Κ. Παλαμάς: "Ο Πάνας δεν πέθανε"

Όταν ο Κωστής Παλαμάς υπεστήριζε ότι "Η Αρχαία Ψυχή Ζει μέσα μας, αθέλητα Κρυμμένη" και ότι "Ο Πάνας δεν πέθανε", εξέφραζε μία μεγάλη αλήθεια, υποδηλώνοντας ότι η αρχαία παράδοση επιζεί συγκεκαλλυμένη, είτε ευρισκόμενη σε "λανθάνουσα" κατάσταση εντός των ψυχικών μας κυττάρων...

Του ΙΩΑΝΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

Πράγματι, αυτό το διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερο, αναζητώντας τις πνευματικές και μυστηριακές αφετηρίες του Χριστιανισμού, ο οποίος, εάν εξαιρέσουμε την δογματική παράδοσή του και τα μυθεύματα της Παλαιάς Διαθήκης, κατά τα λοιπά, έστω και παραλλαγμένες, εκφράζει πανάρχαιες μυστηριακές αλήθειες... Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να πράξει διαφορετικά, όταν στην προσπάθειά του να επιβληθεί, θα έπρεπε να προσαρμοσθεί στην νοοτροπία και στις συνήθειες του Κόσμου που μέχρι εχθές υπήρξε Εθνικός, από το να υϊοθετήσει στοιχεία της δικής τους κληρονομιάς, πολλώ δε μάλλον όταν ο ίδιος στερούνταν υψηλών μυστηριακών αποκαλύψεων και ερμηνειών...
Όταν στην Χριστιανική παράδοση, εμφανίζεται ο Χριστός να λέγει "Εγώ ειμί η άμπελος..." και σε άλλο σημείο της χριστιανικής υμνολογίας να φέρεται να δηλώνει "Εγώ ειμί το φως του Κόσμου", έχουμε έναν υπαινικτικό παραλληλισμό και συνάμα συγκερασμό του Διονύσου και του Απόλλωνος στην μορφή του Ιησού ο οποίος εμφανίζεται να είναι φορέας των δύο αυτών ιδιοτήτων... Το αμπέλι/κλήμα, ανήκε στον Διόνυσο, εξ ου και ο χυμός της σταφυλής που χρησιμοποιείται για να συμβολίσει το αίμα στην Θεία Μετάληψη, ενώ το Φως, είναι στοιχείο./ιδιότητα που χαρακτηρίζει τον Φοίβο Απόλλωνα...
Κατ΄ επέκταση η Θεία Μετάληψη στον Χριστιανισμό, ως μυστηριακή πράξη, ανάγεται στον Ορφικό Κυκεώνα και ακόμη παλαιότερα έλκει την προέλευσή της από την ωμοφαγική μετάληψη της αρχέγονης εποχής, όπου ο κυκεών απετελείτο από άλευρον κριθής, αίμα ταύρου και ύδωρ θαλάσσης. «Λάβετε φάγετε τούτον εστί το σώμα μου το υπέρ υμών…, λάβετε πίετε τούτον εστί το αίμα μου…» είπε ο Ιησούς Χριστός προς τους μαθητάς διανέμοντας συμβολικά, άρτο και οίνο κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου... Είχε προηγηθεί, η αντικατάσταση της θυσίας του ταύρου, έθιμο που ακολουθούσαν και οι Μιθραϊστές, με την αναίμακτη θυσία και την προσφορά καρπών προς τους Θεούς, πρακτική αναγόμενη σε ιδεολογικά κριτήρια που είχαν καθιερώσει μύστες και Θεουργοί, ως ο Πυθαγόρας και ο Απολλώνειος ο Τυανεύς, για να τη συμπληρώσουν ο Εστεμμένος Φιλόσοφος Ιουλιανός και ο Γεώργιος Πλήθων...

Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου

Κοινοποιήστε το: