Το σύστημα προσπαθεί να διαμορφώσει την πολιτική συνείδηση των παιδιών μας, ήδη από την νηπιακή τους ηλικία, με το να τους περάσει το μήνυμα ότι ο πολυπολιτισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι μία μη αναστρέψιμη πραγματικότητα και η αποδοχή της οποιασδήποτε διαφορετικότητας, είναι δείγμα πολιτισμού.
Της Αικατερίνης Παπαδοπούλου
Απόδειξη: η παραπάνω ανακοίνωση για θεατρική παράσταση, που αναρτήθηκε στο δημόσιο παιδικό σταθμό όπου πηγαίνει το 3,5 ετών παιδί μας, με θέμα τον "διαπολιτισμό". Αμέσως ενημερώσαμε τη δασκάλα και τη διευθύντρια ότι δεν επιθυμούμε να την παρακολουθήσει το παιδί μας (πόσο μάλλον να δώσουμε και 5 ευρώ γι' αυτήν). Η μεν δασκάλα σεβάστηκε την επιθυμία μας ασχολίαστα, η δε διευθύντρια επέμενε ότι είναι κρίμα που δεν θέλουμε, γιατί "η παράσταση είναι τόσο ωραία!". Ασφαλώς, πήρε την απάντηση ότι δεν μας ενδιαφέρει το πόσο ωραία προωθούνται εθνοκτόνες ιδέες και προπαγάνδες υπέρ της παγκοσμιοποίησης.
Εν συνεχεία, επικοινωνήσαμε τηλεφωνικώς με την δικηγόρο - εκπρόσωπο γονέων του παιδικού σταθμού και της εκφράσαμε τις αντιρρήσεις μας έναντι της επιλογής της εν λόγω θεματολογίας, διότι α) έχει σαφή πολιτική προέκταση και β) δεν μαθαίνει στα παιδιά τα όρια αποδοχής της διαφορετικότητας. Η εν λόγω κυρία απήντησε ότι εφόσον έχει λάβει έγκριση από τα κεντρικά δεν θ' αλλάξει το θέμα της παράστασης, παρόλο που συμφώνησε ότι οι θέσεις μας έχουν λογική βάση.
Έτσι λοιπόν, αναγκαστικά κρατήσαμε το παιδί μας στο σπίτι για να μη νιώσει κοινωνική απομόνωση την εν λόγω ημέρα, όταν τα υπόλοιπα παιδιά θα έβλεπαν την "παράσταση", ενώ το ίδιο θα το απασχολούσαν σε κάποιο άλλο χώρο του σταθμού.
Ευτυχώς εμείς έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις για να διακρίνουμε τις "αδυναμίες" του εκπαιδευτικού συστήματος. Επίσης, μέχρι στιγμής, έχουμε την "πολυτέλεια" να αντιταχθούμε στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η πολιτική κατάσταση, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό επιβάλλει οι νέες γενιές να αποτελούνται από ανθρώπους στην πλειοψηφία τους αγράμματους, δίχως κριτική σκέψη, οι οποίοι ούτε θα γνωρίζουν ποιο είναι το συμφέρον τους, ούτε θα έχουν την δυνατότητα να το διεκδικήσουν και να το επιβάλλουν μέσω της πολιτικής διαμόρφωσης στις χώρες τους. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους γονείς, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσής τους, που με την ίδια λογική μαθαίνει το σύστημα στα παιδιά τους ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί φυσική πρόοδο της ανθρωπότητας, ούτως ώστε να μην αντιδρούν στο γεγονός ότι η εν λόγω "πρόοδος" προωθείται με τεχνικά μέσα, όπως οικονομικές κρίσεις, ασταθή πολιτικά σκηνικά και πόλεμοι με διάφορα προσχήματα; Και πάνω απ' όλα, τι μέλλει γενέσθαι με τα δικά μας παιδιά; Πώς θα καταφέρουμε να τα προστατέψουμε απ' αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν διστάζει να χρησιμοποιεί την εκπαίδευση ως μέσο για να καλουπώσει την πολιτική τους συνείδηση και την κοινωνική τους συμπεριφορά;
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου