Για να μάθει ο
Ελληνικός Λαός
Οικτρότατο το
θέαμα της Μπολσεβικικής Διοίκησης – Αφάνταστη Πολυνομία – Κάθε Δικαζόμενος
Αστός Καταδικάζεται Αμείλικτα – Πως οι Εργάτες Αναγκάζονται να Εργάζονται 12
και 14 Ώρες – Η Χρήση της Κοκαΐνης και της Μορφίνης Γενικεύεται σε Όλη τη Ρωσία
Πολιτικός Επιστήμων - Διεθνολόγος
Ζ’
 |
Lev Bronstein (Braunstein) - Leo Trotsky
|
Κατά την πρώτη
εξ’ αυτών η «Ένωση των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών» κυβερνήθηκε με
Νομοθετικά διατάγματα, που τροποποιούνταν καθημερινά και διαρκώς
αλληλοσυγκρούονταν. Άκουσα ανώτερους υπαλλήλους της Πετρούπολης και της Μόσχας
να εκφράζονται με αηδία και αγανάκτηση για την αφάνταστη αυτή «πολυνομία»,
η οποία γέννησε λαβύρινθο άγνωστο στην ιστορία όλων των λαών. Ήταν η περίοδος
των «δοκιμών», τις οποίες έκαναν οι αρχηγοί του ρωσικού κομμουνισμού πάνω στη
ράχη ενός μεγάλου χριστιανικού λαού. Μόνο μετά την εγκατάλειψη της Θεωρίας της κοινοκτημοσύνης
και κατά τα τέλη του 1922 άρχισε μια σχετική συστηματική εργασία προς ψήφιση
σοβαρών νόμων και τάση προς κωδικοποίηση αυτών.
Κατά το 1923
συντελέστηκε η τελική κωδικοποίηση του αστικού και ποινικού δικαίου.
Η αστική
νομοθεσία ομολογουμένως, έχει απαλλαχτεί από όλες εκείνες τις πολύπλοκες διατυπώσεις
της πρώην Ρωσικής αστικής νομοθεσίας.
Η ποινική όμως νομοθεσία
επιβάλλει τόσο άγριες ποινές, ώστε εάν άλλο κράτος επιχειρούσε να την εφαρμόσει
ασφαλώς θα προκαλούσε γενική εξέγερση. Αυτή η δρακόντεια νομοθεσία δύναται
να εφαρμοστεί μόνο για δουλοπάροικους, τους όπως θεωρούν τους Ρώσους
χριστιανούς οι Εβραίοι δικτάτορες.
Και η μεν νέα
αστική νομοθεσία ήδη υπάρχει αλλά δεν εφαρμόζεται καθόλου, αφού οι
δικαστές στηρίζονται πάντοτε στο αξίωμα ότι κάθε δικαζόμενος που ανήκει στην
αστική τάξη έχει άδικο. Σ’ αυτή την αντίληψη βασίζεται και η απόφαση του
δικαστηρίου.
Η δε ανήκουστη
αυστηρότητα της ποινικής νομοθεσίας εφαρμόζεται με όλη την αγριότητά της εις βάρος
μόνο των αστών.
Και επειδή η
τρομοκρατία έχει ενώσει όλες τις άλλες τάξεις εκτός των κομμουνιστών, όλη η
αυστηρότητα του νόμου πίπτει επί τις κεφαλές των πολιτών, οι οποίοι είχαν κατά
δυστυχία τους πατέρα ή παππού που ανήκε στην τάξη των διανοούμενων, των ιερέων,
των εμπόρων και εν γένει των αστών.
Στην πράξη
αμφότερες η αστική και η ποινική νομοθεσία υφίστανται μόνο στο χαρτί και για
την επίδειξη στον
έξω κόσμο, όπως ο κ. Σοφιανόπουλος.
Ο κώδικας των
νόμων, είτε υφίσταται είτε όχι, είναι τελείως άχρηστος για τον Ρώσο πολίτη,
αφού εφαρμόζεται αποκλειστικά για όφελος μιας τάξης. Ουδέποτε κανένα κράτος σε
καμία εποχή δίκασε και εξαπάτησε τους ίδιους του πολίτες κατά τέτοιο τρόπο. Ο
νόμος περί εργασίας π.χ. ορίζει οκτάωρη για τους ενήλικες και εξάωρη για τους
ανήλικους, κάτω του 18ου έτους. Συγχρόνως όμως λέει ότι όποιος
εργάζεται περισσότερο από οκτώ ώρες αμείβεται αναλόγως της πρόσθετης εργασίας
του. Δεν απαγορεύει αυτή όπως θα όφειλε να πράξει ένα εργατικό Κράτος. Αλλά και
πάλι εάν έτσι είχαν τα πράγματα θα ήταν ένας νόμος περισσότερο ή λιγότερο
προστατευτικός για τον εργάτη. Οι Εβραίοι νομοθέτες σατανικότατα τον
καταστρατήγησαν ορίζοντας ασήμαντο ημερομίσθιο για την οκτάωρη εργασία, έτσι
ώστε να μη επαρκεί στις ανάγκες μιας εργατικής οικογένειας. Έτσι οι εργάτες
αναγκάζονται να εργάζονται 12 και 14 ώρες για να μπορέσουν να ζήσουν. Και όμως
οι κόκκινοι άνθρωποι της Μόσχας αποτεινόμενοι σε όλο τον κόσμο ζητούν την
εφαρμογή του οκταώρου, ενώ στο εργατικό τους Κράτος ο δυστυχής εργάτης
εργάζεται 12 έως 14 ώρες.
Σε κανένα
κράτος του κόσμου δεν υπάρχουν εργάτες μάλλον δυστυχείς, υποβαλλόμενοι σε τόσο
βαριά φυσική εργασία.
Ομολογουμένως
είναι ανυπέρβλητοι στο να θέτουν σε κυκλοφορία ωραία αξιώματα προς χρήση των
χριστιανικών λαών οι διεθνείς αυτοί συνωμότες της ανθρωπότητας. Γιατί δι’ αυτών
και μόνο κατόρθωσαν να εξαπατήσουν τον Ρωσικό λαό και πολλούς αφελείς των άλλων
εθνών.
Πρέπει να έχει
κανείς άφταστη δόση θρασύτητας και αναίδειας για να λέει χωρίς να κοκκινίζει
ότι θέλει δήθεν πολίτες «εργατικούς και χαρωπούς». Στην πραγματικότητα οι
Μπολσεβίκοι εργάστηκαν να δημιουργήσουν πολίτες διεφθαρμένους, οκνηρούς και
δηλητηριασμένους από κοκαΐνη και μορφίνη η χρήση των οποίων γενικεύτηκε
ευρύτατα σε όλη την Ρωσία.
Καμία χώρα της υφηλίου
μπορεί να επιδείξει τέτοια ανισότητα που έχει σήμερα το Σοβιετικό
κράτος. Σε όλα τα κράτη υπάρχει α) ισότητα σχεδόν τέλεια απέναντι στους νόμους,
η οποία δεν υφίσταται σήμερα στη Ρωσία. β) Όσον αφορά τον πλούτο σε όλα τα
κράτη υπάρχει μια διαβάθμιση ενώ στο Σοβιετικό κράτος απότομα διακρίνονται δύο
τάξεις μία προνομιούχα η κομμουνιστική ολιγαριθμότατη που περιλαμβάνει μόλις
600.000 άτομα (της χείριστης υποστάθμης τα περισσότερα) και η άλλη
περιλαμβάνει όλο τον Ρωσικό λαό σε κατάσταση δουλείας.
Που είναι η
ισότητα; Πουθενά.
Μια κατάφωρη
τυραννική ανισότητα παρουσιάζεται ανάγλυφα.
Και η μεν προνομιούχα ολιγαρχική και τυραννική
τάξη έχει άφθονα τα πάντα, ντύνεται καλά, τρώει καλά, κατέχει τις καλύτερες
οικίες, εκμεταλλεύεται και εκβιάζει αισχρότατα τους εργάτες, χωρικούς και
πολίτες, η δε άλλη η πολυαριθμότατη χάνει διαρκώς υπό την πίεση της τρομοκρατίας
κάθε ανθρωπισμό, μεταβάλλεται βραδέως σε αγέλη θηρίων δεμένα με αλυσίδες.
Αλίμονο στους μπολσεβίκους εκείνους οι οποίοι θα βρεθούν στην Ρωσία την
στιγμή που οι αλυσίδες αυτές θα λυθούν.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου