπαϊκών κρατών.
Και εν τω μεταξύ όλοι οι λαοί της Ευρώπης (κυρίως του νότου) υποφέρουν από την παράλογη «δημοσιονομική πειθαρχία» την οποία επιβάλουν τα βόρεια «βαρβαρικά» φίλα.
Αφού συστηματικά απέκδυσαν τα Ευρωπαϊκά κράτη από τα δικά τους νομίσματα και την δική τους δημοσιονομική πολιτική (Εθνική κυριαρχία), αφού πρώτα συστηματικά και με κρυφό σχέδιο διοχέτευσαν όλο τον πλούτο της Ευρώπης στα χέρια συγκεκριμένων βόρειων φιλών, ξέχασαν τους όρκους και τους σκοπούς ίδρυσης της Ευρωπαϊκής ένωσης και μετέτρεψαν την Ευρώπη σε μία ομοσπονδία Γερμανικών προδιαγραφών.
Οι δυνατότητες, για αντίδραση, των λαών ελάχιστες, η οικονομική δυσπραγία έγινε το καθημερινό πρόβλημα της ζώνης του ενιαίου νομίσματος, η συνεχιζόμενη ανεργία έχει εξευτελίσει την αξία της εργασίας (εκτός από τα βόρεια κράτη), η Ευρώπη έχει στραφεί στην παραγωγή φτηνών εργατικών χεριών από τις νότιες «πολιτείες» τα οποία λειτουργούν για το όφελος ΜΟΝΟΝ των βιομηχανιών του βορά.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν αν αυτό που θέλουμε, αν αυτό που ονειρευτήκαμε, αν αυτό για το οποίο δώσαμε την εθνική μας κυριαρχία είναι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στην Ευρώπη σήμερα, μία Ευρώπη που δεν θα την ονομάσω «Ευρώπη των εθνών» διότι δεν είναι.
Αυτό που έχουμε ΔΕΝ είναι αυτό που θα θέλαμε να έχουμε.

Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου

Κοινοποιήστε το: