Ήμουν μικρός σε ηλικία, αλλά το θυμούμαι ακόμα, η Ακρόπολη τότε έγραφε και έδειχνε με φωτογραφίες τις «πολιτικές» μάχες που έδιναν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των Ελλήνων εις τον κοινό τόπο πολιτικής μάχης, το παλιό κοινοβούλιο.
Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΓΚΙΝΗ
Ήταν τότε που οι μάχες για την επικράτηση των μέν ή των δε γίνονταν με καρεκλιές, το φαινόμενο λίαν κοινό και σύνηθες είχε ξεκινήσει από την Παλαιά βουλή, και μεταφέρθηκε αυτούσιο στο κτίριο της νέας βουλής.
Την εποχή εκείνη τα καθίσματα του αμφιθεάτρου στο κοινοβούλιο δεν ήσαν βιδωμένα στο έδαφος, ήσαν απλές καρέκλες ικανές να λειτουργήσουν ως εργαλείο επιβεβαίωσης των λόγων των βουλευτών. Η πειθώ είχε την δική της έκφραση, ναι ακόμα θυμούμαι… μικρό παιδί τότε, τον ευγενή τρόπο με τον οποίο έλυναν τις «διαφορές» τους οι πολιτικοί της εποχής. Ήταν τότε και πάλι όπου οι εφημερίδες της εποχής εν χωρώ βάφτισαν το κοινοβούλιο σε κ[υ]νοβούλιο.
Επιπλέον δε έδειχναν και τους πρώην αντιμαχόμενους πολιτικούς να πίνουν το καφεδάκι τους στις κοντινές πλατείες, χαριεντιζόμενοι, μετά την καρεκλοδιαφωνία εντός του κυνοβουλίου. Όχι δεν πρόκειται περί λάθους ορθογραφικού, και θέλω να μου επιτραπεί, μέχρι αλλαγής του πολιτικού κατεστημένου να γράφω την λέξη με το σωστό της όνομα, δηλαδή ως «κυνοβούλιο».
Μετά από πολλές αιματηρές «διαφωνίες» αναγκάστηκαν και άλλαξαν τον διάκοσμο, μαζί και τα καθίσματα, τα οποία έγιναν έδρανα, μη αποσπώμενα. Και ενώ όλα αυτά άλλαζαν, και ενώ ο καιρός περνούσε, και ενώ στο κυνοβούλιο άλλαζε ο διάκοσμος, εκείνο που δεν έλεγε να αλλάξει ήταν οι εκπρόσωποι του «λαού» οι οποίοι συνέχιζαν να υβρίζονται και αμέσως μετά να χαριεντίζονται στον καφενέ της Βουλής.
Οι αντιθέσεις μεταξύ τους ακριβώς ίδιες με τις σημερινές, λες και δεν πέρασε ούτε μία ημέρα από επάνω τους… επάνω μας. Η πολιτική ζωή παρέμενε η ίδια, η θεματολογία η ίδια, οι «διαφορές οι ίδιες, οι καυγάδες οι ίδιοι η αδιαφορία για την πορεία της χώρας η ίδια, ο αλόγιστος δανεισμός ο ίδιος, η σπατάλη του κρατικού χρήματος η ίδια, η αδιαφορία για την ανάπτυξη η ίδια (μικρές εξαιρέσεις θα πρέπει να σημειωθούν), ο τρόπος φορολογίας ο ίδιος (και χειρότερος μην πώ) η παράλογη φορολογία η ίδια, η αδιαφορία για την ασφάλεια του κόσμου η ίδια, το υπέρμετρο ενδιαφέρον για είσπραξη ασφαλίστρων το ίδιο, οι φυλακίσεις σε σταθερό ρυθμό.
Και η χώρα από το κακό στο χειρότερο, μία πορεία την οποία θα έπρεπε να βλέπουν οι περιώνυμοι πολιτικοί ταγοί μας, αλλά αυτοί είχαν το δικό τους ρυθμό ζωής, κυνοβούλιο και καφενεδάκι.
Τώρα θα μου πείτε τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά… ναι χτές ένας πολύ καρδιακός μου φίλος, όταν τον ρώτησα αν είδε την Βουλή προχτές μου απήντησε ότι δεν ήθελε να χάσει την πολύτιμη ώρα του, και δίκιο είχε. Εγώ πάλι από μαζοχισμό περισσότερο έκατσα μέχρι τέλους για να δώ το ίδιο θέατρο…
Σαν να μην είχε περάσει μία ημέρα, μα ούτε μία ημέρα. Οι πρωταγωνιστές άλλαξαν (δεν χρησιμοποιώ τον όρο «ηθοποιοί» σεβόμενος το νόημα που περιέχει, καθόσον ο ηθοποιός «ποιεί ήθος» ενώ αυτοί οι 300 ρεμπεσκέδες εποίησαν για μία ακόμα φορά ανηθικότητα και απρέπεια, για να μην πώ κάτι χειρότερο.
Λεκτικές «καρεκλιές», υβρεολόγιο πεζοδρομίου (ανάλογο του ήθους τους) θέατρο του παραλόγου σε όλο του το μέγεθος, και μετά στο καφενείο για ένα καφεδάκι πρίν τον ύπνο τους… τον δικό τους ύπνο «του δικαίου» και την δική μας αϋπνία.
Όλα αυτά που είπα μέχρι τώρα δεν είναι κάτι ξένο, για εσάς που τυχαίνει να μην έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε από το να με διαβάσετε, τα είδατε και τα ζήσατε, άρα δεν «φέρω γλαύκαν εις Αθήνας».
Όμως επιτρέψτε μου να σας πώ την μεγάλη μου έκπληξη, να μοιραστώ μαζί σας αυτό που με συγκλόνισε… εφόσον παρακολούθησα όλη την διαδικασία του κυνοβουλίου αναγκαστικά είδα και άκουσα και τον Βασίλη Λεβέντη… ναι κύριοι και κυρίες μου… τον Βασίλη Λεβέντη… και ντράπηκα, ντράπηκα πολύ, ξέρετε γιατί? Ήταν ο μόνος που μίλησε με ειλικρίνεια μέσα από την γραφικότητά του, ο μόνος ο οποίος μίλησε με πολιτικό λόγο… και ντράπηκα, ντράπηκα πολύ, μα πάρα πολύ… διότι ο γραφικός και εν πολλοίς ανόητος αυτός άνθρωπος αποδείχτηκε ο μόνος σωστός πολιτικός…
ΝΑΙ ΚΑΙ ΝΤΡΑΠΗΚΑ ΠΟΛΥ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ…
Συνδεθείτε στη σελίδα μας https://www.facebook.com/antizitro
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου