Κατά καιρούς φίλοι προτείνουν να μαζευτούμε, να οργανωθούμε, να κάνουμε ένα κόμμα, να συζητήσουμε Πολιτειακές αλλαγές κλπ. Εγώ είμαι συνήθως αρνητικός σε όλα αυτά γιατί παίρνω υπόψη μου ότι αυτό που έχουμε απέναντί μας μπορεί να ξεκινήσει ακόμα κι έναν Παγκόσμιο Πόλεμο, αν θεωρήσει ότι υπάρχει λόγος.
Αυτό που έχουμε απέναντί μας ελέγχει το Χρήμα, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, όλους τους Βουλευτές, όλα τα ΜΜΕ, όλους τους Συνδικαλιστές, την Τρομοκρατία κι έχει μία τεχνογνωσία στη διαχείριση αυτοκρατοριών, λαών και κρίσεων… που χάνεται στα βάθη της Ιστορίας.
Βέβαια θα πει κανείς ότι... παρόλα αυτά τους «ξέφυγαν» κάποιοι οι οποίοι φαίνεται να ακολουθούν δικό τους δρόμο (βλέπε Πούτιν, Ερντογάν κλπ). Και οι δύο όμως, ας μην ξεχνάμε, υπήρξαν επιλογές του Συστήματος. Δεν ήταν επιλογή των αντισυστημικών, αλλά ξεκίνησαν την καριέρα τους ως επιλογή του Συστήματος. Στην πορεία ίσως να κατάφεραν να απαγκιστρωθούν από αυτό με ασφάλεια και να παραμείνουν στην εξουσία χωρίς πλέον να ακολουθούν αυστηρά το σενάριο, αλλά και χωρίς να αντιτίθενται ανοιχτά και ξεκάθαρα ενάντια στους Τοκογλύφους.
Εμείς, από την άλλη πλευρά, όχι μόνο δεν έχουμε την δύναμη, τα όπλα, το χρήμα …αλλά δεν έχουμε καν την τεχνογνωσία του Συστήματος που μας εξουσιάζει. Αυτά που εμείς προσπαθούμε να κατανοήσουμε πως λειτουργούν και σε ποιο σημείο είναι όλα προσχεδιασμένα… οι εξουσιαστές μας τα παίζουν στα δάχτυλα εδώ και αιώνες.
Δεν θεωρώ ότι υπάρχει άλλος δρόμος από το να αποκτήσουμε κατ’ αρχήν την τεχνογνωσία, ώστε να μπορούμε να δυσκολεύουμε τους εξουσιαστές σε πολιτικό ή νομικό επίπεδο.
Οι εξουσιαστές, όταν διαπίστωσαν ότι η Ρωσία και το Ρωσικό Κοινοβούλιο αντιστεκόταν στο ξεπούλημα, εγκατέλειψαν την πολιτική και την προπαγάνδα που δεν είχαν αποτέλεσμα και κατέβασαν τανκς να βομβαρδίσουν τη Ρωσική Βουλή, πράγμα που κατάφεραν, επειδή προφανώς χρημάτισαν με πολλά εκατομμύρια κάποιους ανώτατους Στρατιωτικούς.
Πρέπει να γνωρίζουμε ποιες είναι οι εφεδρείες του Συστήματος, ποιες οι δυνατότητές του και μέχρι που μπορεί να φτάσει, για να πετύχει τον σκοπό του.
Εμείς έχουμε τόση άγνοια που το Σύστημα, πολιτικοί και ΜΜΕ καταφέρνουν να μας κατεβάζουν στους δρόμους, για να στηρίξουμε πολιτικά και να νομιμοποιήσουμε τη ληστεία και την ίδια μας την καταστροφή. Με λίγα λόγια, δεν έχουμε καταφέρει καν να δούμε Πολιτικούς και ΜΜΕ ως εχθρούς, αλλά συνεχίζουμε να τους βλέπουμε ως καθοδηγητές.
Την ίδια στιγμή εμφανίζονται κάποιοι να δημιουργούν κόμματα και κινήματα. Άνθρωποι που όχι μόνο αγνοούν βασικά πράγματα για το Σύστημα που έχουν απέναντι, αλλά που δεν έχουν εμπειρία διοίκησης και διαχείρισης, έστω ενός μικρού τοπικού συλλόγου.
Το Σύστημα μας δίδαξε ότι οι επαναστάσεις δήθεν γίνονται με επικά συνθήματα, με περικεφαλαίες, με στίχους από τον Εθνικό Ύμνο και με Λάβαρα… και αυτά τα παραμύθια αποτελούν οδηγό δράσης για τους άσχετους κι επικίνδυνους, που ονειρεύονται να γκρεμίσουν το Σύστημα. Άνθρωποι που δεν μπορούν να συγκεντρώσουν ούτε 20 ανθρώπους να συζητήσουν… καλούν την Ελλάδα να κατέβει στο Σύνταγμα.
Λίγοι κατάλαβαν ότι όλες οι πετυχημένες συγκεντρώσεις κόσμου οργανώθηκαν από ειδικούς του Συστήματος, από τα συνδικαλιστικά δίκτυα του Συστήματος, από έμμισθους πράκτορες που ξέρουν να κινητοποιούν τα πλήθη με τα κατάλληλα συνθήματα, τα κατάλληλα γραφιστικά κλπ.
Γι‘ αυτά όλα το Σύστημα διαθέτει ειδικά σχολεία, εγχειρίδια και κρυφά δίκτυα ανθρώπων που μεταφέρουν πληροφορίες στα ξένα κέντρα.
Όλες οι κινητοποιήσεις γίνονται σε ελεγχόμενο περιβάλλον, με αυστηρά ελεγχόμενη δόση βίας και με απόλυτα ελεγχόμενη εξέλιξη. Είναι αυτό που πάντα έλεγα …ότι «Οι κουκουλοφόροι δεν πάνε Κολωνάκι», «Το ΠΑΜΕ δεν χτυπάει ποτέ εταιρίες ξένων συμφερόντων», «Οι Τρομοκράτες δεν χτύπησαν ποτέ το Σύστημα».
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, εγώ το μόνο που θα πρότεινα είναι, ο καθένας που αισθάνεται ότι πρέπει να ενεργήσει να ξεκινήσει από τη γειτονιά του, το χωριό του ή την πόλη του. Να δημιουργήσει μία κίνηση τοπική, έναν σύλλογο με σκοπό την ενημέρωση και την παροχή βοήθειας στους αδύναμους. Οι συμπολίτες μας που δεν έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες είναι ευάλωτοι. Μπορούν να παρασυρθούν από τον πρώτο γοητευτικό ρήτορα που θα παίξει με το μυαλό τους και την ελλιπή τους ενημέρωση. Κι αυτή η τέχνη της εξαπάτησης είναι το Νο.1 όπλο του Συστήματος. Το Σύστημα εντοπίζει εμφανίσιμους, ταλαντούχους ρήτορες, που όμως είναι έτοιμοι να πουλήσουν και τη μάνα τους για κρέας. Μας τους επιβάλλει, τους καθιστά αναγνωρίσιμους και μετά εμείς τα «πρόβατα» επιλέγουμε ανάμεσα σε 70 ψηφοδέλτια …τα ονόματα που μας ακούγονται πιο οικεία, αυτά που μας δημιούργησαν συγκεκριμένα θετικά συναισθήματα στην θεατρική παράσταση που στήνουν τα ΜΜΕ.
Επομένως το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταφέρουμε είναι να αποκτήσουμε ανοσία και να μην πέφτουμε θύματα των ανδρείκελων του Συστήματος.
Τα κόμματα του Συστήματος λειτουργούν όπως οι θρησκείες. Δεν διαδίδουν ποτέ ολόκληρη την αλήθεια… αλλά μόνο αυτή που βολεύει, ώστε να καταστήσει τους ψηφοφόρους «φανατικούς πιστούς» κι έτοιμους να υπερασπιστούν κάτι, το οποίο θα έπρεπε κανονικά να πολεμούν. Τα κόμματα καταφέρνουν με μοναδική μαεστρία να ψηφίζουμε με πάθος αυτούς, που θα υπογράψουν τα Μνημόνια και θα καταστρέψουν την κοινωνία. Έτσι εκλέχθηκε ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας κι ο Καμμένος. Εκλέχτηκαν μετά από μία αριστοτεχνικά στημένη απάτη που επεξεργάστηκαν ως την τελευταία της λεπτομέρεια, με τη βοήθεια ειδικών της επικοινωνίας και των ΜΜΕ.
Πρώτο μας μέλημα λοιπόν θα έπρεπε να είναι η διάδοση ολόκληρης της αλήθειας, ώστε να μην μπορεί να μας εξαπατήσουν ούτε οι δήθεν φιλάνθρωποι αριστεροί, ούτε οι δήθεν εθνικοπατριώτες δεξιοί. Η αλήθεια ολόκληρη, ωμή κι απεριποίητη είναι αυτή που εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα. Οι μισές αλήθειες εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας γιατί απλά αποπροσανατολίζουν και αποκολλούν από την πραγματικότητα τους ανθρώπους που αρχίζουν να ονειρεύονται ουτοπικές καταστάσεις.
Αν λοιπόν πρέπει να δώσουμε σε κάτι προτεραιότητα είναι η καταπολέμηση της προπαγάνδας, απ’ όπου κι αν προέρχεται και η ενημέρωση των συμπολιτών μας, είτε ηλεκτρονικά, είτε μέσω συναντήσεων φυσικών προσώπων.
Αν ο καθένας προσθέτει ένα κομμάτι του παζλ της πραγματικότητας φροντίζοντας με σπουδή να αφήνει εκτός συναισθηματισμούς, εμμονές και φετίχ… θα μπορέσουμε να χτίσουμε κάτι που δεν θα μπορεί να γκρεμίσει το Σύστημα εύκολα. Ο,τιδήποτε χτιστεί σε σαθρά θεμέλια, σε συναισθήματα αντί σε γνώση, θα μπορεί να αποδομηθεί πολύ εύκολα και να οδηγήσει τους ανθρώπους ξανά στην ζεστή αγκαλιά του Κτήνους.
Εσείς λοιπόν που ονειρεύεστε να ηγηθείτε ενός κόμματος… ξεκινήστε από μία συγκέντρωση φίλων σ’ ένα σπίτι, σ’ έναν σύλλογο, σε μία καφετερία. Ξεκινήστε να ανταλλάσσετε έγκυρες πληροφορίες και γνώση. Αφήστε τα συνθήματα, τις κραυγές και τις παρελάσεις, γιατί αυτά από μόνα τους δεν αρκούν.
Η Γερμανία του Χίτλερ μετατράπηκε πολύ σύντομα σε ένα προτεκτοράτο του Σιωνισμού, γιατί ακόμα κι ο Χίτλερ έχτισε πάνω στα συναισθήματα των Γερμανών με συνθήματα, με λάβαρα κι εμβατήρια.
Όταν οι εχθροί του Χίτλερ ανέλαβαν την διοίκηση της Γερμανίας …αποδόμησαν εύκολα ό,τι είχε χτίσει ο Χίτλερ, αλλάζοντας απλά τα συνθήματα και τα λάβαρα.
Ο Χίτλερ έχτισε στην καρδιά των Γερμανών, ίσως από έλλειψη χρόνου, αντί να χτίσει στο μυαλό των Γερμανών και η χειραγώγηση της καρδιάς και των συναισθημάτων είναι κάτι στο οποίο το Σύστημα έχει μεγάλη εξειδίκευση.
Απόδειξη το πόσο εύκολα και πόσο γρήγορα μετακινούν τους Έλληνες ψηφοφόρους από τα Δεξιά στα Αριστερά και τούμπαλιν παίζοντας με τα συναισθήματα και την άγνοιά τους.
Είμαστε 10.000.000 άνθρωποι που παράγουν κέρδη για λογαριασμό των τοκογλύφων, αλλά και για χιλιάδες πολιτικούς, δημοσιογράφους κι άλλα λαμόγια, που κινούνται κοντά στην εξουσία.
Έχουν πολύ σοβαρό λόγο όλα αυτά τα λαμόγια να μην μας επιτρέψουν ποτέ να ελευθερωθούμε και να τους ξεφορτωθούμε. Αν δουν ότι χάνουν τον έλεγχο δεν θα διστάσουν να μας σκοτώσουν. Στην Αργεντινή και στη Χιλή το σύστημα όχι μόνο σκότωσε χιλιάδες ακτιβιστές, αλλά εξαφάνισε τα ίχνη τους, για να μην υπάρξουν ποτέ κατηγορίες για φόνους.
Όταν οι Κύπριοι αποφάσισαν να πάψουν να αποτελούν Βρετανική Αποικία… δέχθηκαν μία βάναυση επίθεση και πλήρωσαν με πολύ αίμα αυτό το «θράσος» απέναντι στο Σύστημα.
Έχοντας όλα αυτά υπόψη …ας μην ονειρευόμαστε …ας μην βιαζόμαστε κι ας αρχίσουμε να χτίζουμε κάτι που θα μπορεί να αντέξει στα θανατηφόρα χτυπήματα του αδίστακτου Συστήματος, που όταν απειλείται δεν λογαριάζει κόστος σε ανθρώπινες ζωές και δυστυχία.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου