Δηλαδή τώρα ο Ιερώνυμος θέλει να μας πείσει ότι δεν ξέρει που πάει το πράγμα;
Δεν ξέρει ποιος ο σκοπός της εκλογής του; Δεν ξέρει ποιοι τον στήριξαν και σκηνοθετούσαν την αγιογραφία του στα καθεστωτικά ΜΜΕ;
Ο Ιερώνυμος κατάφερε να γκρεμίσει ό,τι έχτισε ο Χριστόδουλος, ο οποίος πολεμήθηκε και δεν δίσταζε να μιλήσει για Σιωνισμό και Νέα Τάξη...
Ο Ιερώνυμος αποσύνδεσε την Εκκλησία από την πολιτική, ώστε να μην δημιουργεί εμπόδια στα σχέδια της Νέας Τάξης.
Αρκέστηκε να κάνει "μουτράκια" κατά τον Αγιασμό στη Βουλή... όταν άλλοι Ιεράρχες θα έπαιρναν τα όπλα για να σταματήσουν το έγκλημα κατά των πολιτών.
Έριξε δύο υπονοούμενα και μία παραβολή κι έφυγε για το σπίτι του.
Παρακάτω άρθρο της "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" για την "αναπάντεχη και ανέλπιστη" αφύπνιση του Ιερώνυμου:
Με μια σκληρή εισήγηση κατά την έναρξη των εργασιών της Ιεράς Συνόδου ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πραγματοποίησε μια ομιλία με σαφές ιδεολογικό στίγμα, εξαπολύοντας επίθεση στην Αριστερά εν γένει και καλώντας, εμμέσως, την κυβέρνηση να κάνει δημοψήφισμα για τον χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους.
Ο αρχιεπίσκοπος κλιμάκωσε τη σκληρή στάση που υιοθετεί (μετά και τη χθεσινή κριτική προς τον Νίκο Βούτση), χρησιμοποίησε υψηλούς τόνους και σε μια ομιλία που θύμισε εποχές... Χριστόδουλου και με φανερή πολιτική χροιά, άσκησε κριτική άλλων εποχών στην Αριστερά και δήλωσε κάθετα αντίθετος στον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους.
«Ο ελληνικός λαός δίνει πάντοτε την οριστική απάντηση στο ζήτημα χωρισμού Εκκλησίας-Πολιτείας δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος για να προσθέσει ότι «η Εκκλησία δεν χωρίζεται από τα παιδιά της».
Αξίζει να σημειωθεί ότι έσπευσε να διαρρεύσει σημεία της 84 σελίδων εισήγησής του προς την Ιερά Σύνοδο σε μέσα και δημοσιογράφους, ενώ εκκλησιαστικές ιστοσελίδες την αναδημοσίευσαν ολόκληρη, κάτι που δεν συνηθίζεται με ομιλίες του αρχιεπισκόπου και που σημαίνει ότι η Εκκλησία ετοιμάζεται για ανοιχτή σύγκρουση με την Πολιτεία.
Μάλιστα, κάλυψε απόλυτα τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, υιοθετώντας τις αντικομμουνιστικές απόψεις του και αναπαράγοντας τις απόψεις του.
Χαρακτηριστικά:
Γιά τό κεφάλαιο αὐτό θά δανεισθῶ τίς σκέψεις τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ «Τό πρόταγμα τοῦ λεγομένου χωρισμοῦ ἐπαναλαμβάνεται ἀπό προφανῶς ἀμοίρους Νομικῆς παιδείας, οἱ ὁποῖοι μέ ἐφαλτήριο τό λεγόμενο "θράσος ἀγνοίας τους" θέτουν πρός κατεδάφιση ὅ,τι συνιστᾶ τό κράτος δικαίου πού ἐπί διακόσια χρόνια σχεδόν πύργωσε ὁ λαός μας μέ αἷμα καί ἱδρώτα.
Τά κόμματα τῆς ἀριστερᾶς μέ τή γνωστή φιλοσοφικοκοινωνική βιοκοσμοθεωρία τοῦ κομμουνιστικοῦ κοσμοειδώλου, ὅπως γνώρισε τόν χωρισμό αὐτό ὁ καταρρεύσας ὑπαρκτός σοσιαλισμός στό ἀνατολικό μπλόκ πού στήν οὐσία ἦταν διωγμός τῆς θρησκευτικῆς πίστεως, ἐλαύνονται ἀπό ἀποτυχημένα ἀθεϊστικά ἰδεολογήματα καί συναντῶται μέ τά ὑπόλοιπα κόμματα τοῦ νεοφιλελεύθερου χώρου κάτω ἀπό τίς ντιρεκτίβες τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Νέας Τάξεως…
Μιλοῦν γιά χωρισμό Ἐκκλησίας καί Κράτους, διάβαζε Ἔθνους ἐπικαλούμενοι δῆθεν προοδευτικά συνθήματα. Οἱ ἀντιλήψεις ὅμως περί χωρισμοῦ εἶναι τοῦ περασμένου αἰώνα πού γεννήθηκαν κάτω ἀπό μισαλλόδοξο ἀντιθρησκευτικό καί ἀντικληρικαλιστικό λαϊκιστικό πνεῦμα, πού δέν συμβιβάζεται μέ τίς σημερινές κοινωνικές, πολιτειακές καί θρησκευτικές ἀντιλήψεις».
Κατά την τοποθέτησή του για τον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους ο Αρχιεπίεσκοπος Ιερώνυμος δήλωσε ότι η Εκκλησία «δεν γνωρίζει τον όρο “χωρισμός” στην πνευματική της αποστολή, αφού δεν μπορεί να τον εφαρμόσει στην κοινωνία».
Τόνισε, μάλιστα, ότι «γι’ αυτό, την οριστική απάντηση στο ζήτημα αυτό τη δίνει πάντοτε, “θάττον ή βράδιον” ο ίδιος ο ευλαβής ελληνικός λαός».
Η Εκκλησία «δεν χωρίζεται από τα παιδιά της» υπογράμμισε, για να προσθέσει ότι «όποιος θέλει αποχωρεί, όποιος θέλει επιστρέφει».
Χαρακτηριστικά ένα απόσπασμα από την ομιλία του:
Ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ἄποψή μου δέν πρέπει νά ζητήσει ποτέ τόν χωρισμό ἀπό τό λαό της, γιατί αὐτό ἐπιδιώκεται. Ἐκεῖ ἀποβλέπει τό ἐγχείρημα.
Ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε, εἶναι καί θα ὑπάρχει μάνα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει. Ἡ Πολιτεία ἄν τό θελήσει καί ἔχει τήν συγκατάθεση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ ἄς τό ἐπιχειρήσει τηρώντας βεβαίως τίς ὑποχρεώσεις πού ἔχει ἀναλάβει ἀπέναντι τῆς Ἐκκλησίας καί τίς σχετικές συμβάσεις.
Ζήτησε, ακόμη, να καθιερωθεί ο τρόπος των «διακριτών ρόλων» που εν μέρει λειτουργεί σήμερα, αλλά των «καθαρών διακριτών ρόλων», με τάση συνεργασίας, όπως το χρειάζεται ο λαός.
Στις προτάσεις του συγκαταλέγονται επιπλέον, η αντιμετώπιση των παρενεργειών των αποφάσεων της κοσμικής Δικαιοσύνης, ο τρόπος στελέχωσης της Εκκλησίας, η υλοποίηση της απόφασης που ελήφθη στη Βουλή, στις 28 Σεπτεμβρίου 2016, σύμφωνα με την οποία θα συνεχιστεί η συνεργασία μέσα από αμοιβαίο διάλογο, από μηδενική βάση, Εκκλησίας-Πολιτείας, για το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Επιπρόσθετα, αναφέρει: «Η αποστολή της Εκκλησίας μας είναι καθορισμένη. Αυτήν θα ακολουθήσουμε σταθερά, κάτω από οποιεσδήποτε κοσμικής συνθήκες. Πυλώνες μας θα συνεχίσουν να είναι α) αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη διανοία σου, β) αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν και γ) ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι».
Η ώρα των θρησκευτικών
Σήμερα στην Ιερά Σύνοδο (η οποία θα συνεδριάζει καθημερινά μέχρι την Παρασκευή) θα συζητηθεί το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών, για το οποίο υπάρχει ανοιχτή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα.
Ο αρχιεπίσκοπος, μάλιστα, κατήγγειλε επιχείρηση αλλοίωσης της πίστης μέσω των αλλαγών στα θρησκευτικά, φροντίζοντας ωστόσο να μην αναφερθεί άμεσα στον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος.
Επικαλέστηκε το γερμανικό Σύνταγμα και δη το άρθρο 3 του γερμανικού Συντάγματος για να πει ότι «Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι στα δημόσια σχολεία κανονικό, τακτικό μάθημα, και έτσι εξασφαλίζεται ως θεσμός, που έχει την αρχή του στο ίδιο το δημόσιο-κρατικό Δίκαιο. Επιβάλλεται λοιπόν εκ του Συντάγματος της χώρας να υπάρχει το μάθημα των Θρησκευτικών και δεν επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε νομοθέτη να το επιτρέψει ή όχι.
Με αυτόν τον τρόπο το μάθημα των Θρησκευτικών είναι συστατικό μέρος του σχολείου γενικότερα, ακριβώς όπως όλα τα υπόλοιπα υποχρεωτικά μαθήματα, με τα οποία απολαμβάνει την ίδια περιωπή. Το εκάστοτε κρατικό συμβόλαιο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του μορφωτικού καθιδρύματος-οντότητος, στην ευθύνη παροχής του μορφωτικού αγαθού συμπεριλαμβάνει και την ευθύνη για το μάθημα των Θρησκευτικών».
Όπως φαίνεται, δεν υπάρχουν -για τον αρχιεπίσκοπο- περιθώρια αμφιβολιών για το αν η εκπαίδευση είναι ζήτημα της Πολιτείας.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου