Η ρωσική αστραπιαία επέμβαση στη Συρία ανατρέπει την αμερικανική μονοκρατορία και εισάγει μια νέα ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη.
Του Μιχαήλ Στυλιανού
Σ’ αυτή διάγνωση συμπίπτουν άρθρα και συνεντεύξεις διάσημων μελετητών των διεθνών εξελίξεων, όπως ο Γερμανό-Αμερικανός ιστορικός και σχολιαστής Γουίλιαμ ΄Ενγκνταλ, ο τέως υπουργός του Ρέιγκαν καθηγητής Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, ο παγκόσμιας απήχησης σχολιαστής των Asia Times, Πεπέ Εσκομπάρ και αρκετοί Ευρωπαίοι.
Και ο πολύς Χένρυ Κίσινγκερ, σε άρθρο του στη Γουώλ Στρητ Τζέρναλ, προ δεκαημέρου, έγραφε επί λέξει: «Η Ρωσία, με τον πόλεμο στη Συρία, κατάφερε να εκτοπίσει τις ΗΠΑ από μια περιοχή στην οποία κυριαρχούσαν κάποτε εξ ολοκλήρου.»
Οι δύο πρώτοι συνέπεσαν επίσης στην επισήμανση ότι η αιφνιδιαστική ρωσική επέμβαση στη Συρία ερχόταν σαν έμπρακτη υπογράμμιση μιας βαρυσήμαντης ομιλίας του Προέδρου Πούτιν στον ΟΗΕ, δυο μέρες νωρίτερα, στις 28/9/15, κατά την 70ή επέτειο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Στην ομιλία του αυτή, ο Πούτιν στηλίτευσε το καθεστώς της ασυδοσίας της μιας και μοναδικής υπερδύναμης, που θεωρεί εαυτήν ως το «εξαιρετικό έθνος», υπεράνω του διεθνούς δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των άλλων κρατών-μελών του οργανισμού, και που χρησιμοποιεί τις λέξεις δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα ως πρόσχημα για την υποκίνηση πραξικοπημάτων, για πολυαίμακτους βομβαρδισμούς και για την διασπορά χάους σε ευρύτατες περιοχές του πλανήτη.
Και ο Πούτιν ανακοίνωσε: «Η Ρωσική Ομοσπονδία δεν είναι διατεθειμένη να ανεχθεί πλέον αυτή την κατάσταση πραγμάτων». Δύο 24ωρα αργότερα εξαπέλυε την κεραυνοβόλο επέμβαση στη Συρία.
Η εξακόντιση, στη συνέχεια,, από ρωσικά πολεμικά στην Κασπία, 24 πυραύλων Κρουζ, που έπληξαν, με ακρίβεια οκτώ ποδών, 11στόχους τζιχαντιστών στη Συρία, δηλαδή σε απόσταση 1.500 χιλιομέτρων, προοριζόταν περισσότερο να τονίσει το μήνυμα προς «ανδρείκελα της Ουάσιγκτων στην Ευρώπη», όπως εξήγησε για βραδύνοες ο Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς…
Το μήνυμα συμπληρώνει η παρουσία κινεζικών πολεμικών στην ανατολική Μεσόγειο, προς επιβεβαίωση της διάγνωσης, του Γουίλιαμ ΄Ενγκνταλ ότι «στην Συρία διεξάγεται τώρα μια τεκτονική σύγκρουση μεταξύ της Ευρασιατικής Οικονομικής ΄Ενωσης και των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης» και ότι «Ρωσία- Κίνα και Ιράν αποτελούν τον σιδερένιο φράκτη κατά του οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή κατά 'του παγκόσμιου εκφασισμού'».
Και τα ελλαδικά δρώμενα…
Τώρα σ’ αυτό το γεωπολιτικό κάδρο επιβάλλεται να εξετασθεί -με ιδιαίτερη προσοχή και εγρήγορση- η δραστηριότητα του ισοδύναμου αριστερού πρωθυπουργού στη διαχείριση εθνικών θεμάτων υπαρξιακής -μέσο-μακροπρόθεσμα- σημασίας για το έθνος.
Επειδή, παράλληλα προς την αγριότερη στην ιστορία εξόρμηση καταλήστευσης των μικρομεσαίων εισοδημάτων, ο πρωθυπουργός της τραβεστί αριστεράς συνέχισε στην Αθήνα την δραστική μεταρρύθμιση και της εξωτερικής μας πολιτικής, που άρχισε στις ΗΠΑ. Και δεν πρόκειται εδώ για τον καταρράκτη τριτοκοσμικής κολακείας, παρασήμων και δουλοπρέπειας, της επίσκεψης του Σοσιαλιστή Γάλλου προέδρου, του οποίου η δημοτικότητα κυμαίνεται μεταξύ 16 και 20%.
Από αυτήν είναι αμφίβολο αν θα μείνει και στη μνήμη άλλο τι εκτός από δύο εικόνες:
- πρωθυπουργού της Ελλάδος με τα χέρια σταυρωμένα στην κάτω κοιλία και τα σκέλη ανοιχτά, μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου και
- πρωθυπουργού σε εμφάνιση πορτιέρη ξενοδοχείου, να κρατά την ομπρέλα προστασίας του κ. Ολάντ από την βροχή, κατά την έξοδο από την Βουλή ως την είσοδό του επισκέπτη στο αυτοκίνητο…
Όχι, αυτό το σημείωμα αναφέρεται σε σημαδιακές επισκέψεις και συναντήσεις, για τις οποίες έγραψαν εφημερίδες με καλή επαφή σε πρεσβείες, το Βήμα και η Καθημερινή. Το πρώτο αποκάλυψε μυστική συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον κ. ΄Αμος Χόκστάϊν, απεσταλμένο του Σταίητ Ντηπάρτμεντ για τους αγωγούς, στην οποία τον συνόδευε, όχι ο αρμόδιος υπουργός κ. Σκουρλέτης, ή ο Υπ Εξ κ. Κοτζιάς, αλλά το alter ego του, ο επικρατείας κ. Νίκος Παππάς…
Η Καθημερινή έγραψε εκτενώς για την συνάντηση του ισοδύναμου αριστερού πρωθυπουργού με την Αμερικανίδα βοηθό Υπ Εξ κ. Βικτώρια Νούλαντ , (γνωστή και ως «fuck E. Ε.», από τις τηλεφωνικές οδηγίες της για τη σύνθεση της πραξικοπηματικής κυβέρνησης στην Ουκρανία), η οποία ήρθε στην Αθήνα αμέσως μετά την επίσκεψη του κ. Χόκστάϊν.
Η κ. Νούλαντ είχε πρώτα συνάντηση και συνομιλία με τον Υπ Εξ κ. Κοτζιά, ο οποίος σε δήλωσή του που ακολούθησε εξήρε τον «συντροφικό» χαρακτήρα των σχέσεών τους*. Τον κύκλο αυτών των ζυμώσεων συμπλήρωσε η επίσκεψη τη Τετάρτη και οι επαφές του Βούλγαρου Υπ Εξ κ. Ντάνιελ Μίτοφ.
Απόρροια της συνάντησης που είχε ο κ. Τσίπρας με τον Αμερικανό Υπ Εξ κ. Κέρυ τον περασμένο μήνα στις ΗΠΑ, αυτή η δραστηριότητα εντάσσεται φυσικά στις πτυχές του ενεργειακού πολέμου: ευρώ-ατλαντικοί αγωγοί κατά ρωσικών, «για την απεξάρτηση της Ευρώπης από την Γκάζπρομ». Θέατρο του ίδιου πολέμου είναι και η σύρραξη στη Συρία, η οποία –πέραν προσχημάτων- πυροδοτήθηκε για να εξαλείψει (στο πρόσωπο του Άσαντ) το κομβικό εμπόδιο στην σύνδεση της Ευρώπης με αγωγούς από Κατάρ και -όπως ήλπιζαν- ένα μελλοντικά φιλοδυτικό Ιράν.
Τα σχέδια που συζητήθηκαν και εδώ αφορούσαν στην προώθηση του αγωγού ΤΑΠ (Αζερμπαϊτζάν- Τουρκία- Ελλάδα- Ιταλία), στην διακλάδωσή του στην Βουλγαρία (αναμένεται και ο αντί-Ρώσος πρωθυπουργός της, Μπορίσωφ) και στην εγκατάσταση τερματικών σταθμών για την διαμετακομιδή φορτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ προς στην Ευρώπη.
Στις συνομιλίες της κ. Νούλαντ, πέραν των αγωγών, εξετάσθηκαν τα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής, διαπιστώθηκε η θερμότητα των σχέσεων και επαναλήφθηκαν οι διαβεβαιώσεις περαιτέρω αμερικανικής υποστήριξης για το χρέος. Αυτά κατά τις δηλώσεις.
Με την μετάφραση τους στην πράξη πρέπει να αναμένεται προώθηση της μεθόδευσης για την εισδοχή των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, για την αναγνώριση του Κοσσόβου, για την συμβολή σε Ανανική λύση του Κυπριακού, για βάση αμερικανικών βομβαρδιστικών άνευ πιλότου, επέκταση της βάσης στην Κρήτη και συμμετοχή γενικώς της Ελλάδος «στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ έναντι του ρωσικού επεκτατισμού», στον νέο ψυχρό πόλεμο -άνευ κομμουνιστικού κινδύνου.
Οι «πρόθυμοι» -προς όλα τα «εταιρικά» κέντρα- προκάτοχοι του ισοδύναμου πρωθυπουργού, εγκατέλειψαν μεν τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αλλά δεν προχώρησαν βαθύτερα στον κατήφορο απομάκρυνσης από την εθνική πολιτική που χάραξαν Κώστας Καραμανλής-Μολυβιάτης. Και η πολιτική εκείνη, που ανίχνευε δυνατότητες προώθησης των εθνικών συμφερόντων και εκτός του στενού κορσέ της κηδεμονίας, ασκήθηκε σε περίοδο ακμής του μονοπολικού συστήματος διεθνούς εξουσίας…
Ο Υπ Εξ κ. Κοτζιάς είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η σημερινή είναι περίοδος ηφαιστειακής ρευστότητας, ότι ισχυρές οντότητες διεθνώς αλλά και στην Ευρώπη (Μέρκελ- Γερμανία- Ε.Ε- Ολάντ, Τουρκία και Σαουδική Αραβία ) κλυδωνίζονται επί ξηρού ακμής και ότι το ναρκοπέδιο των διαπλεκόμενων δυνάμεων στην περιοχή μας δεν προσφέρεται για τυχοδιωκτισμούς ισοδύναμων μαθητευόμενων μάγων στην αναζήτηση του ελιξίριου πολιτικής μακροζωίας τους, με ισοδύναμα «αριστερά» πηδήματα στην εξωτερική πολιτική της εποχής… Πιουριφόϋ.
Δεν πρόκειται εδώ για την εξόρυξη των «προαπαιτούμενων» από τις σάρκες του ελληνικού λαού, με «αποστομωτικό επιχείρημα» την πρόσφατη εντολή του 20%, στις εκλογές της Μεγάλης Απάτης. Ούτε για το κόλπο ιδιοποίησης του μηχανισμού των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, από τον υπουργό-εγκέφαλο του ισοδύναμου. Εδώ πρόκειται για πηδήματα στη φωτιά. ΄Οπου, σε χώρες σαν τη δική μας, πρώτοι καίγονται οι σαλτιμπάγκοι.
*Ν. Κοτζιάς: «η κα Nuland είναι συχνή σύντροφος μας…»
Πηγή: vathikokkino
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου