.JPG)
Όταν ο Βενιζέλος αποφάσισε την Μικρασιατική Εκστρατεία ...δεν γνώριζε καν τον λόγο για τον οποίο τον διέταξαν οι ξένοι ηγέτες να την ξεκινήσει. Ναι... ήταν διαταγή και δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Έτσι το παρουσίασαν στους Έλληνες για να τους πείσουν να χρηματοδοτήσουν και να πολεμήσουν ...νομίζοντας ότι το έκαναν για την πατρίδα...
Διαβάζουμε σχετικά στο "Έθνος", (άρθρο το οποίο παρακάτω παραθέτουμε ολόκληρο):
Στις 6 Μαϊου 1919 (23 Απριλίου με το παλιό ημερολόγιο) διαμείφθηκε μεταξύ των πρωθυπουργών της Βρετανίας και της Ελλάδας ο ιστορικός διάλογος:Λόυντ Τζωρτζ: Εχετε διαθέσιμον στρατόν;Ελευθέριος Βενιζέλος: Εχομεν. Περί τίνος πρόκειται;Απεφασίσαμεν σήμερον μετά του (Αμερικανού) Προέδρου Ουίλσωνος και του κ. Κλεμανσώ (πρωθυπουργού της Γαλλίας) ότι δέον να καταλάβετε την Σμύρνην.Είμεθα έτοιμοι...Αμέσως ο Βενιζέλος έδινε τηλεγραφικά εντολή για την προετοιμασία απόβασης του ελληνικού στρατού στη μικρασιατική ακτή.Οταν ο Βενιζέλος απαντά ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη, ακολουθεί διάλογος για τις διαθέσιμες δυνάμεις. Οι λεπτομέρειες θα καθορίζονταν στη συνεδρίαση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου το ίδιο απόγευμα.Ο Βενιζέλος ρωτά τον Τζορτζ:Επιτρέπετε μίαν ερώτησιν; Τι προεκάλεσε την απόφασιν ταύτην; Μήπως Ιταλικαί ενέργειαι;Ναι, έχομεν ειδήσεις ότι οι Ιταλοί κατέλαβον εκτός της Μάκρης και το Μαρμαρίσι ίσως και το Μπουδρούμ εκτεινόμενοι στα προς το μέρος της ελληνικής επιρροής. Οι Γάλλοι μάλιστα είχον την είδησιν ότι έξωθι της Σμύρνης περιπολούν εξ ιταλικά πολεμικά...»Έτσι πέθαναν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες κι έσβησε ο Μικρασιατικός Ελληνισμός ...ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ...
Η απόβαση στη Σμύρνη διά χειρός Βενιζέλου
Πώς περιγράφεται στο μοναδικό αυτοβιογραφικό κείμενο η λήψη της ιστορικής απόφασης από τους ηγέτες των 3 μεγάλων δυνάμεων
Εννιά ακριβώς δεκαετίες συμπληρώνονται από τη λήψη της απόφασης που έμελλε να σφραγίσει την πορεία της Ελλάδας τον 20ό αιώνα. Στις 6 Μαϊου 1919 (23 Απριλίου με το παλιό ημερολόγιο) διαμείφθηκε μεταξύ των πρωθυπουργών της Βρετανίας και της Ελλάδας ο ιστορικός διάλογος:
Του Τάκη Κατσιμάρδου
Λόυντ Τζωρτζ: Εχετε διαθέσιμον στρατόν;
Ελευθέριος Βενιζέλος: Εχομεν. Περί τίνος πρόκειται;
Απεφασίσαμεν σήμερον μετά του (Αμερικανού) Προέδρου Ουίλσωνος και του κ. Κλεμανσώ (πρωθυπουργού της Γαλλίας) ότι δέον να καταλάβετε την Σμύρνην.
Είμεθα έτοιμοι...
Αμέσως ο Βενιζέλος έδινε τηλεγραφικά εντολή για την προετοιμασία απόβασης του ελληνικού στρατού στη μικρασιατική ακτή.
Ο διάλογος καταχωρείται στο μοναδικό αυτοβιογραφικό κείμενο που άφησε ο Βενιζέλος (μαζί με ένα μικρό σχεδίασμα για τη συγγραφή αναμνήσεων που, τελικά, δεν γράφτηκαν). Ο Βενιζέλος, ύστερα από τηλεφώνημα του Λόιντ Τζορτζ, σπεύδει να τον συναντήσει στο κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας, όπου συνερχόταν η ειρηνευτική διάσκεψη. Ο Αγγλος πρωθυπουργός γνωστοποιεί την απόφαση των τριών του Συμβουλίου (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ) για κατάληψη της Σμύρνης.
 |
| Ο Ελ. Βενιζέλος μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Πολίτη και τον Ελληνα πρεσβευτή στο Παρίσι Α. Ρωμανό κατά το Συνέδριο της Ειρήνης και αριστερά χειρόγραφες σημειώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού. |
Ο Βενιζέλος ρωτά τον Τζορτζ:
«Επιτρέπετε μίαν ερώτησιν; Τι προεκάλεσε την απόφασιν ταύτην; Μήπως Ιταλικαί ενέργειαι;
Ναι, έχομεν ειδήσεις ότι οι Ιταλοί κατέλαβον εκτός της Μάκρης και το Μαρμαρίσι ίσως και το Μπουδρούμ εκτεινόμενοι στα προς το μέρος της ελληνικής επιρροής. Οι Γάλλοι μάλιστα είχον την είδησιν ότι έξωθι της Σμύρνης περιπολούν εξ ιταλικά πολεμικά...
 |
| Ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος στις 2 Μαϊου, κρατώντας στο χέρι το τηλεγράφημα του Βενιζέλου, με το οποίο ανήγγειλε την απόβαση στη Σμύρνη |
Μετ ολίγον ο στρατηγός εγειρόμενος πλησιάζει τον ναύαρχον Hope (αντιπρόσωπον του Ναυαρχείου πλησίον της Αγγλικής αντιπροσωπείας) και του ομιλεί. Ούτος δε αμέσως μεταβαίνει και συνομιλεί δι ολίγων μετά του Lloyd George.
Εν τω μεταξύ ο Πρόεδρος Ουϊλσων, εγειρόμενος εκ της θέσεώς του πλησιάζει τον στρατηγόν Bliss (μέλος της Αμερικανικής αντιπροσωπείας), και κύπτων εις το ους του τού ομιλεί επί τινας στιγμάς.
Ευθύς έπειτα ο στρατηγός Ουϊλσων πλησιάζει τον στρατηγόν Bliss και αμφότεροι κινούνται όπως εξέλθουν της αιθούσης ακολουθούμενοι από τον ναύαρχον Hope και ένα γάλλον στρατηγόν.
Ο στρατηγός Ουϊλσων, διερχόμενος όπισθεν του στρατάρχου Φος, κύπτει και του λέγει ολίγας λέξεις, μεθ ο πλησιάσας με μοι λέγει ότι μεταβαίνει μετά των συναδέλφων του του Ανωτάτου στρατιωτικού συμβουλίου εις το γραφείον του (Hotel Astoria) διά να κανονίσουν τα της επιχειρήσεως και με παρακαλεί άμα τελειώση η συνεδρίασις της Συνδιασκέψεως να μεταβώ και εγώ εκεί.
Απόγευμα της 6ης Μαϊου
Του δηλώ ότι δεν θα περιμένω το τέλος της συνεδριάσεως αλλά θα μεταβώ αμέσως...». Ο Βενιζέλος, πριν μεταβεί στη στρατιωτική σύσκεψη, συντάσσει τηλεγραφήματα προς τον αρχηγό του ελληνικού στρατού και τον αντιπρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης για την προετοιμασία της απόβασης στη Σμύρνη.
Στη συνεδρίαση των στρατιωτικών συντάσσεται πρακτικό «διά την άμεσον αποστολήν ελληνικών στρατευμάτων εις Σμύρνην και την κατάληψιν της πόλεως υπό αμιγώς ελληνικών δυνάμεων».
Την επομένη (7 Μαϊου) καλείται τηλεφωνικά «εις την οικίαν του κ. Lloyd George όπου συνεδρίαζον ούτος μετά του προέδρου Ουϊλσωνος και του
κ. Clemenceau. Εισάγομαι παρ αυτοίς μετά του ναυάρχου Hope και του στρατηγού Ουϊλσων και ερωτώμαι εάν νομίζω ότι δύναται ακινδύνως ν απομακρυνθή μέρος του στρατού εκ Μακεδονίας».
Απαντά αρνητικά και προσθέτει: «Δεν συμμερίζομαι τους ενδοιασμούς του Αν. Στρατιωτικού Συμβουλίου ως προς την ερμηνείαν του άρθρου 7 της μετά της Τουρκίας ανακωχής (εννοεί τη συνθήκη του Μούδρου) και πεποιθότως φρονώ ότι το άρθρον τούτο δίδει εις τους συμμάχους το δικαίωμα να καταλάβουν την Σμύρνην ως και παν άλλο στρατηγικόν σημείον, εφόσον εν Σμύρνη πλην των οθωμανών Ελλήνων υπάρχουν και δεκάδες χιλιάδων πολιτών Ελλήνων οίτινες γνωστόν είνε εις τους συμμάχους ότι κινδυνεύουν. Ο Πρόεδρος Ουϊλσων ανεγνώρισε την ορθότητα της γνώμης μου και προς αυτήν συνεφώνησαν και οι Lloyd George και Clemenceau...».
Το απόγευμα της ίδιας μέρας συναντά τον Κλεμανσό και εξασφαλίζει την υποστήριξή του για παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα (κατέχονται από τους Ιταλούς, οι οποίοι απέχουν εκείνες τις ώρες από τις εργασίες της Διάσκεψης για την Ειρήνη, εξαιτίας διαφωνιών τους με άλλα ζητήματα).
Στις 8 Μαϊου ο Βενιζέλος συναντάται με τον γραμματέα του Λόιντ Τζορτζ, ο οποίος του «ανακοινώνει σημείωμα του συνταγματάρχου Hankey, αρχιγραμματέως του Αγγλικού πολεμικού συμβουλίου, διατυπούντος ενδοιασμούς τινας ως προς την σκοπιμότητα της αμέσου καταλήψεως της Σμύρνης, διά να έχη την επ αυτών γνώμην μου. Εξήγησα εις τον Ker ότι δεν θεωρώ σοβαρούς τους ενδοιασμούς...».
Στις 9 Μαϊου το απόγευμα ο Βενιζέλος παραθέτει δείπνο για τον Λ. Τζορτζ. Ενώ του αναπτύσσει τις ελληνικές θέσεις, ο Αγγλος πρωθυπουργός παρατηρεί: «Υπάρχουν διά την Ελλάδα great possibilities (μεγάλες πιθανότητες) εν τη Εγγύς Ανατολή και πρέπει να είσθε όσον το δυνατόν περισσότερον ισχυροί στρατιωτικώς διά να δυνηθήτε να επωφεληθήτε αυτών. Το mandat (εντολή) επί της Κωνσταντινουπόλεως προσπαθούμεν να το αναλάβη η Αμερική, της οποίας η εκεί παρουσία ουδόλως θα εμποδίση την εν υστέρω ευθέτω χρόνω υπαγωγήν της Κωνσταντινουπόλεως εις την Ελληνικήν κυριαρχίαν. Ο πρόεδρος Ουϊλσων δεν αποστέργει το πράγμα, αλλά ενδοιάζει εάν η Αμερικανική κοινή γνώμη και συνεπώς η Γερουσία θα το εγκρίνουν. Εάν δε δεν το εγκρίνουν η μόνη λύσις την οποίαν η Αγγλία θα δεχθή διά την Κωνσταντινούπολιν είνε να περιέλθη αύτη εις την Ελλάδα...».
Οι εξελίξεις ενθουσιάζουν τον Βενιζέλο, αν και για πρώτη φορά εκδηλώνει αμφιβολίες και ανησυχίες...
Οι πρώτες αμφιβολίες
Στις 9 Μαϊου ο Βενιζέλος αποφασίζει να κρατήσει ημερολόγιο διά τα «τόσον ζωτικής σημασίας διά το εθνικόν μέλλον γεγονότα και ει δυνατόν να εξακολουθήσω του λοιπού τηρών ημερολόγιον μέχρι τέλους της κρίσεως». Αλλά προσθέτει: «Καλή η απόφασις (των Τριών για απόβαση στη Σμύρνη), καίπερ ολίγον αργά λαμβανομένη. Αλλά θα τηρηθή; Αμφιβάλλω. Εχασα ήδη διά να γράψω τα ανωτέρω (το ημερολόγιο από 6-9 Μαϊου) περισσότερον της μιας ώρας και φοβούμαι μήπως έχασα μαζύ τον ύπνον μου, οπότε δεν θα είμαι αύριον ικανός διά πολλήν ή μάλλον καλήν εργασίαν».
Προς τη «μητρόπολη της Ιωνίας»
Το απόγευμα της Δευτέρας 12 Μαϊου ο Βενιζέλος πληροφορείται επισήμως ότι συμφωνήθηκε «το Ελληνικόν Εκστρατευτικόν Σώμα θέλει αποπλεύσει (από Καβάλα προς Σμύρνη) ευθύς ως θα είναι έτοιμον». Αμέσως τηλεγραφεί σε Αθήνα, Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη: «Ταύτην την στιγμήν το Ανώτατον Συμβούλιον με πληροφορεί ότι εν τη σημερινή συνεδριάσει απεφάσισεν όπως το εκστρατευτικό σώμα αναχωρήση διά Σμύρνην. Η απόφασις ελήφθη παμψηφεί. Ζήτω το Έθνος...». Το επόμενο πρωί ο στρατός που πλέει με τα πλοία πληροφορείται από διάγγελμα του πρωθυπουργού και υπουργού Στρατιωτικών ότι προορισμός τους είναι «η μητρόπολη της Ιωνίας».
Οι 3 κρίσιμες ημέρες πριν από τη μεγάλη είδηση
10 Μαϊου
Ορίζεται η ημέρα της αναχώρησης του ελληνικού στρατού από την Καβάλα για τη Δευτέρα 12 Μαϊου και η απόβαση στη Σμύρνη την επομένη.
Οι Τρεις και ο Βενιζέλος συμφωνούν να ενημερωθεί η Ιταλία ένα εικοσιτετράωρο πριν από την απόβαση.
11 Μαϊου
Υστερα από γαλλική αντίδραση (ο Κλεμανσό εμφανίζεται να ανησυχεί για τις γαλλοϊταλικές σχέσεις) η απόβαση αναβάλλεται για 48 ώρες.
Ο Βενιζέλος μέχρι αργά το βράδυ είναι αναστατωμένος «διά το σκόνταμα αυτό» και προσπαθεί, ματαίως, να συναντήσει τον Λόιντ Τζορτζ.
12 Μαϊου
Λόιντ Τζορτζ-Κλεμανσό-Ουίλσον-Ορλάντο (ο Ιταλός πρωθυπουργός είχε επιστρέψει στις συνεδριάσεις) συμφωνούν για την απόβαση και άμεση αναχώρηση των ελληνικών πλοίων από την Καβάλα στη Σμύρνη. Η μεγάλη είδηση αναγγέλλεται από τον Βενιζέλο με τηλεγραφήματα από το Παρίσι
Η αυθεντική φωνή του πρωταγωνιστή
Το ολιγοσέλιδο «ιδιόγραφον ημερολόγιον», όπως ονομάστηκε, είδε το φως για πρώτη φορά στην πεντηκοστή επέτειο από την έναρξη της μικρασιατικής εκστρατείας (1969). Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» και προερχόταν από το αρχείο του Δημ. Λαμπράκη. Μαζί είχαν δημοσιευτεί και ορισμένες σχετικές επιστολές που ανταλλάχτηκαν μεταξύ του Βενιζέλου και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης των Φιλελευθέρων Εμ. Ρέπουλη.
Το ημερολόγιο είχε βρεθεί στην κατοχή της Δώρας Μοάτσου (συγγραφέως και γυναίκας του Κώστα Βάρναλη). Κατά την περίοδο του Συνεδρίου της Ειρήνης μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο η νεαρή τότε Κωνσταντινουπολίτισσα, που καταγόταν από την Κρήτη, σπούδαζε στο Παρίσι.
Δέκα χρόνια μετά, στην εξηκοστή επέτειο (1979), το ημερολόγιο θα επανεκδοθεί, με πρόλογο του πανεπιστημιακού καθηγητή Ε. Πρωτοψάλτη. Από τότε θα θεωρείται ως «η αυθεντική φωνή του πρωταγωνιστού των μεγάλων γεγονότων». Τις μέρες μας, στην ενενηκοστή επέτειο (2009), ξανάρθε στην επικαιρότητα, με την έκδοση της μελέτης του ιστορικού Κ. Σβολόπουλου «Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία».
Η νέα ακαδημαϊκή «κριτική αναψηλάφηση», όπως παρουσιάζεται, ενέχει τη θέση της πιο πρόσφατης και επίσημης, ας πούμε, άποψης για τη μικρασιατική περιπέτεια. Η απάντηση που δίνει στο ερώτημα για την «ταυτότητά» της συμπυκνώνεται στη φράση: ήταν αγώνας λύτρωσης και απελευθέρωσης των Ελλήνων. Με την έννοια αυτή πρόκειται, βεβαίως, για αναψηλάφηση προς αναδιατύπωση της παλιότερης άποψης για το Μικρασιατικό.
Οι απαντήσεις, όμως, στο ερώτημα πάντα δίχαζαν και διχάζουν. Εκτείνονται από τον χαρακτηρισμό «τυχοδιωκτική εκστρατεία» και «πηγή δεινών», μέχρι «θρίαμβος» και «τραγωδία», που προκάλεσαν οι Αγγλογάλλοι, εγκαταλείποντας, τελικά, αβοήθητη την Ελλάδα. Αν και ανταποκρίθηκε σε πρόσκλησή τους να εκστρατεύσει στη Μικρά Ασία, όπως διατυπώθηκε αρχικώς από τον Λόιντ Τζορτζ προς τον Βενιζέλο στο Παρίσι, όταν σχεδιαζόταν το μεταπολεμικό σκηνικό από τους νικητές του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Η απόφαση για τη Σμύρνη πάρθηκε ερήμην της Ιταλίας, η οποία, όμως, στην πορεία και πριν από την απόβαση, θα συμφωνήσει απρόθυμα. Το χειρόγραφο Βενιζέλου καλύπτει τις μέρες 6-12 Μαϊου (νέο ημερολόγιο), παραλείπεται ένα πενθήμερο (13-17 Μαϊου) και συνεχίζεται για ένα διήμερο (18-19 Μαϊου), οπότε και διακόπτεται. Το «Εθνος της Κυριακής» δημοσιεύει σήμερα ορισμένα αποσπάσματα, επειδή η γνωριμία με τις πηγές προηγείται κάθε ανάλυσης...
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Α' μέρος
Έχω απηυδήσει με τις παπαριές που διαδίδονται για τον "εβραίο" Βενιζέλο και την Μικρασιατική καταστροφή.
Ο Ελ. Βενιζέλος ήταν από την Μονεμβάσια. Η μητέρα του έμεινε έγγιος ανύπαντρη, ο πατέρας της την έστειλε στην Κρήτη όπου παντρεύτηκε και γέννησε τον πραγματικό Έλληνα εθνάρχη.
Πως τον έχετε βγάλει εβραίο ? Θα ήθελα να μου παρουσιάσετε τα στοιχεία σας αλλιώς να επανορθώσετε.
Σας παραθέτω δημοσιεύματα από την εποχή του για να δείτε πόσο "εβραίος" ήταν.
…Οι σχέσεις μεταξύ Βενιζέλου και εβραϊσμού της Θεσσαλονίκης έφτασαν τότε στο κατώτατο ιστορικά σημείο τους. Όταν πολλοί Εβραίοι ψήφισαν και πάλι εναντίον τω Φιλελεύθερων, ο ίδιος ο Βενιζέλος ερμήνευσε την ενέργεια αυτή ως «εχθρική πράξη εναντίον της μισής Ελλάδας». «Ώστε θέλετε πόλεμο, Ισραηλίτες; Θα τον έχετε!» δήλωσε μια Βενιζελική εφημερίδα το 1933. Ο Βενιζέλος υιοθετούσε τελικά τις ανυποχώρητες θέσεις που από καιρό τον προέτρεπαν να λάβει οι υποστηρικτές του στην πόλη. Το 1934 είπε σ’ ένα δημοσιογράφο της Jewish Post ότι «Οι Έλληνες δε θέλουν να επηρεάζουν οι Εβραίοι την ελληνική πολιτική… Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ακολουθούν εθνική εβραϊκή πολιτική. Δεν είναι Έλληνες και δε νιώθουν Έλληνες. Επομένως δεν πρέπει ν’ ανακατεύονται στις ελληνικές υποθέσεις». Και συνέχισε λέγοντας: «Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν είναι Έλληνες πατριώτες αλλά Εβραίοι πατριώτες. Αισθάνονται πιο κοντά στους Τούρκους απ’ ό,τι σ’ εμάς… Δεν θα επιτρέψω στους Εβραίους να επηρεάζουν την ελληνική πολιτική».
Όσο για την ευθύνη για τη Μικρασιατική καταστροφή είναι παντελώς ανιστόρητο έως ηλίθιο να αποδίδεται στον Βενιζέλο.
Περιγράφετε την δια χειρός Βενιζέλου Μικρασιατική καταστροφή, αποκρύπτοντας την συνθήκη των Σεβρών. Σας την παραθέτω για συμπεράσματα:
{Οι όροι
Η συνθήκη όριζε τα εξής: η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στην Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, την Συρία και τον Λίβανο στην Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα και η υπαγωγή της Ανατολίας στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας. Η Χετζάζ (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας) το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη.
Ο Ε. Βενιζέλος υπογράφει την Συνθήκη των Σεβρών
Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα. Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακόμα ότι αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα, κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Βενιζέλος.
Παράλληλα, η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου - Τιττόνι. Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα (εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα, και όταν η Βρετανία έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από δημοψήφισμα) θα παραχωρούταν και αυτά τα νησιά (η συμφωνία ακυρώθηκε αργότερα από την Ιταλία το 1922).
Τα στενά των Δαρδανελίων και η θάλασσα του Μαρμαρά αποστρατικοποιήθηκαν και έγιναν προσωρινά διεθνής περιοχή, οι Σύμμαχοι απέκτησαν τον οικονομικό έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τέλος καθορίζονταν η ισότητα και τα δικαιώματα των χριστιανικών μειονοτήτων.
Η επικύρωση της Συνθήκης δεν έγινε από κανένα συμμαχικό κοινοβούλιο (ούτε από το ελληνικό), καθώς μετά την επαναφορά του Κωνσταντίνου στον ελληνικό θρόνο, διαταράχθηκαν οι σχέσεις με τις συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες ποτέ δεν τον αναγνώρισαν ως αρχηγό του ελληνικού κράτους.[1]
Η Σοβιετική Ένωση έκανε ξεχωριστή συνθήκη με τους Οθωμανούς. Μετά την επικράτηση των Νεότουρκων, που μετέφεραν την πρωτεύουσα στην Άγκυρα, καθώς και την Μικρασιατική Καταστροφή, οι σύμμαχοι υπέγραψαν νέα συνθήκη ειρήνης (Συνθήκη της Λωζάνης) το 1923, με ευνοϊκότερους όρους για την (πλέον) Τουρκία.}
Β' μέρος
Επίσης σας ενημερώνω τα εξής:
Η Ελλάδα του Βενιζέλου ήταν σχεδόν ισότιμος συνομιλητής των μεγάλων δυνάμεων και συμμετείχε στις τότε αποφάσεις για τόσο σοβαρά θέματα όπως εδαφικές διεκδικήσεις. Κάντε την σύγκριση με το σήμερα!
Αποτέλεσμα της πολιτικής του Βενιζέλου ήταν η συνθήκη των Σεβρών όπου η Ελλάδα έφτασε στην μεγαλύτερη ακμή της με Βόρειο Ήπειρο, Ίμβρο-Τένεδο, Ανατολική Θράκη, Κύπρο, Δωδεκάνησα (εκτός Ρόδου) και το βιλαέτι της Σμύρνης!!!
Φυσικά και με την έγκριση των μεγάλων δυνάμεων έκανε την απόβαση στη Σμύρνη.
Μετά την συνθήκη των Σεβρών, τον Οκτώβριο του 1920 έκανε εκλογές.
Και τις έχασε!!!!!
Πως γίνεται να έχει ευθύνη για την Μικρασιατική καταστροφή όταν δύο χρόνια πριν έχασε τις εκλογές???
Επίσης η Ελλάδα του Βενιζέλου είχε από τα πιο ισχυρά νομίσματα στην Ευρώπη.
Επίσης είχε έναν από τους ισχυρότερους στρατούς στο κόσμο (βρείτε τις ανταποκρίσεις του Έρνεστ Χέμινγουεη από την Κωνσταντινούπολη που ήταν πολεμικός ανταποκριτής αμερικάνικης εφημερίδας)!
Επίσης ο Βενιζέλος δούλευε 20-21 ώρες το 24ωρο και ήταν αυτός που είχε κάνει την μετάφραση του Θουκυδίδη που διδασκόταν στα εξατάξια γυμνάσια έως τα τέλη της δεκαετίας του '70.
Μήπως θα ήταν πιό έγκυρο να αποδεχτούμε το πόσο σκάρτος είναι ο νεοέλληνας αφού καταψήφισε τότε τον άνθρωπο που πραγμάτωσε την Μεγάλη Ιδέα?
Επίσης η άλλη παπαριά που ακούγεται, ότι μας πούλησαν οι μεγάλες δυνάμεις, ας έχουμε υπόψιν ότι μετά τις εκλογές του '20, οι Ελληνάρες τότε επανέφεραν τον βασιλιά Κωνσταντίνο ο οποίος ήταν Γερμανόφιλος , η δε σύζυγός του Σοφία ήταν η αδελφή του Κάιζερ της Γερμανίας με τον οποίο μέχρι πριν κάτι ...ημέρες είχαν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο!!! Με αυτόν θα συμμαχούσαν??? και σε ποιόν λαό θα έδιναν τα προαναφερθέντα εδάφη???
Αντί λοιπόν να μαθαίνουμε την πραγματική μας ιστορία, λέμε ιστορίες που αναρωτιέμαι σε τι αποσκοπούν.
Γιατί ο ανιστόρητος λαός θα είναι πάντα ακαλλιέργητος κύριοι.
Παρακαλώ για τις παρατηρήσεις σας.
Με τιμή,
Σταύρος Αρώνης
Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ψήφισαν κατά του Βενιζέλου γιατί οικονομικά δεν τους συνέφερε να «απελευθερωθούν» στην Ελλάδα των 3 εκατομμυρίων ...αλλά να παραμείνουν «σκλαβωμένοι» στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με μία αγορά των 100.000.000 υποψηφίων πελατών....φίλε αστραπόγιαννε της Ιστοριογραφίας.
Τα σχέδια των Rothschild και αφεντικών του πράκτορα Βενιζέλου να αποκόψουν τους Βούλγαρους και άρα τους Ρώσους να αποκτήσουν πρόσβαση στο Αιγαίο δεν συμβάδιζαν με τα συμφέροντα των Εβραίων εμπόρων της Θεσσαλονίκης.
Τις καθεστωτικές παπαριές περί εθνάρχη ... φίλου του σφαγέα Κεμάλ και υπηρέτη των ξένων τοκογλύφων ... να της πεις σε κανέναν που καταπίνει την προπαγάνδα αμάσητη.
Ολόκληρη η βουλή σήμερα απαρτίζεται από γιους κι εγγονούς υπουργών του πράκτορα Βενιζέλου και γι αυτό ψήφισαν 255 στους 300 τον τοκογλύφο Παπαδήμο για Πρωθυπουργό.
Ξεκόλλα λοιπόν από τα παραμύθια της επίσημης ιστοριογραφίας ... αυτής που ξέχασε ΚΑΘΕ αναφορά στη λέξη Rothschild ... που ξέχασε να μας πει ποιοι γέμισαν την κατοχική Ελλάδα με πλαστά χαρτονομίσματα ληστεύοντας τους Ελληνες που πέθαιναν ΗΔΗ από την πείνα εξαιτίας των Αγγλικών κυρώσεων.
Όσοι έφαγαν εύκολο χρήμα από το κράτος και ρούφηξαν το αίμα των Ελλήνων ...σπεύδουν να τιμήσουν αυτόν που έστησε τη συγκεκριμένη Βενιζελική Μαφία ... που φροντίζει ώστε να μην αποσυνδεθούμε ποτέ από τις ρουφήχτρες των Rothschild.
Α' μέρος
Διαβάστε λοιπόν στο παρακάτω κείμενο τι έκανε το ..ίνδαλμα της Ελλάδας τα χρόνια εκείνα στην Κρήτη. Όχι από οποιονδήποτε, αλλά από το ημερολόγιο του φίλου του και επί Βενιζελικής τυραννίας των ετών 1917 - 1920 πρόεδρο των έκτακτων Βενιζελικών δικαστηρίων που τόσα δεινά προξένησε σε Έλληνες (Καταδίκες σε θάνατο, εξορίες φυλακίσεις) κτλ. Του οπλαρχηγού Μανούσου Κούνδουρου.
Ο Μανούσος Ρ. Κούνδουρος, ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Μεταπολιτεύσεως, ή οποία συνεστήθη την 3-9-1895. Τον Αύγουστο του 1896 συνήλθαν στους Κάμπους Χανίων περί τις τρεις χιλιάδες Κρήτες οπλοφόροι, μεταξύ των οποίων και οι εκλεγέντες πληρεξούσιοι εξ όλων των διαμερισμάτων τής νήσου. Μεταξύ των πληρεξούσιων ήταν και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον όποιον ο Κούνδουρος γράφει τα εξής στο βιβλίο του «Ιστορικαί και διπλωματικαί αποκαλύψεις» σελίδα 144. 18-8-1896 (Κάμποι Χανίων)
«Προσωπικόν ζήτημα εγερθέν εναντίον ενός πληρεξουσίου παρ' ολίγον να διατάραξη την Συνέλευσιν. Ό Έλ. Βενιζέλος, όστις μέχρι τής χθες ήτο εκ των εν Χανίοις εχθρών της επαναστάσεως, παρουσιάσθη ως πληρεξούσιος τής περιοχής εκείνης. Και κατ' αρχάς άπεκρούσθη ή εκλογή του. Αλλ' είτα εγένετο δεκτός εκ μέρους τής εξελεγκτικής επιτροπής, διότι και εγώ εδέχθην, επειδή δεν έπρεπε ν' αποκλεισθή ουδέ άλλος τις, δια να επιτύχωμεν ευχερέστερον την ένωσιν όλων ανεξαιρέτως των Κρητών εις το πρόγραμμα μας. Ενώ δε διέμενεν εδώ, μεταξύ των πληρεξουσίων, μοι αναγγέλλεται ότι επρόκειτο να φονευθή υπό των συγγενών των απαγχονισθέντων υπό τής τουρκικής κυβερνήσεως δυο χριστιανών, ως υπαίτιος του απαγχονισμού εκείνων. Διεμήνυσα εις αυτούς, ότι, ατιμωρητί, δεν θα επιτρέψω την διάπραξιν φόνου εν τω μέσω τής Συνελεύσεως και ότι δύνανται να τον συναντήσουν άλλού. Επειδή όμως η προς αυτόν αποστροφή των επαναστατών τους ενεθάρρυνεν, εκείνοι έπέμενον. Οπλαρχηγοί δε τίνες εν οις και ο οπλαρχηγός και πληρεξούσιος Παπα – Γαβριήλ μοι επρότειναν να συστήσω πολεμικόν δικαστήριον και δι' αποφάσεως τούτου ν' απαγχονισθή ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς ικανοποίησιν τής χριστιανικής συνειδήσεως. Δεν ενέκρινα την πρότασίν των δι' ον λόγον εδέχθην και την εκλογήν του.
Ήδη θ' αναφέρω πώς ακριβώς έχει η υπόθεσις του απαγχονισμού των δύο Κρητών υπαιτιότητι του Βενιζέλου, ως γίνεται μνεία ανωτέρω. Το γεγονός τούτο ανάγεται εις την εποχήν κατά την οποίαν ο Βενιζέλος εδικηγόρει εν Χανίοις. Ήτο το έτος 1893.
Η Κρήτη ετέλει τότε υπό την τυραννικήν διοίκησιν του Μαχμούτ Πασά. Την περίοδον εκείνην δύο Κρήτες, οι Γεώργιος Παπαδάκης και Αντώνιος Λορεντζάκης, από το χωρίον Λουτράκι τής Κυδωνιάς, είχον συλληφθεί και επρόκειτο να δικασθούν με την κατηγορίαν, ότι είχον φονεύσει εις το ανωτέρω χωρίον τον οθωμανόν Τεφήκ βέην Μπάντρην.
Β' μέρος.
Ο Βενιζέλος, ο όποιος διεκρίνετο δια την δικηγορικήν του ικανότητα, ανέλαβε την υπεράσπισιν των δύο κατηγορουμένων συμπατριωτών του, οι όποιοι ήσαν παντελώς αθώοι τής αποδιδομένης εις αυτούς κατηγορίας. Και τούτο, φυσικά, εγνώριζε καλλίτερον παντός άλλου ο συνήγορος των, Βενιζέλος. Πρέπει δε να σημειωθή, ότι ουδείς χριστιανός δικηγόρος εδέχετο να παραστή ως αντιπρόσωπος του πολιτικού ενάγοντος οθωμανού, αδελφού του δολοφονηθέντος. Και τούτο δια δύο λόγους: Πρώτον διότι οι κατηγορούμενοι ήσαν γνωστοί φιλήσυχοι και νομοταγείς χωρικοί και επομένως ανίκανοι να διαπράξουν έγκλημα και δεύτερον διότι και ένοχοι να ήσαν, η εθνική συνείδησις τους ηθώωνε, κατόπιν των τόσων βιαιοπραγιών τας οποίας είχον διαπράξει οι Οθωμανοί εις βάρος του χριστιανικού στοιχείου.
Ούτως είχον τα πράγματα, οπότε όλως αιφνιδίως, δύο ημέρας προ της δίκης, ο Βενιζέλος ειδοποίησε τους κατηγορουμένους ότι παρητείτο της υπερασπίσεως των. Τι είχε συμβή ; Ελαφρά τη καρδία είχεν αναλάβει την εκπροσώπησιν της πολιτικής αγωγής και θα ενεφανίζετο τώρα εις το δικαστήριον εναντίον των δύο υποδίκων. Εις την ανάληψιν της πολιτικής αγωγής δεν ώθησε τον Βενιζέλον μόνον το υλικόν συμφέρον,(Ακούστηκαν τότε για τεράστια ποσά) άλλα και το γενικώτερον δικηγορικόν του τοιούτον, ως αργότερον εγνώσθη. Διότι ο αδελφός του δολοφονηθέντος Χουσεΐν βέη Μπάντρης, ήτο πανίσχυρος τότε εν Κρήτη. Δι' αυτού δε ο Βενιζέλος θα κατώρθωνε να επηρεάζη τους Οθωμανούς εφέτας, κατά την ενώπιον του Εφετείου Κρήτης εκδίκασιν των πολιτικών και ποινικών υποθέσεων, τας οποίας εκάστοτε ανελάμβανεν, άλλοτε ο ίδιος προσωπικώς και άλλοτε οι πολιτικοί του φίλοι. Ακόμη και οι γνωρίζοντες τον χαρακτήρα του Βενιζέλου κατεπλάγησαν εκ του διαβήματος του αυτού.
Τέλος ήλθεν η ημέρα της δίκης, οπότε χάρις εις την ρητορικήν δεινότητα του Βενιζέλου, ο όποιος αγορεύσας επί ώραν υπεστήριξε με θερμόν ζήλον την κατηγορίαν και εζήτησε την κεφαλήν των κατηγορουμένων, το Δικαστήριον, πρωτοστατούντων των Οθωμανών δικαστών, εξέδωσε την απόφασίν του, δια της οποίας κατεδικάσθησαν οι δύο Κρήτες εις τον δι' αγχόνης θάνατον.
Αλλά και κατά την υποβληθείσαν έφεσιν ο Βενιζέλος συνέχισε τας ενεργείας του δια την εκτέλεσιν της καταδίκης, η οποία υπήρχε πιθανότης, εάν δεν επενέβαινε, να μετετρέπετο εις ισόβια δεσμά. Άλλ' εκίνησε πάντα λίθον δια να την επιτύχη.
Και την επέτυχε. Την 7ην Ιανουαρίου 1894, οι δύο αθώοι Κρήτες απηγχονίσθησαν εις την Πύλην των Χανίων. Τα σχολεία του Νομού έκλεισαν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας.
Το γεγονός, ως ήτο επόμενον επροξένησεν αλγεινήν εντύπωσιν, όχι μόνον εις το χριστιανικόν στοιχείον τής Κρήτης αλλά και εις αυτούς ακόμη τους σώφρονας μωαμεθανούς. Δια ν' αποφύγη δε τας εκδηλώσεις περιφρονήσεως ο Βενιζέλος, επί τίνα χρόνον δεν ενεφανίζετο δημοσία. Εξ άλλου από τότε πολλοί Κρήτες έπαυσαν να τον χαιρετούν και έγιναν άσπονδοι εχθροί του. Δεν ήτο δυνατόν να του συγχωρήσουν ποτέ την πράξιν αυτήν.
Στην Κρήτη μετά από αυτό το περιστατικό ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ να ακούσουν για Βενιζέλο! Αλλά όταν έγινε πανίσχυρος κυβερνήτης με ξένα όπλα το 1917,
διόρισε όλους του Κρήτες σε δημόσιες θέσεις
και έτσι απέκτησε εκλογική πελατεία (παλιά μέθοδος των.. «δημοκρατικών δυνάμεων»!) και έγινε ο μέγας ηγέτης των Κρητών, μέχρι να έρθει στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου το 81 και να του πάρει τα σκήπτα (του μέγα ηγέτη), διορίζοντας και... τις γάτες! Παράλληλα με τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του περι "κράτους δικαίου", ο Ελευθέριος Βενιζέλος καθιέρωσε την ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ.
Από την στιγμή της εθνικής αφύπνισης των Τούρκων, τόσο ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας όσο και κάθε άλλης εθνικής ομάδας, ήταν καταδικασμένος. Αν ο Βενιζέλος ΔΕΝ έστελνε τον στρατό στην Μ.Α., σήμερα θα τον κατηγορούσαν ότι άφησε τον μικρασιατικό Ελληνισμό στο έλεος των Τούρκων. Μήπως φταίει και για την σφαγή των Αρμενίων και για το μετέπειτα πελέκημα των Κούρδων;
@Μήτις
Άκουσες να πείραξαν ποτέ τρίχα Εβραίου οι «αφυπνισμένοι» Τούρκοι; Άκουσες να πειράχτηκε Εβραική περιουσία στην καταστροφή της Σμύρνης και στα Σεπτεμβριανά; Ή μόνο οι Χριστιανοί ήταν αλλόθρησκοι; Ή μόνο οι Χριστιανοί ήταν οι πλούσιοι;
Άκουσες τίποτα για την καταγωγή του Κεμάλ και του Carasso εκ των ιδρυτών του κινήματος των Νεοτούρκων;
Μην πιπιλίζετε την καθεστωτική εκδοχή ...γιατί αυτή κουκουλώνει τα εγκλήματα και κυρίως τους εντολείς.
Αν ενημερωθείς ποιοι είναι πίσω από την εταιρία GENEL στη Μοσούλη θα καταλάβεις γιατί δημιουργήθηκε το Κουρδικό κι αν μάθεις ποιοι ήταν στα πετρέλαια του Baku θα καταλάβεις γιατί έσφαξαν τους Αρμενίους που ήταν πάνω στον δρόμο της γραμμής που θα πήγαινε τα πετρέλαια από το Baku στη Μαύρη Θάλασσα. Η λέξη είναι Rothschild ... και έχει σβηστεί από όλα τα Ελληνικά Βιβλία ιστορίας και οικονομίας για να μπορεί ο κάθε μπούφος κι άσχετος να παραπλανά τους αναγνώστες του λόγω άγνοιας.
Οι προφήτες του Χρήματος είναι κατά βάση Εβραίοι ... και τίποτα επάνω στη γη δεν γίνεται χωρίς χρήματα και για άλλον λόγο πλην των χρημάτων.
Δημοσίευση σχολίου