Για να μάθει ο Ελληνικός Λαός
Και οι λυσσώδεις Αντιτσαρικοί κατά του Κομμουνισμού – Πως χαρακτηρίζει τους Δικτάτορες της Μόσχας η Μάμμη της Ρωσικής Επανάστασης Αικατερίνη Μπρεσκόβσκαγια – Η Ζωή των Ρώσων Εργατών και Χωρικών κατάντησε Μαρτυρική – Ουδέποτε υπέστησαν Μαρτύρια όσα σήμερα
Επιμέλεια: Βασίλειος Ι. Κετσεκιουλάφης
Πολιτικός Επιστήμων – Διεθνολόγος
Του κ. Α. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
τέως Γ. Πρόξενου στην Πετρούπολη
Η μεγάλη Ρωσίδα διανοούμενη Αικατερίνη Μπρεσκόβσκαγια είναι γνωστή για τους μακρούς αγώνες της κατά της τσαρικής απολυταρχίας και υπέρ των αληθινών ελευθεριών του Ρωσικού λαού. Πενήντα ολόκληρα χρόνια της ζωής της διήλθε γι’ αυτό στις φυλακές, στην Σιβηρία, στην εξορία.
Περιβεβλημένη με το φωτοστέφανο του ήρωα και του μάρτυρα η υπερογδοντάχρονη Ρωσίδα δέσποινα, η οποία τώρα ζει στην Πράγα, δικαιούται περισσότερο από κάθε άλλον να μιλήσει για την πραγματική σημασία του μπολσεβικισμού. Να τι έλεγε επί λέξει στις 23 Ιανουαρίου ε.ε. στον ανταποκριτή της παρισινής «Ματέν» στην Πράγα.
«Όσοι από τους σοσιαλιστές ή τους δημοκράτες της Ευρώπης και της Αμερικής αποδίδουν ακόμα στους κομμουνιστές ένα πολλοστημόριο ιδεώδους, όσοι τους εκλαμβάνουν ακόμα ως απόστολους της παγκόσμιας επανάστασης για την δημιουργία καλλίτερου βίου υπέρ του προλεταριάτου όλης της γης εξακολουθούν να διαπράττουν βαρύτατο σφάλμα.
Η ζωή των Ρώσων εργατών και χωρικών είναι ένα μαρτύριο. Ουδέποτε οι Ρώσοι υπέστησαν ό,τι υποφέρουν σήμερα, ούτε στην εποχή των πλέον αιμοβόρων τσάρων, ούτε επί της πλέον βδελυρής κυβέρνησης.
Οι κομισάριοι του λαού δεν έχουν παρά έναν πόθο: να μείνουν στην αρχή και να εκμεταλλευτούν προσωπικά αυτήν όσο το δυνατόν περισσότερο.
Θυμηθείτε την πείνα του 1923. Κατά την τραγική εκείνη εποχή είχε διαδοθεί ότι η Κυβέρνηση των Επιτρόπων του λαού, χωρίς να μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσχέρειες, θα παραιτούνταν. Ένας όμως από τους επιτρόπους αυτούς όταν ρωτήθηκε από Αμερικανό δημοσιογράφο, απάντησε ότι ‘θα έμενε στην αρχή εφόσον θα παρέμενε ακόμα στην ζωή ένας μόνο Ρώσος, ένας μόνο μπολσεβίκος’».
Και η γηραιά «μάμμη» της Ρωσικής Επανάστασης εξακολούθησε:
«Οι μπολσεβίκοι ζητούν διαρκώς δάνειο από το εξωτερικό. Αλλά δεν το προορίζουν για την Ρωσία. Το θέλουν για την εξωτερική προπαγάνδα τους. Κατά τις αρχές Ιουλίου του 1924 έγραψα στους κ.κ. Ερριώ και Μακ Ντόναλντ, τότε πρωθυπουργούς Γαλλίας και Αγγλίας για να τους ικετέψω να σκεφτούν καλά πριν δανείσουν έστω και έναν οβολό στην σοβιετική κυβέρνηση.
Τι θα συνέβαινε αν δεν χορηγούνταν δάνειο σ’ αυτήν; Ο πόλεμος. Οι μπολσεβίκοι το λένε καθαρά: ‘Εάν δεν μας δώσετε χρήματα θα αναγαστούμαι να επιτεθούμε κατά της Πολωνίας ή της Ρουμανίας και θα προκαλέσουμε τον πόλεμο σ’ όλη τη γη’.
Μεταξύ των δύο καταστροφών, του πολέμου και της επέκτασης του μπολσεβικισμού, πρέπει να προτιμηθεί το κακό, το οποίο θα βλάψει λιγότερο τον πολιτισμό και αυτό είναι ο πόλεμος.
Όλα τα τεχνάσματα των μπολσεβίκων, οι ενέργειές τους στην Ασία, η συνθήκη την οποία σύναψαν με τους Ιάπωνες, όλα αυτά αποτελούν μέρος του τεράστιου εκβιασμού, τον οποίον εξασκούν κατά της Ευρώπης, για να παραμείνουν στην αρχή.
Σήμερα ο Τρότσκι και ο Ζηνόβιεφ διεκδικούν την κυριαρχία επί της Ρωσίας. Ο Τρότσκι έχει ιδιοσυγκρασία δικτάτορα. Είναι ένας μεγαλομανής που νομίζει ότι προορίζεται να βασιλέψει πάνω σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο Ζηνόβιεφ είναι άνθρωπος των διασκεδάσεων, θαυμαστής των καλών κρασιών και της σαμπάνιας. Γνώρισε στη ζωή του όλα τα είδη των στερήσεων. Και τώρα, παραδόθηκε παράφρονα στην διασκέδαση. Οι χορεύτριες του παλιού αυτοκρατορικού μπαλέτου, οι ωραίες γυναίκες της Πετρούπολης κολακεύονται σήμερα, γιατί είναι φίλες του Ζηνόβιεφ. Και είναι αυτός πολύ γενναιόφρων. Η Δημοκρατία δεν έχει τίποτα αρκετά ακριβό για τις φίλες του. Τα κολιέ από μαργαριτάρια, τα κοσμήματα της αυτοκρατορικής οικογ΄νειας, των ευγενών και των πλούσιων του τέως καθεστώτος βρίσκονται σήμερα κατά το πλείστον στα χέρια αυτών των γυναικών, οι οποίες συνδέθηκαν ή συνδέονται με τον διάσημο δικτάτορα της Μόσχας…»
Και η γηραιά σημαιοφόρος των ρωσικών ελευθεριών ολοκλήρωσε ως εξής:
«Είμαι 82 ετών. Περίμενα 50 χρόνια της ζωής μου να φύγει ο τσάρος και περίμενα τον μισό αυτόν αιώνα στις φυλακές, στην Σιβηρία, στην εξορία.
Ήδη περιμένω από έξι ετών την πτώση του μπολσεβικισμού της μεγάλης αυτής μάστιγας της Ρωσίας και του πολιτισμού».
«Έξω χιόνιζε», εξακολουθεί ο ανταποκριτής της «Ματέν». «Μεγάλες νιφάδες περιπλανούντας στον αέρα σαν μικρά τεμάχια χαρτιού ενός βιβλίου, το οποίο είχε σκίσει κανείς. Και πράγματι η μάμμη της ρωσικής επανάστασης είχε κουρελιάσει την ψευδή ιστορία του μπολσεβικισμού».
Αύριο δραματική αφήγηση των μπολσεβικικών θηριωδιών από τον μεγάλο Πολωνό συγγραφέα κ. Οσσεντόφσκι, ενός άλλου από τους πρωτεργάτες της πραγματικής φιλελεύθερης κίνησης της Ρωσίας πριν τον παγκόσμιο πόλεμο.
Και οι λυσσώδεις Αντιτσαρικοί κατά του Κομμουνισμού – Πως χαρακτηρίζει τους Δικτάτορες της Μόσχας η Μάμμη της Ρωσικής Επανάστασης Αικατερίνη Μπρεσκόβσκαγια – Η Ζωή των Ρώσων Εργατών και Χωρικών κατάντησε Μαρτυρική – Ουδέποτε υπέστησαν Μαρτύρια όσα σήμερα
Επιμέλεια: Βασίλειος Ι. Κετσεκιουλάφης
Πολιτικός Επιστήμων – Διεθνολόγος
Λ’
Του κ. Α. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
τέως Γ. Πρόξενου στην Πετρούπολη
Περιβεβλημένη με το φωτοστέφανο του ήρωα και του μάρτυρα η υπερογδοντάχρονη Ρωσίδα δέσποινα, η οποία τώρα ζει στην Πράγα, δικαιούται περισσότερο από κάθε άλλον να μιλήσει για την πραγματική σημασία του μπολσεβικισμού. Να τι έλεγε επί λέξει στις 23 Ιανουαρίου ε.ε. στον ανταποκριτή της παρισινής «Ματέν» στην Πράγα.
«Όσοι από τους σοσιαλιστές ή τους δημοκράτες της Ευρώπης και της Αμερικής αποδίδουν ακόμα στους κομμουνιστές ένα πολλοστημόριο ιδεώδους, όσοι τους εκλαμβάνουν ακόμα ως απόστολους της παγκόσμιας επανάστασης για την δημιουργία καλλίτερου βίου υπέρ του προλεταριάτου όλης της γης εξακολουθούν να διαπράττουν βαρύτατο σφάλμα.
Η ζωή των Ρώσων εργατών και χωρικών είναι ένα μαρτύριο. Ουδέποτε οι Ρώσοι υπέστησαν ό,τι υποφέρουν σήμερα, ούτε στην εποχή των πλέον αιμοβόρων τσάρων, ούτε επί της πλέον βδελυρής κυβέρνησης.
Οι κομισάριοι του λαού δεν έχουν παρά έναν πόθο: να μείνουν στην αρχή και να εκμεταλλευτούν προσωπικά αυτήν όσο το δυνατόν περισσότερο.
Θυμηθείτε την πείνα του 1923. Κατά την τραγική εκείνη εποχή είχε διαδοθεί ότι η Κυβέρνηση των Επιτρόπων του λαού, χωρίς να μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσχέρειες, θα παραιτούνταν. Ένας όμως από τους επιτρόπους αυτούς όταν ρωτήθηκε από Αμερικανό δημοσιογράφο, απάντησε ότι ‘θα έμενε στην αρχή εφόσον θα παρέμενε ακόμα στην ζωή ένας μόνο Ρώσος, ένας μόνο μπολσεβίκος’».
Και η γηραιά «μάμμη» της Ρωσικής Επανάστασης εξακολούθησε:
«Οι μπολσεβίκοι ζητούν διαρκώς δάνειο από το εξωτερικό. Αλλά δεν το προορίζουν για την Ρωσία. Το θέλουν για την εξωτερική προπαγάνδα τους. Κατά τις αρχές Ιουλίου του 1924 έγραψα στους κ.κ. Ερριώ και Μακ Ντόναλντ, τότε πρωθυπουργούς Γαλλίας και Αγγλίας για να τους ικετέψω να σκεφτούν καλά πριν δανείσουν έστω και έναν οβολό στην σοβιετική κυβέρνηση.
Τι θα συνέβαινε αν δεν χορηγούνταν δάνειο σ’ αυτήν; Ο πόλεμος. Οι μπολσεβίκοι το λένε καθαρά: ‘Εάν δεν μας δώσετε χρήματα θα αναγαστούμαι να επιτεθούμε κατά της Πολωνίας ή της Ρουμανίας και θα προκαλέσουμε τον πόλεμο σ’ όλη τη γη’.
Μεταξύ των δύο καταστροφών, του πολέμου και της επέκτασης του μπολσεβικισμού, πρέπει να προτιμηθεί το κακό, το οποίο θα βλάψει λιγότερο τον πολιτισμό και αυτό είναι ο πόλεμος.
Όλα τα τεχνάσματα των μπολσεβίκων, οι ενέργειές τους στην Ασία, η συνθήκη την οποία σύναψαν με τους Ιάπωνες, όλα αυτά αποτελούν μέρος του τεράστιου εκβιασμού, τον οποίον εξασκούν κατά της Ευρώπης, για να παραμείνουν στην αρχή.
Σήμερα ο Τρότσκι και ο Ζηνόβιεφ διεκδικούν την κυριαρχία επί της Ρωσίας. Ο Τρότσκι έχει ιδιοσυγκρασία δικτάτορα. Είναι ένας μεγαλομανής που νομίζει ότι προορίζεται να βασιλέψει πάνω σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο Ζηνόβιεφ είναι άνθρωπος των διασκεδάσεων, θαυμαστής των καλών κρασιών και της σαμπάνιας. Γνώρισε στη ζωή του όλα τα είδη των στερήσεων. Και τώρα, παραδόθηκε παράφρονα στην διασκέδαση. Οι χορεύτριες του παλιού αυτοκρατορικού μπαλέτου, οι ωραίες γυναίκες της Πετρούπολης κολακεύονται σήμερα, γιατί είναι φίλες του Ζηνόβιεφ. Και είναι αυτός πολύ γενναιόφρων. Η Δημοκρατία δεν έχει τίποτα αρκετά ακριβό για τις φίλες του. Τα κολιέ από μαργαριτάρια, τα κοσμήματα της αυτοκρατορικής οικογ΄νειας, των ευγενών και των πλούσιων του τέως καθεστώτος βρίσκονται σήμερα κατά το πλείστον στα χέρια αυτών των γυναικών, οι οποίες συνδέθηκαν ή συνδέονται με τον διάσημο δικτάτορα της Μόσχας…»
Και η γηραιά σημαιοφόρος των ρωσικών ελευθεριών ολοκλήρωσε ως εξής:
«Είμαι 82 ετών. Περίμενα 50 χρόνια της ζωής μου να φύγει ο τσάρος και περίμενα τον μισό αυτόν αιώνα στις φυλακές, στην Σιβηρία, στην εξορία.
Ήδη περιμένω από έξι ετών την πτώση του μπολσεβικισμού της μεγάλης αυτής μάστιγας της Ρωσίας και του πολιτισμού».
«Έξω χιόνιζε», εξακολουθεί ο ανταποκριτής της «Ματέν». «Μεγάλες νιφάδες περιπλανούντας στον αέρα σαν μικρά τεμάχια χαρτιού ενός βιβλίου, το οποίο είχε σκίσει κανείς. Και πράγματι η μάμμη της ρωσικής επανάστασης είχε κουρελιάσει την ψευδή ιστορία του μπολσεβικισμού».
Αύριο δραματική αφήγηση των μπολσεβικικών θηριωδιών από τον μεγάλο Πολωνό συγγραφέα κ. Οσσεντόφσκι, ενός άλλου από τους πρωτεργάτες της πραγματικής φιλελεύθερης κίνησης της Ρωσίας πριν τον παγκόσμιο πόλεμο.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου