Το «πλαστό» Σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ
Το Σύμφωνο είναι λίγο πολύ γνωστό. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1993 ο έγκριτος Δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος γράφει ένα άρθρο στο «Βήμα» με τίτλο «ΚΚΕ: Συνεπές στην ιστορία του».
Στο άρθρο αυτό αναφέρεται και στο Συμφωνητικό Ιωαννίδη – Δασκάλωφ το οποίο παρατίθεται πιο κάτω ολόκληρο:
ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟΝ
Το Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας ύστερα από την διάλυση της Κομ. Διεθν. έχοντας υπ; όψη την ως τώρα πολιτικήν γραμμήν της Κομ. Διεθν. και τις τελευταίες οδηγίες της και με την επιθυμίαν να εργασθούν από κοινού για την ταχύτερη και αποτελεσματικώτερη δράση της με τελικό σκοπό την εγκαθίδρυση στην Βαλκανικήν, Ένωσης Σοβιετικής Δημοκρατίας και να λύσουν μία για πάντα τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς της Βαλκανικής αποφασίζουν με τους αντιπροσώπους των που υπογράφουν το σύμφωνον αυτό:
1oν) Του συντρόφου Γιάννη Ιωαννίδη εκ μέρους του Κ.Κ.Ε και
2ον) Του συντρόφου Δουσάν Δασκάλωφ εκ μέρους του Κ.Κ.Β τα εξής:
1) Τελικός σκοπός και των δύο κομμάτων καθορίζεται η εγκαθίδρυση στη Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών, που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Μακεδονία και την Σερβία.
2) Το Κ.Κ Ελλάδος και Βουλγαρίας είναι ελεύθερα να κανονίσουν την τακτική της δράσης τους για να φθάσουν στον τελικό σκοπό όπως αυτά νομίζουν καλλίτερα.
3) Για την ασφάλεια των συνόρων από Β. και τα δύο κόμματα θα εργασθούν ώστε τα σύνορα της Βουλγαρίας και της Σερβίας να πιάνουν από το Δούναβη με τέλος Β. του Φιούμε στην Αδριατική.
4) Στη Βουλγαρία θα δοθεί διέξοδος εδαφική στο Αιγαίο.
5) Η Ισταμπούλ και τα στενά των Δαρδανελλίων να αποτελέσουν ανεξάρτητη και αυτόνομη Δημοκρατία υπό τον έλεγχο της Ε.Σ.Σ.Δ Ρωσσίας.
6) Η Μακεδονία, η Ελληνική, Βουλγαρική και Σερβική, δηλαδή η χώρα που συμπεριλαμβάνεται μέσα στο ποταμό Νέστο και το όρος Ροδόπη, τα όρη Ρύλα, Οσνικώφ Σάρ (Σκάρδος) από Β. τις Αλβανικές Άλπεις και την Πίνδο από Δυσμάς το όρος Όλυμπος και το Αιγαίο από Νότον με την νήσον Θάσον θα αποτελέσουν ανεξάρτητη Αυτόνομη Σοβ. Δημοκρατία μέσα στην Ένωση Σ.Σ.Δ της Βαλκανικής.
Επίσημη γλώσα θα είναι η ελληνική και βουλγαρική.
Το σύμφωνο αυτό διατυπώθηκε ελληνικά και βουλγαρικά.
Πετρίτσι 12 Ιούλη 1943
Για το Κ.Κ.Ε Για το Κ.Κ.Β
(υπ.) Γιάννης Ιωαννίδης (υπ.) Δουσάν Δασκάλωφ
ΚΚΕ: Χαλκευμένο το Σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ»
ΕΠΙΣΤΟΛΗ του Ιστορικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας που έστειλε σε απάντηση της επιστολής του εργαζόμενου νέου και που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» της 10ης Ιανουαρίου 1993, έχει ως εξής:
Αξιότιμε κύριε Διευθυντά,
Στο φύλλο της εφημερίδας σας της περασμένης Κυριακής 20 Δεκεμβρίου, δημοσιεύτηκε άρθρο με την καθιερωμένη μορφή επιστολή, του κ. Γιάννη Μαρίνου, που εμφανίζεται σαν «εργαζόμενος νέος» - αν και δεν είναι - και με τίτλο: «ΚΚΕ: Συνεπές στην ιστορία του».
Στο άρθρο αυτό γίνεται μια ακόμα συκοφαντική επίθεση ενάντια στο κόμμα μας, το ΚΚΕ, με αβάσιμα στοιχεία και με αυθαίρετους ισχυρισμούς. Γι αυτό και παρακαλούμε να φιλοξενήσετε την παρακάτω απάντηση μας:
Ο κ. Μαρίνος δεν είναι η πρώτη φορά που επιτίθεται κακόβουλα στο ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας αυθαίρετα την ιστορία και τις θέσεις του. Είναι μόνιμη «φροντίδα» και απασχόληση του. Δικαίωμα του. Δεν είναι, όμως επιτρεπτό -έτσι πιστεύουμε- να συκοφαντεί και να λασπολογεί, αξιοποιώντας πλαστά και προβοκατόρικα στοιχεία.
Και ένα τέτοιο στοιχείο είναι το δήθεν «ντοκουμέντο» που προβάλλει στο δημοσίευμα του την περασμένη Κυριακή.
Ισχυρίζεται ο κ. Μαρίνος ότι είναι «επίσημο» και ότι «υπεγράφη στις 12 Ιουλίου 1943 (μεσούσης δηλαδή της κατοχής)...». Στην πραγματικότητα ούτε επίσημο είναι, ούτε υπογράφηκε κάτι τέτοιο. Πρόκειται για πλαστό και προβοκατόρικο κείμενο, που σκαρώθηκε και δημοσιεύθηκε με πηχυαίους τίτλους στις τότε εφημερίδες την περίοδο της κατοχής, για να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ και να υπονομευθεί το ΕΑΜ και γενικότερα ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας.
Το κείμενο αυτό διαψεύστηκε, στιγματίστηκε και καταγγέλθηκε από το ΚΚΕ. Ο ίδιος ο Γιάννης Ιωαννίδης, που εμφανίζεται να το έχει υπογράψει, το διέψευσε. Το χαρακτήρισε πλαστό και έκφρασε την απορία και την έκπληξη του πώς ήταν δυνατό να υπόγραφε ένα τέτοιο «σύμφωνο» και μάλιστα έξω από την Ελλάδα, όταν δεν είχε απουσιάσει από την Αθήνα.
Να τι είπε συγκεκριμένα για το ζήτημα αυτό στον κ. Αλέκο Παπαπαναγιώτου σε μαγνητοφωνημένη αφήγηση του που κυκλοφόρησε σε βιβλίο από τον εκδοτικό «θεμέλιο» με τίτλο: «Αναμνήσεις · Προβλήματα πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945»... «Εκείνη την ημέρα, το απόγευμα, ενώ είχα ανταμώσει με το Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε την συνάντηση και με την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της ημέρας, βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλοφ, που υπεγράφη η ομάδα της προηγούμενης, όπως γράφανε. Ποιος την έκανε αυτή τη δουλειά; Φυσικά η «Ιντέλιντζενς Σέρβις...». Στην ερώτηση «ο Δασκάλοφ τι ήταν τότε;», ο Γ. Ιωαννίδης απάντησε: «Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα ή δεν είναι;».
Το πλαστό αυτό σύμφωνο που σκαρώθηκε είτε από τις υπηρεσίες του Γκαίμπελς, είτε από την «Ιντέλιντζενς Σέρβις», δεν ήταν το μοναδικό. Παρόμοιο είδε το φως της δημοσιότητας και σε βάρος του Ν. Ζαχαριάδη.
Το νέο αυτό τερατούργημα, που αυτή τη φορά είχε δήθεν υπογραφεί από το Ν. Ζαχαριάδη και τον Ρωσογιουγκοσλάβο αξιωματικό Γαβρήλοβιτς, δημοσιεύτηκε στην ακροδεξιά εφημερίδα «Ελληνικό Αίμα». Η ηγεσία του ΚΚΕ το κατάγγειλε και κατέθεσε μήνυμα ενάντια στους διευθυντές της εφημερίδας Πηνιάτογλου, Βοβολίνη και Μήλιο για συκοφαντία. Στη δίκη που έγινε αποδείχθηκε η πλαστότητα του περιβόητου συμφώνου. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 26 του Οκτώβρη.
Στη δίκη αυτή, μάρτυρες κατηγορίας αναφέρθηκαν και στο προηγούμενο ψευτοσύμφωνο Ιωαννίδη Δασκάλωφ και επισήμαναν την πλαστότητα του.
Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από τις καταθέσεις τους.
Ο Νεόκοσμος Γρηγοριάδης απαντώντας σε ερώτηση για το τι γνωρίζει για το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ, δήλωσε: «Συκοφαντικο. Ο Ιωαννίδης ούτε μια στιγμή δεν έφυγε από την Αθήνα και συνεπώς τα λεγόμενα ότι υπογράφηκε στη Σόφια είναι ένα ψεύδος, ακόμη. Το ξέρω καλά σαν πρόεδρος της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ».
Ο στρατηγός Ευρίπίδης Μπακιρτζής κατέθεσε για το ίδιο «σύμφωνο», ότι «ο πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι κ. Π. Αργυρόπουλος διέψευσε με δημοσίευμα του σε γαλλικά φύλλα την είδηση, χαρακτηρίζοντας το συκοφαντικό και τονίζοντας ότι συντάχθηκε στη βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας».
Ο Ν. Ζαχαριάδης κατέθεσε ότι το πλαστό σύμφωνο το διάβασε όταν ήταν στο Νταχάου, στο επίσημο όργανο του χιτλερικού «Φέλκισε Μπεομπάχτερ» και τόνισε πως «τα Σύμφωνα αυτά τα χάλκευαν η Γκεστάπο και οι κύκλοι της διεθνούς αντίδρασης».
Ο Γιώργος Σιάντος, απορρίπτοντας τα πλαστό «Σύμφωνα» υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ αγωνίστηκε κατά των Γερμανοιταλών και των Βουλγάρων και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι 100 και πλέον μέλη του ΚΚΕ τουφεκίστηκαν από τους Βούλγαρους, επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση ότι δέχονται τη βουλγαρική υπηκοότητα! Αυτή είναι η αλήθεια.
Το ΚΚΕ πράγματι είναι συνεπές στην ιστορία του. Στην εβδομηντάχρονη αγωνιστική ιστορία του για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, για τη λευτεριά, την εθνική ανεξαρτησία, την ειρήνη, την δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.
Δημοσιεύτηκε επίσης και στις 28 Ιανουαρίου 1993 στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο».
Εμμονή με το "χαλκευμένο" Σύμφωνο
Στο ΚΚΕ έχουν εμμονή με το συγκεκριμένο "χαλκευμένο" σύμφωνο και το αναφέρουν όπου και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία... χωρίς όμως καμία αναφορά σε ιστορικά ντοκουμέντα... Στον Περισσό, απ' ό,τι φαίνεται, αρκεί μονάχα μια απλή αναφορά, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι είναι το συγκεκριμένο σύμφωνο είναι "πλαστό"... για να πείσει τους ομοϊδεάτες συντρόφους για την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας!
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γενικόλογης αναφοράς στο Σύμφωνο έκανε και σε μια ομιλία του ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ΤΟ Εκπαιδευτικών και ΑΕΙ - ΤΕΙ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014, που δημοσιεύτηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ":
Αναφέρει συγκεκριμένα:
Τι «Ξέχασε» να πει το ΚΚΕ;
Για να δούμε τι γράφει ο ίδιος ο Ιωαννίδης στο βιβλίο του, χωρίς λογοκρισία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (σελίδες 140-141)
Θυμάμαι τη θέση του Γληνού. Αυτός ιδιαίτερα τόνιζε τα πρόβλημα των Βουλγάρων γιατί και περισσότερο από όλους αισθανόταν την πίεση των άλλων πάνω σ' αυτό. Μετά βγήκε και ή υπόθεση εκείνη, ή προβοκάτσια των Γερμανών με το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ.
Αυτοί θέλαν να την πατήσουμε με το Βαλκανικό. Είδαν όμως ότι δεν πέσαμε σε τέτοια προβοκάτσια, να κάνουμε ένα τέτοιο σύμφωνο με όλους μαζί. Η Ιντέλιτζενς Σέρβις τα ήξερε, τα παρακολούθησε όλα αυτά. Αφού λοιπόν είδε ότι από εκεί δε βγαίνει τίποτα έπρεπε να σκαρωθεί κάτι άλλο για να καρφώσουν τον Ιωαννίδη και σκάρωσαν το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ.
Εκείνη τη μέρα το απόγευμα, εγώ είχα ανταμώσει με τον Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε συνάντηση και για την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της μέρας βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για τα «Σύμφωνο Ίωαννίδη - Δασκάλωφ», πού υπεγράφη το βράδυ της προηγουμένης, όπως γράφανε. Ποιος την έκανε αυτή τη δουλειά; Φυσικά ή Ιντέλιτζενς Σέρβις. Διαβάζω εγώ τις εφημερίδες και πηγαίνω στη συνάντηση πού είχαμε με τον Σβώλο. Ανταμώσαμε με τον Σβώλο.
» Διάβασες, του λέω, τις εφημερίδες;
» Φυσικά τις διάβασα, μου λέει.
» Είδες τι κερατάδες είναι, τι ψέματα σκαρώνουν;
» Ψέματα, ψέματα, αλλά μπορεί νά πιάνουν στον κόσμο.
» Έ, του λέω, τι νά κάνω. Φαίνεται ότι μπορεί νά πιάνουν ακόμα και σε σένα πού χθες είμασταν μαζί και με είδες εδώ. Χθες δεν είμασταν μαζί; Δε χωρίσαμε χθες το βράδυ;
» Ε, μου λέει. Χθες το βράδι ήσουν εδώ. Αλλά παίρνεις το αεροπλάνο σε μια ώρα βρίσκεσαι εκεί, υπογράφεις τη συμφωνία και γυρίζεις αμέσως πίσω. Σε είδα μεν εγώ, αλλά μετά πού χωρίσαμε δεν ξέρω τι έκανες.
Δηλαδή, σου λέει, μη στηρίζεσαι σε μένα, δεν μπορείς νά με έχεις εμένα μάρτυρα για το ότι έχουμε ειδωθεί την ημέρα πού παρουσιάζεται ότι έγινε αυτό το σύμφωνο. Κατάλαβες; Μετά από αυτό είπα εγώ στον Γληνό ότι δε μου αρέσει αυτός ο άνθρωπος. Ότι είναι άνθρωπος μάλλον της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Γιατί ο Σβώλος με ήξερε καλά. Ήξερε ότι αυτά είναι ψέματα. Δεν μπορούσε ούτε νά φανταστεί ότι ήταν δυνατό εμείς νά κάνουμε κάτι τέτοιο με τους βουλγάρους. Αυτό το ήξερε πολύ καλά. "Ήξερε τις θέσεις και τις προσπάθειες μας σ' αυτά τα ζητήματα. Και αυτή του ή στάση μου έκανε εντύπωση. Λοιπόν όλη αυτή ή υπόθεση..
ΠΑΠΑΠΑΝΑΠΩΤΟΥ: Ο Δασκάλοφ τι ήταν τότε;
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα ποτέ να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα η δεν είναι; "Από τούς δικούς μας τούς αντάρτες ήταν; Δεν ξέρω τίποτα. Αργότερα πού ήρθα σε επαφή με τους Βουλγάρους δεν τους ρώτησα τι είναι τέλος πάντων αυτός ο Δασκάλωφ. Ό Δασκάλωφ με τον όποιο εγώ έκανα εκείνο... το σύμφωνο.
Να σου πω τη γνώμη τη δική μου. 'Εγώ έπρεπε να εξοντωθώ πολιτικά. Και για την Ιντέλιτζενς Σέρβις και για την ντόπια αντίδραση εγώ είχα το όνομα του αδιάλλακτου κλπ. Ενώ ο Σιάντος ήταν ο «μαλακός» άνθρωπος κλπ. Συνεπώς ο πιο επικίνδυνος ήταν ο Ιωαννίδης και έπρεπε να εξουδετερωθεί. Γι' αυτό σκαρώθηκε το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ. Είμαι βέβαιος γι' αυτό το πράγμα. Αλλιώς, γιατί να μη βάλουν το όνομα του Σιάντου πού ήταν Γραμματέας του Κόμματος και επί πλέον βρισκόταν και έξω στο βουνό; Και μπορούσε να γίνει ευκολότερα πιστευτό αυτό. Αυτοί είναι έξυπνοι και μετρούν αυτό πού κάνουν...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΠΩΤΟΥ: Λογικό είναι αυτό πού λες...
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Και βέβαια...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Αυτό όμως είναι και μία πίεση. Γιατί αυτοί πάντα ανησυχούσαν. Ανησυχούσαν πολύ μην τυχόν συνδεθούμε πιο στενά με τους Γιουγκοσλάβους. Οπωσδήποτε ανησυχούσαν γι' αυτό το πρόβλημα. Γιατί ήξεραν ότι μέσα σε κείνη την κατάσταση... Φυσικά με τους Βουλγάρους ήταν δύσκολα. Οπωσδήποτε ήταν δύσκολα. Αλλά με τους Γιουγκοσλάβους... Γιατί και οι γιουγκοσλάβοι πάντα ήταν κοντά μας και δεν υπήρχαν γι’ αυτούς τέτοια προβλήματα. Ύστερα ήταν και ο Τίτο. . .
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να θέλουν αυτοί. Αυτοί 'θέλαν πραγματικά να κάνουμε το σύμφωνο, ας πούμε να γίνει πραγματικά αυτό το σύμφωνο...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Για το Βαλκανικό;
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Όχι. Με τους Βουλγάρους.
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: "Αν ήταν με τους Βουλγάρους δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε τέτοιο σύμφωνο...
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Μα μέσα στα Βαλκανικό ήταν οι Βούλγαροι. Κατάλαβες; Γιουγκοσλάβοι, Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Πρόκειται όμως για τους Γιουγκοσλάβους πού τότε αυτοί ήταν ή κύρια δύναμη.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύρια δύναμη, αλλά ήταν και οι Βούλγαροι. Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει πώς θα το εκμεταλλεύονταν οι άλλοι αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν είπαν ότι κάναμε σύμφωνο με τους Γιουγκοσλάβους και είπαν ότι κάναμε με τους Βουλγάρους;
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Αυτή ήταν ή εποχή. Πάνω σε αυτό ξεσήκωναν αυτοί. Σόφια - Μόσχα ήταν το σύνθημα τους. Λοιπόν, τι θέλεις άλλο; Δεν πέσαμε έξω. Σ' αυτό δε μ' αλλάζει κανένα; Εμένα, Εγώ αυτό το σκεπτόμουνα από τότε...
Έπρεπε ο Ιωαννίδης ο «αδιάλλακτος», ο «αδιάλλακτος» πού δεν υποχωρεί σε τίποτα, έπρεπε να βγει από τη μέση, έπρεπε να εξουδετερωθεί. Και έγινε αυτό το πράγμα με τον τρόπο που έγινε. Από τότε αυτοί τα βάλανε... Και σήμερα αν πάρεις αυτά πού γράφουν στην "Ελλάδα εμένα με έχουν για τον πιο αιμοβόρο και αδιάλλακτο κομμουνιστή, για σφαγέα... Κατάλαβες; Έτσι είναι.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1. Επειδή ο Σβώλος δεν ορκιζότανε ότι ο Ιωαννίδης δεν υπέγραψε το σύμφωνο με τον Δασκάλωφ. Αυτός πήγε και τον κατήγγειλε για πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις!
Συντροφική υποστήριξη σου λέει μετά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2. Ενώ ο Ιωαννίδης καταγγέλλει την Ιντέλιτζενς Σέρβις, βάζει και σαν υπεύθυνη και την «ντόπια αντίδραση» Ποιος λοιπόν το έκανε κατά τη γνώμη του;
Δεν βγάζει κανένας άκρη από τις απόψεις των κομμουνιστών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3. Το ΚΚΕ αναφέρει ότι ο Ιωαννίδης δήλωσε στο Σβώλο ότι το σύμφωνο ήταν πλαστό, αλλά δεν αναφέρει ότι ο Σβώλος του απάντησε ότι δεν είναι σίγουρος για αυτό. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή αυτή η απάντηση του συντρόφου του Ιωαννίδη δεν συμφέρει το ΚΚΕ;
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Στα σχόλια του Παπαναγιώτου υπ αριθμ 55 που υπάρχουν στην σελίδα 519 το ίδιου βιβλίου τονίζεται μέσα από Γιουγκοσλαβικά αρχεία ότι ο Τίτο είχε στείλει τον Τέμπο το 1943 (για την ακρίβεια από τον Οκτώβριο 1942 μέχρι τον Μάρτιο 1943) να υπογράψει σύμφωνα με ΚΚΕ Αλβανούς και Βουλγάρους! Τότε η Γιουγκοσλαβία ήταν εμπόλεμη με την Βουλγαρία. Τι είδους σύμφωνο και με ποιους θα το υπέγραφε; Δεν ξενίζει λιγάκι; Ξανάγιναν, κατά τον Ιωαννίδη, πολλές διαπραγματεύσεις μέχρι τον Δεκέμβριο 1943 οπότε ξαφνικά ο Τίτο διέταξε τον Τέμπο να γυρίσει πίσω από την περιοχή που βρισκόταν λέγοντας του ότι: «Δεν σηκώνει το διεθνές κλίμα τέτοιες συμφωνίες»!
Η απάντηση του Γιάννη Μαρίνου
ΤΟ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ
Θα Θέλαμε να δείξουν κατανόηση οι αναγνώστες μας εκείνοι, οι οποίοι θεωρούν περιττό να ασχολείται η στήλη αυτή με την ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, και τις σκοτεινές σελίδες της, αφού ήδη - όπως πιστεύουν - ο μαρξισμός - λενινισμός κατέρρευσε ως ιδεολογία και ως σύστημα διακυβέρνησης και συνεπώς είναι περιττό και σκληρό να πλήττεις ένα πτώμα. Εν πρώτοις εμείς διαφωνώντας με την άποψη αυτή υποστηρίζουμε ασταμάτητα ότι δεν θεωρούμε καθόλου νεκρή την άρχουσα ιδεολογία, που καταδυνάστευσε την ανθρωπότητα κατά τον 20ον αιώνα. Αφού το 1/3 περίπου του πληθυσμού της γης εξακολουθεί να τελεί υπό το σύστημα αυτό υποχρεωτικά. Εξάλλου πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα σε ορισμένες χώρες (λ.χ. Λιθουανία, Σερβία κ. ά.) δείχνουν αναβίωση των κομμουνιστικών δυνάμεων, έστω και με δημοκρατικό προσωπείο. Μη μας διαφεύγει ότι οι φανατικότεροι οπαδοί της ιδεολογίας αυτής εξακολουθούν να είναι αιχμάλωτοι της και εξαιρετικά οργισμένοι για την ήττα τους. Απλώς λουφάζουν υπό διάφορες μεταμφιέσεις και αναμένουν τις ευκαιρίες δριμύτερης επανόδου (όπως ακριβώς συνέβη και με τον ναζισμό φασισμό που όλοι νομίζαμε νεκρό καταδικαστέο από την ιστορία και στις ανθρώπινες συνειδήσεις, κι όμως νάτος πετιέται και ξαναρχίζει να απειλεί την Ευρώπη με την αποτρόπαιη ρεβάνς του).
Επισημαίνουμε επίσης ότι η αριστερή συνθηματολογία και η ξύλινη γλώσσα εξακολουθούν να κυριαρχούν στην ελληνική τουλάχιστον κοινωνία, θεωρούνται κεκτημένο δημοκρατικό δικαίωμα οι κατακτήσεις του μαρξισμού - λενινισμού σ' όλους τους χώρους (και ιδιαίτερα στην εκπαίδευση και το συνδικαλισμό), ενώ οι κομμουνιστές πάντα αναγνωρίζονται και πάντα αποκαλούνται δημοκρατικές δυνάμεις.
Πρόσφατα η αναζωπύρωση και οι ποικίλες απειλές, που προκύπτουν από το υπό αναγνώριση κράτος των Σκοπίων το οποίο διεκδικεί το όνομα «Μακεδονία» έδωσαν την ευκαιρία στο Κομμουνιστικό Κόμμα να διαφοροποιηθεί από τα άλλα κόμματα. Όχι μόνο γιατί αυτή η ιδιαιτερότητα του, που την καλλιέργησε σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, αποσκοπεί στη συντήρηση της παρουσίας του στη δημόσια ζωή δια της ανασυντάξεως των πιστών οπαδών του και δια της προσφοράς ενός άλλου οράματος στους απογοητευμένους από τα λοιπά κόμματα. Αλλά και διότι παραμένει πεισματικά πιστό στην ιστορία του και υπερηφάνως αμετανόητο.
Έτσι όχι μόνο επιμένει να θεωρεί χωρίς ουσιώδες ενδιαφέρον το με ποιο όνομα θα αναγνωρισθούν τα Σκόπια, αλλά υπονομεύει και τον αναγεννόμενο πατριωτισμό των Ελλήνων και την αναζωπύρωση αξιών, όπως η πατρίδα, το έθνος, το πολιτιστικό παρελθόν, η διαχρονική πορεία της γλώσσας, η ορθοδοξία, το ήθος, η οικογένεια, και άλλες ανάλογες εναντίον των οποίων μεθοδικά, σατανικά και με πάθος είχε καταφέρει να εργασθεί με εξαιρετική αποτελεσματικότητα καθώς είχε επιτύχει να στρατεύσει Το Σλαβομακεδονικό και το ΚΚΕ στο ολέθριο αυτό έργο και πλήθος από τους διανοούμενους και γενικά την πνευματική ηγεσία του τόπου μας.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ Έλληνες, ιδιαίτερα οι νεώτερες γενιές, ούτε γνωρίζουν την ιστορία αυτού του τόπου (και στο θέμα αυτό η νίκη των κομμουνιστών είναι αναμφισβήτητη, αφού τα περισσότερα βιβλία γράφονται και διδάσκονται ακόμα και σήμερα αποκρύπτοντας την αλήθεια και ωραιοποιώντας μερικές από τις πιο σκοτεινές και γεμάτες εγκλήματα σελίδες της), αλλά ούτε και τους ενδιαφέρει το παρελθόν, καθώς τα σημερινά προβλήματα και το μέλλον τους είναι φυσικό να τους απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά. Όμως όταν τα προβλήματα αυτά έχουν τις ρίζες και τις αιτίες τους στο παρελθόν και όταν η άγνοια τους δεν επιτρέπει ορθή κρίση και σωστές επιλογές, ώστε να κατακτηθεί ένα καλύτερο μέλλον, τότε ασφαλώς το παρελθόν έχει τεράστια σημασία και γι αυτό θα όφειλε να απασχολεί και τις νεώτερες γενιές.
Αυτό προσπαθεί να κάνει σε κάθε θέμα ο «Οικονομικός Τ». Θα ήταν επιτρεπτό να αφήσει απ' έξω την ιστορία του ΚΚΕ και γενικά της ιδεολογίας που εκφράζει, εφόσον και στην έκταση που επηρεάζει το παρόν και φαλκιδεύει το μέλλον, έστω κι αν έτσι διαταράσσει (ακόμα και μόνος αυτός) την ωραιοποιημένη εικόνα και τις παραπλανητικές μάσκες πίσω από τις οποίες κρύβεται η αλήθεια και η πραγματικότητα. Είναι δε εξόχως χαρακτηριστικό και αξιοσημείωτο ότι όλη η σχετική αρθρογραφία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» και ιδιαίτερα οι ιστορικές και απόλυτα τεκμηριωμένες αναδρομές εκλεκτών συνεργατών του, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την αλήθεια, αφού κατά κανόνα υπήρξαν σαρξ εκ της σαρκός του ΚΚΕ και των παραφυάδων του (ΕΑΜ, κλπ.), όπως οι κ.κ. Βασ. Θασίτης, Σαρ. Καργάκος, Χρύσανθος Λαζαρίδης, Σπύρος Λιναρδάτος, Μάριος Πλωρίτης, κλπ. ουδέποτε αμφισβητήθηκαν και αντικρούσθηκαν (πώς θα ήταν δυνατόν, αφού απεικονίζουν την ωμή πραγματικότητα;) Ποτέ κανένας από τους ιστορικούς επιστήμονες και τα καλλιεργημένα στελέχη του δεν αποπειράθηκε να αντιλέξει στα όσα μέχρι τώρα γράφομε, όχι μόνο με απευθείας αντίθετη αρθρογραφία, που ευχαρίστως θα φιλοξενούσαμε στις στήλες μας (πράγμα που γνωρίζουν πολύ καλά), αλλά ούτε και στα δικά τους δημοσιογραφικά όργανα.
Χρειάσθηκε δε να παρασυρθεί ο υπογράφων από ένα κείμενο συμφωνίας μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων Ελλάδας και Βουλγαρίας, που μου έστειλε ένας αναγνώστης μας και το οποίο εφέρετο να έχει υπογραφεί κατά το έτος 1943, από τους Ιωαννίδη - Δασκάλωφ και του οποίου την αμφισβήτηση της γνησιότητας αγνοούσα (γιατί να το επικαλεσθώ αν γνώριζα ότι έχει θεωρηθεί πλαστό;) για να αποφασίσει το ΚΚΕ να αρθρώσει επιτέλους κάποιον αντίλογο στα γραφόμενα από την ταπεινότητα μου. Όχι για να δώσει εξηγήσεις και να προσπαθήσει να αντικρούσει όσα φοβερά του καταμαρτυρούνται, αλλά γιατί, βρίσκοντας την ευκαιρία να καταγγείλει ότι έγινε από έναν σχολιαστή του η χρήση ενός θεωρουμένου πλαστού εγγράφου, πίστευσε ότι μπορούσε να υπονομεύσει τη γενικότερη αξιοπιστία και των όσων άλλων γράφονται και αποδεικνύονται για το κόμμα αυτό.
Όπως θα έχουν προσέξει οι αναγνώστες μου η γραπτή έκρηξη του ΚΚΕ προεκλήθη από ένα τμήμα μιας από τις Κυριακάτικες επιστολές ενός Εργαζόμενου Νέου στο «Βήμα», των οποίων την ευθύνη έχω, προσυπογράφοντας ως αντιγραφέας τους. Η επιστολή αυτή που φιλοξενήθηκε στο «Βήμα» της 20ης Δεκεμβρίου και αναδημοσιεύθηκε στον «Ο.Τ.» της 7-1-93 προκάλεσε την ενθουσιώδη αντίδραση του «Ριζοσπάστη», ο οποίος λιβελογράφησε εναντίον μου στο φύλλο της 22ας Δεκεμβρίου. Ταυτοχρόνως το Ιστορικό Τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος (Κολοζώφ) έστειλε εκτενή επιστολή (της οποίας το κείμενο δημοσιεύουμε σε ιδιαίτερο πλαίσιο), όπου, επωφελούμενο του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο αυτό σύμφωνο ΚΚΕ - ΚΚΒ έχει αμφισβητηθεί ως πλαστό, βρίσκει την ευκαιρία να με κατακεραυνώσει ως συκοφάντη, μόνιμο κακόβουλο και αυθαίρετο διαστρεβλωτή και λασπολόγο της ιστορίας και των θεσμών του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Στην επιστολή αυτή, που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» της 10ης Ιανουαρίου έδωσα την ακόλουθη σύντομη απάντηση:
«Δεν γνώριζα ότι το φερόμενο ως σύμφωνο Ιωαννΐδη - Δασκάλωφ, το οποίο μου γνωστοποίησε αναγνώστης της στήλης, έχει καταγγελθεί ως πλαστό. Και χαίρω γι' αυτό. Το ότι δεν σκέφθηκα να ελέγξω τη γνησιότητα του οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι η ιστορία του ΚΚΕ από το 1920 ως και το 1949, με διάφορες παλινδρομήσεις, περιλαμβάνει ως μιαν από τις αγωνιστικές επιδιώξεις του την ''ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία", όπως άλλωστε και την "ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη" (απόφαση 5ου Συνεδρίου της Γ Διεθνούς, 1924). Συνεπώς, δεν μου φάνηκε ότι μια τέτοια συμφωνία μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων Ελλάδας και Βουλγαρίας το 1943 ήταν κάτι απίθανο. Όπως δεν μου προκαλεί εντύπωση το ότι το ΚΚΕ αποφεύγει να διαψεύσει την αποκαλυφθείσα στην ίδια επιστολή του Κοινού Νου συζήτηση Στάλιν - Δημητρώφ (;), όπου ο μέχρι του θανάτου του λατρεμένος από το ΚΚΕ ηγέτης της ΕΣΣΔ αναγνωρίζει ότι "δεν υπάρχει μεν μακεδόνικη Εθνότητα, αλλά θα τη δημιουργήσουμε όπως δημιουργήσαμε και τους ανύπαρκτους Λευκορρώσους". Βλέπετε, το ΚΚΕ από τη δεκαετία του '20 είχε υιοθετήσει την πολιτική της Κομιντέρν για την αυτονόμηση της Μακεδονίας και υπήρξε ο σταθερός προασπιστής των Σλαβομακεδόνων. Μια που ο χώρος δεν μου το επιτρέπει να επεκταθώ και μια που για πρώτη φορά το ΚΚΕ μου κάνει την τιμή να αμφισβητήσει με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς την αξιοπιστία των όσων γράφω κατά καιρούς σε σχέση με τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας του, θα προσπαθήσω από τις στήλες του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" να αναφερθώ σε ανεπίδεκτες αμφισβητήσεως αποδείξεις των όσων υποστηρίζω και οι οποίες πράγματι επιβεβαιώνουν τη συνέπεια του προς την ιστορία του, όχι όμως πάντα προς την κατεύθυνση που ισχυρίζεται η επιστολή του αυτή». Συνεπής στην υπόσχεση μου αυτή που έδινα στο «Βήμα» θα προσπαθήσω ευθύς αμέσως να παραθέσω εντελώς ενδεικτικά και χωρίς την αναγκαία ιστορική επεξεργασία στοιχεία και κείμενα, που προέρχονται από, γνήσια ελπίζω αυτήν τη φορά, κείμενα, των οποίων θα αναφέρω κάθε φορά και την πηγή, ώστε να φανεί σαφώς γιατί κι αν ακόμα δεν υπήρξε πράγματι το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ θα μπορούσε άνετα και να είχε υπάρξει. Διότι, επαναλαμβάνω, η ιστορία του ΚΚΕ συνιστά περίτρανη επιβεβαίωση του περιεχομένου του, έστω πλαστού, συμφώνου.
ΠΡΙΝ προσφύγω σε μια ανθολόγηση ντοκουμέντων που αποδεικνύουν τη συμβολή του ΚΚΕ στη δημιουργία του Μακεδονικού με τη σημερινή ολέθρια εξέλιξη του θεωρώ σκόπιμο να σημειώσω τα εξής:
Προκειμένου να ξεφύγω από την εμπλοκή μου σε μια άγονη αντιδικία περί της γνησιότητας ή πλαστότητας του συμφώνου Ιωαννίδη -Δασκάλωφ δηλώνω κατηγορηματικά ότι αποδέχομαι ότι δεν υπήρξε τέτοιο σύμφωνο και ότι είναι κατασκεύασμα των τότε Βουλγάρων κατακτητών της χώρας μας, της Γκεστάπο και της Ιντέλιτζενς Σέρβις και όποιου άλλου επιθυμούν.
Παρά ταύτα έχω και στο θέμα αυτό να κάνω μερικές παρατηρήσεις
α) Σπανίως οι ένοχοι μιας εγκληματικής πράξεως την ομολογούν όταν αποκαλυφθεί. Την διαψεύδουν με αγανάκτηση και αποκαλούν συκοφάντες όποιους τους κατηγορούν γι' αυτήν. Συνεπώς η διάψευση του Ιωαννίδη, ότι δεν υπεγράφη τέτοιο σύμφωνο έχει όσην αξία έχει και η αμφισβήτηση της ενοχής των καταδικασθέντων από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. (Το επιχείρημα ότι την εποχή εκείνη ο Ιωαννίδης ήταν στην Αθήνα είναι το μόνο πειστικό. Και όχι οι διαψεύσεις του).
β) Διαψεύσεις προερχόμενες από την πλευρά των οπαδών του μαρξισμού - λενινισμού έχουν ακόμα λιγότερη αξιοπιστία και από εκείνη του Κοσκωτά. Για τον απλούστατο λόγο, ότι ο ίδιος ο Απόστολος του εν λόγω δογματικού συστήματος διακυβέρνησης Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν και ο αντάξιος διάδοχος του Στάλιν ήταν ψεύτες με πατέντα. Περίτρανη απόδειξη η μαζική εξόντωση της Τσαρικής οικογένειας (μεταξύ των οποίων αδύναμα και άρρωστα παιδιά) την ευθύνη της οποίας μεθ' όρκου απέρριπτε ο μέγας Βλαδίμηρος, δηλώνοντας ότι επρόκειτο για πρωτοβουλία κατωτέρων οργάνων, που την αγνοούσε. Και όμως, χάρις στην περεστρόικα, πληροφορηθήκαμε τώρα ότι η εν λόγω μαζική δολοφονία έγινε με γραπτή διαταγή του ίδιου, η οποία φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του. Το ίδιο ισχύει για τον Στάλιν, ο οποίος διέταξε τη μαζική σφαγή χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν. Αυτή η σφαγή διαψευδόταν με οργή και από τον ίδιο το σφαγέα και από τα φερέφωνα του {συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ) μέχρι και πριν λίγους μήνες ακόμα, έως ότου αποκαλύφθηκε από τα αρχεία του ΚΚΣΕ ότι και για το έγκλημα αυτό υπάρχει γραπτή διαταγή του Στάλιν. Μάλιστα ο σημερινός πρόεδρος Γιέλτσιν ζήτησε συγγνώμη από τον Πολωνικό λαό και για το έγκλημα και για τα ψεύδη με τα οποία το κάλυψαν.
Αλλωστε ο ίδιος ο Λένιν δεν δίσταζε σε Ντιρεκτίβα του προς τον Κομμισάριο των Εξωτερικών Τσιτσέριντο 1921 να του συνιστά να παραπλανά με ψέματα τις ηγέτιδες τάξεις της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής και υπογράμμιζε «Το να λέμε την αλήθεια είναι μια αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας». («Εποπτεία», Αύγουστος 1987). Συνεπώς πας μαθητής και λάτρης του Λένιν (και εν προκειμένω και ο Ιωαννίδης και το Τμήμα Ιστορίας του ΚΚΕ) δεν μπορεί να μην θεωρούν απόλυτα ηθικό και δικαιολογημένο να διαψεύδουν ως πλαστό και ανύπαρκτο ακόμα και ένα υπαρκτό και γνήσιο κείμενο, αν η αναγνώριση της ύπαρξης του θα έβλαπτε το κόμμα. Παρά ταύτα και για να σταματήσει αυτή η συζήτηση εγώ αποδέχομαι ότι και ο Ιωαννίδης και το ΚΚΕ λένε εν προκειμένω την αλήθεια.
γ) Από την ίδια την απάντηση του Ιστορικού Τμήματος της Κ.Ε. του ΚΚΕ προκύπτουν αντιφατικά συμπεράσματα. Σ' ένα σημείο της υποστηρίζει ότι το σύμφωνο αυτό είναι κατασκεύασμα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, σε άλλο ότι είναι έργο της Γκεστάπο και σε άλλο ότι συνετάχθη στη Βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας. Όμως το 1943 η Βρεταννία ήταν ο θανάσιμος εχθρός του Άξονα συνεπώς της Γερμανικής Γκεστάπο, αλλά και της τότε φασιστικής Βουλγαρίας. Άρα είναι αδιανόητο αυτοί οι μεταξύ τους μέχρι τελικής πτώσεως εχθροί, δηλαδή η Βρεταννία, η Γερμανία, και η Βουλγαρία να συνάπτουν προς στιγμήν ανακωχή και να συνεργάζονται από κοινού στην κατάρτιση πλαστού εγγράφου προκειμένου να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ! Παρά ταύτα εγώ δέχομαι ότι είναι πλαστό, αλλά κάθε άλλο παρά πείθει για την πλαστότητα αυτή η επιχειρηματολογία μιας τέτοιας ποιότητας, όπως αυτή που προήλθε από το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ.
δ) Μολονότι προκάλεσε τόσο μεγάλο θόρυβο ευθύς μόλις δημοσιοποιήθηκε αυτό το καταγγελθέν ως πλαστό σύμφωνο, φαίνεται περίεργο το γιατί ποτέ το ΚΚΕ δεν ζήτησε από το ΚΚ της Βουλγαρίας να διαψεύσει την ύπαρξη του Συμφώνου Δασκάλωφ - Ιωαννίδη για να ρίξει τη διάψευση κατά πρόσωπο στην Ιντέλιτζενς Σέρβις και τους αντιπάλους του. Το ερώτημα αυτό διατυπώνει σε επιστολή του στον «Ο.Τ.» ο τότε ΕΑΜίτης και στενός συνεργάτης του Αλεξ. Σβώλου κ. Βύρων Σταματόπουλος ο οποίος επίσης αναφέρει ως εξίσου αξιοπερίεργη την εξής αναφορά του ίδιου του Ιωαννίδη στις Αναμνήσεις του (σελ. 141) «Αργότερα που ήρθαμε σε επαφή με τους Βουλγάρους δεν τους ρώτησα τι είναι τέλος πάντων αυτός ο Δασκάλωφ». Μήπως δεν ρώτησε διότι τον γνώριζε;
Αυτά για γόνιμο προβληματισμό των ερευνητών του Ιστορικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ επί του πλαστού συμφώνου Ιωαννίδη - Δασκάλωφ και επί του μάλλον αντιεπιστημονικού τρόπου με τον οποίο προσπαθούν να πείσουν για την πλαστότητα του.
ΚΑΙ τώρα ολίγα τινά από την γέμουσα αποδείξεων ιστορία του ΚΚΕ, το οποίο από το ξεκίνημα της ως μια από τις πρωταρχικές μέριμνες του είχε τη δημιουργία Σλάβικου Ανεξάρτητου Κράτους της Μακεδονίας στο οποίο θα εντάσσονταν και η ελληνική Μακεδονία, αποσπώμενη φυσικά από τα ελληνικά εδάφη.
Απόδειξη πρώτη: Το 5ο συνέδριο της Γ Κομμουνιστικής Διεθνούς αποφάσισε το 1924 το εξής: «Το Συνέδριο παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διετύπωσε η Βαλκανική Ομοσπονδία: «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία», «Ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη», είναι τελείως ορθά και αληθινά επαναστατικά» (Κομμουνιστική Επιθεώρηση 1924, σελ. 346-349). Την απόφαση αυτή προσυπέγραψε ενθουσιωδώς το υπερήφανο για την ιστορία του Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Τη γραμμή αυτή της αυτονομίας της Μακεδονίας (παρά τις διαφωνίες πλείστων κορυφαίων στελεχών του, όπως λ.χ. ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος) συνέχισε να έχει το ΚΚΕ μέχρι και το έτος 1935, οπότε διέκοψε για λίγο για να επανέλθει αργότερα.
Απόδειξη δεύτερη: Ο «Ριζοσπάστης» της 25ης Ιανουαρίου 1925 γράφει: «Ο Λένιν εκήρυξε και στην πράξη εφήρμοσε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των καταπιεζομένων εθνοτήτων μέχρις αποχωρισμού από το κράτος όπου είναι προσαρτημένες. Γι' αυτό όλα τα αστικό κόμματα δεν θέλουν να ακούσουν το όνομα Λένιν στην Ελλάδα, που δια μέσου του κόμματος μας (προσέξτε το αυτό), ζητεί να πάψει το ανθρωποπαζάρι των πληθυσμών Μακεδονίας και Θράκης και καλεί τους λαούς των ν' αγωνισθούν για ενιαία ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και για την Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία».
Ώστε ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης», παραδέχεται ότι το Κόμμα του είναι όργανο του Λένιν και υπεραμύνεται της ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ανεξάρτητης Θράκης (όταν με τον καιρό τεθεί και θέμα ανεξάρτητης Θράκης, να ξέρουμε από τώρα σε ποιου μεταξύ άλλων τα «λάθη» οφείλεται κι αυτό). Να υπενθυμίσουμε στους ενδιαφερόμενους αναγνώστες μας ότι ο «Ριζοσπάστης» φυσικά έγραφε ψέματα. Διότι ο Λένιν κάθε άλλο παρά ήταν υπέρ της αυτοδιάθεσης των καταπιεζομένων λαών. Απόδειξη η αυτοκρατορία της Σοβιετικής Ένωσης που δημιούργησε πριν 70 χρόνια με θύματα καταπιεζόμενους αλλοεθνείς λαούς, οι οποίοι μόλις πριν ένα χρόνο μπόρεσαν επιτέλους να αποτινάξουν το ρωσικό ζυγό από τις πλάτες τους, χάρις στην κατάρρευση του ιμπεριαλιστικού συστήματος του Μαρξισμού - Λενινισμού.
Απόδειξη τρίτη: Το ΚΚΕ κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές το 1929 με το σύνθημα «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία». Τότε ήταν που με εισήγηση του Ελευθερίου Βενιζέλου η Βουλή εψήφισε το περίφημο ιδιώνυμο (Σαράντου Καργάκου: Από το Μακεδόνικο ζήτημα στην Εμπλοκή των Σκοπϊων, Gutenderg 1992 σελ. 167. Από τις σελίδες του πολύτιμου αυτού βιβλίου αντλούμε και πολλά άλλα ιστορικά ντοκουμέντα). Ο Βενιζέλος ευλόγως προσπάθησε έτσι να υπερασπισθεί την Ελλάδα από τον διαμελισμό της όπως τον προωθούσε επισήμως τότε το ΚΚΕ. Κι όμως όχι μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις δεν συγχωρούν στον αείμνηστο εθνάρχη αυτό το «ολίσθημα», με το οποίο εν τούτοις θέλησε να υπερασπισθεί την ακεραιότητα της Ελλάδας και τη διατήρηση στην ελληνική επικράτεια της Μακεδονίας μας!
Απόδειξη τέταρτη: Ο Ν.C.LΙ. Ηammond, αρχηγός της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πρόσφατα εκδοθέν έργο του «Δυτική Μακεδονία Αντίσταση και συμμαχική στρατιωτική αποστολή» 1943 - 1944 (Εκδόσεις «Παπαζήση») γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Οι κομμουνιστές ήλπιζαν τότε να δημιουργήσουν κάποια Λαϊκή Σοβιετική Δημοκρατία της Μακεδονίας ενσωματώνοντας τμήματα της Ελλάδος και των γειτόνων της και το κομμουνιστικό δόγμα ήταν ότι οι Βαλκανικοί λαοί είναι αδέλφια».
Απόδειξη πέμπτη: Ο θαυμαζόμενος απ' όλους τους Έλληνες «δημοκράτες» Βούλγαρος κομμουνιστής ηγέτης Γκεόργκι Δημητρώφ, επικεφαλής της Κομιντέρν μέχρι της διαλύσεως της και πρόεδρος της Κομμουνιστικής Βουλγαρίας σε μπροσούρα του το 1946 η οποία μεταφράσθηκε και εκδόθηκε ενθουσιωδώς από το τυπογραφείο του ΚΚΕ «Νέα Ελλάδα» εισηγείται τη δημιουργία μιας Δημοκρατικής (!) Βαλκανικής Ομοσπονδίας... «Μέσα σ' αυτήν η κομματιασμένη σε τρία Μακεδονία, θα ενωνόταν σε ένα 1 κράτος». Γνωρίζετε κανένα κομμουνιστή να έχει ποτέ αποδοκιμάσει τον Δημητρώφ ως ιμπεριαλιστή, ως επιβουλευόμενο την ελληνική Μακεδονία; Εγώ γνωρίζω αντίθετα και πλήθος αστών δημοσιογράφων (προοδευτικοί αυτοαποκαλούνται) που ακόμα και σήμερα υμνούν και δοξολογούν τον Δημητρώφ ως μέγα επαναστάτη, ήρωα, δημοκράτη και αγωνιστή υπέρ της απελευθερώσεως των λαών. Άρα προσυπογράφουν (έστω και από άγνοια ή ηλιθιότητα) την απόσπαση της ελληνικής Μακεδονίας για να γίνει ανεξάρτητο κράτος υπό τον Δημητρώφ ή Τίτο άλλοτε, σήμερα υπό τον κ. Γκλιγκόροφ (λογική συνέχεια δεν είναι αυτό του ιστορικού παρελθόντος του ΚΚΕ, το οποίο είναι υπερήφανο για κάθε σελίδα της ιστορίας του;). Ας μου εξηγήσει το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ σε τι διαφέρει από πλευράς περιεχομένου το κείμενο Δημητρώφ, που εξέδωσε το 1949 το τυπογραφείο του στα ελληνικά για να το ενστερνισθούν και οι ιδεολογικοί υφιστάμενοι του Βούλγαρου ηγέτη οπαδοί του ΚΚΕ από το πλαστό (;) Σύμφωνο Δασκάλωφ - Ιωαννίδη.
Απόδειξη έκτη: Η διαβόητη 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (30-31 Ιανουαρίου 1949) διακήρυξε ότι "σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη αποκατάσταση του έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος προσφέροντας τώρα το αίμα του για να την αποκτήσει. Αυτή είναι η θέση του ΚΚΕ πάνω στο Μακεδόνικο ζήτημα. Οι δύο λαοί, Ελληνικός και μακεδόνικος, παλεύουν από κοινού για τη λευτεριά τους... Σαν αποτέλεσμα της νίκης, ο μακεδόνικος λαός θ' αποφασίσει μόνος του πώς θελει να ζήσει και να κυβερνηθεί».
Το γεγονός, ότι οι κομμουνιστές εδικάζοντο ως προδότες και αγωνιζόμενοι για την απόσπαση ελληνικών εδαφών κατά τον εμφύλιο πόλεμο και μετά δεν δικαιολογείται και τεκμηριώνεται αδιάψευστα από την προαναφερθείσα απόφαση της 5ης Ολομέλειας του 1949, η οποία συν τοις άλλοις διαχωρίζει φυλετικά τους Έλληνες από τους Μακεδόνες, δηλαδή ό,τι ακριβώς ισχυρίζεται και ο κ. Γκλιγκόρωφ; (Το ότι αργότερα η 5η Ολομέλεια κατηγορήθηκε για λάθη δεν διορθώνει τα πράγματα. Ούτε άλλωστε ήταν ειλικρινής η μεταμέλεια αφού μόνο σκοπό είχε να φαγωθεί ο Ζαχαριάδης για το «λάθος»).
Απόδειξη έβδομη: Ο από πλήθος προοδευτικών δημοκρατικών δημοσιογράφων και σήμερα θαυμαζόμενος στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού Κώστας Καραγιώργης υποστήριζε το 1949: «Ο σλαβομακεδονικός λαός, με τον αγώνα του, με τις θυσίες του, με την ένοπλη συμβολή στον μεγάλο απελευθερωτικό, αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του ελληνικού λαού έχει κέρδισα έμπρακτα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και την λευτεριά του» (Σ. Καργάκος, σελ. 193).
Απόδειξη όγδοη: Η κ. Ρούλα Κουκούλου, τέως σύζυγος του Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος ετάφη πρόσφατα εν δόξει και τιμή στην Αθήνα από τις «δημοκρατικές» δυνάμεις, μέλος και σήμερα της ηγεσίας του ΚΚΕ, διακήρυσσε στην Α' Συνδιάσκεψη της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενώσεως Γυναικών (1 -3 Μαρτίου 1949): «Έτσι με το αίμα και τους αγώνες τους οι Σλαβομακεδόνες και όλος ο σλαβομακεδονικός λαός, κατακτούν το δικαίωμα να ζήσουν στην απελευθέρωση, όπως αυτοί θέλουν δημιουργώντας τη δική τους κρατική υπόσταση». Η κ. Κουκούλου έχει άραγε ζητήσει από τον ελληνικό λαό συγγνώμη για αυτή της την τοποθέτηση; Ή μήπως αισθάνεται υπερήφανη που από το 1949 προέβλεψε ότι οι Σλαβομακεδόνες θα δημιουργήσουν την κρατική τους υπόσταση όπως αυτοί θέλουν;
Απόδειξη ένατη: Και επειδή μπορεί να έχουν ή6η εξοργισθεί η κ. Κουκούλου και οι σύντροφοι της μ' αυτά που αποκαλύπτω να τους υπενθυμίσω ότι στην «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» με πρόεδρο τον Μήτσο Παρτσαλίδη περίλαμβανονταν και Σλαβομακεδονες υπουργοί όπως ο Πασκάλ Μητρόφσκι, και το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο έπρεπε να έχει τη σύμφωνη γνώμη και των Σλαβομακεδόνων ανώτατων αξιωματικών, όπως ο Κόιτσεφ, που βεβαίως ως μόνη σκέψη είχαν πώς θα δημιουργήσουν το δικό τους κράτος καταβροχθίζοντας και την ελληνική Μακεδονία που θα την απελευθέρωναν (αυτό το ρήμα χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν) από την ελληνική κατοχή! (Ο πολύς Κόιτσεφ, ο οποίος έδινε διαταγές στους Έλληνες του «Δημοκρατικού Στρατού» είχε πει ότι «στο Δημοκρατικό Στρατό υπάρχουν σήμερα -1949-πάνω από 1.000 Μακεδόνες - εννοεί Σλάβοι Μακεδόνες - αξιωματικοί». Ενώ ο επίσης Σλαβομακεδόνας Βαϊνάς έλεγε «ο Μακεδόνικος λαός... με το σπαθί και το αίμα του κατάκτησε δικαιώματα τα οποία του άνοιξαν το δρόμο για την αυριανή εθνική και κρατική αποκατάσταση, που είναι ο προαιώνιος πόθος του» (Σαράντος Καργάκος: «Πολιτικά θέματα» της 104-1992). Πράγματι, ο κ. Γκλιγκόρωφ ικανοποιεί τον προαιώνιο πόθο των Σλαβομακεδόνων που ήταν και όνειρο του «Δημοκρατικού Στρατού» και των τότε και σήμερα συντρόφων της κ. Παπαρρήγα, εξ ου ίσως και η γνωστή τάση της υπέρ του απευθείας φιλικού διαλόγου με τον Σλαβομακεδόνα Γκλιγκόρωφ (πιστή όπως εγράψαμε στην ιστορία του κόμματός της).
ΟΜΩΣ θα χρειασθεί να συνεχίσουμε και στο επόμενο τεύχος του «Ο.Τ.» για να απομυθοποιήσουμε και άλλες δήθεν αλήθειες και πλάνες, που υπάρχουν γύρω από τον ολέθριο ρόλο του ΚΚΕ ως εξαρτημένου οργάνου της Κομιντέρν και της Μόσχας στη δημιουργία και επικράτηση αυτών, που σήμερα διεκδικούν την ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της αυτόνομης εθνότητας τους.
Άλλα δύο άρθρα του κου Γ. Μαρίνου
Ελπίζω τουλάχιστον ο κ. Γκλιγκόρωφ να έχει την ευγένεια να κρεμάσει στο Εθνικό του Μουσείο τις προσωπογραφίες των μεγάλων αυτών συντελεστών της δημιουργίας της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Εμείς θα έχουμε ως εθνικούς ήρωες τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Παύλο Μελά και οι Σλαβομακεδόνες θα προβάλλουν τους Ν. Ζαχαριάδη, Κ. Καραγεώργη, Μ. Πορφυργένη, τον Μάρκο Βαφειάδη, τον Μήτσο Παρτσαλίδη, την κυρία Κουκούλου, μαζί φυσικό με τους δικούς τους Σλαβομακεδόνες.
Β) Κρίση στο ΚΚΕ (ειρωνική απάντηση του Γ. Μαρίνου στο ΚΚΕ)
Διαφωνούν έντονα νια το τίνος πράκτορας είναι ο Γιάννης Μαρίνος!
ΤΟΣΟ η απάντηση του Ιστορικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ όσο και τα δημοσιεύματα των κ.κ. Τάκη Μαμάτση και Βάσου Γεωργίου στον Ριζοσπάστη της 22ας Δεκεμβρίου 1992 εναντίον μου για τα όσα έγραφα στο «Βήμα» μου έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο πρόβλημα και με ωθούν σε διχασμό προσωπικότητας. Ο μεν αρμοδιότερος όλων Γιάννης Ιωαννίδης αποφαίνεται κατηγορηματικά ότι το σύμφωνο είναι πλαστό κατασκεύασμα της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης αποφάνθηκε όμως ότι ήταν χαλκευμένο από την Γκεστάπο. Ενώ μια τρίτη εκδοχή παράλληλη της δεύτερης θέλει το σύμφωνο να συντάχθηκε στη βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας.
Ερωτάται: Ποιος τελικά το χάλκευσε αν δεν είναι όντως γνήσιο; Η Ιντέλιτζενς Σέρβις, που πολεμούσε τους Γερμανούς και τη Γκεστάπο, η Γκεστάπο που πολεμούσε τους Άγγλους και την Ιντέλιτζενς Σέρβις ή οι Βούλγαροι -που τότε συνεργάζονταν με τον Άξονα, αλλά εργάζονταν και για τα δικά τους συμφέροντα, που περιλάμβαναν και την κατοχή της Βόρειας Ελλάδας και την έξοδο στο Αιγαίο»;
Το ότι υπάρχει τέτοια διάσταση απόψεων δείχνει έλλειψη συντονισμού στο σε ποιον θα αποδοθεί η χάλκευση, χωρίς ίχνος αποδείξεων φυσικά. Πάντως ο κ. Μαμάτσης αποκλίνει μάλλον υπέρ του χαλκείου της Ιντέλιτζενς Σέρβις, ο κ. Βάσος Γεωργίου είναι κατηγορηματικός ότι πρόκειται για έργο της Γκεστάπο, ενώ το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ (δηλ. ο κ. Κολοζώφ) τοποθετείται κάπου στη μέση. Αυτός ο πλουραλισμός απόψεων είναι μεν ευχάριστη εξέλιξη για το μονολιθικό ΚΚΕ, αλλά εμένα με φέρνει σε ψυχολογικό αδιέξοδο. Διότι με διακατέχει η αγωνία τίνος τελικά πράκτορας είμαι; Της (Ιντέλιτζενς Σέρβις, της Γκεστάπο (με την οποία να υπενθυμίσουμε συνεργαζόταν επί δύο χρονιά ο Σύντροφος Στάλιν) ή με τους Βουλγάρους με τους οποίους υπήρχε πολλαπλή συνεργασία του ΚΚΕ και πριν, και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και φυσικά μετά, τόσο κατά τον εμφύλιο πόλεμο όσο και μετά από αυτόν μέχρι της πτώσεως του συντρόφου Ζίφκωφ και του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Παρακαλώ θερμά να μου προσδιορίσουν την πρακτορική μου ταυτότητα, ώστε να μην έχω διχασμό προσωπικότητας, και το κυριότερο να δω από πού θα διεκδικήσω αναδρομικά τα πρακτορικά μου δικαιώματα. Μια και οι σύντροφοι του ΚΚΕ αποδείχθηκε ότι έτρωγαν καλά από τα κονδύλια του ΚΚΣΕ και της ΚGB (πρόσφατη απόδειξη και τα σημερινά τους κεσάτια), γιατί εγώ να πιαστώ κορόιδο και νά μην τους μιμηθώ;
Εξάλλου ο «Ριζοσπάστης» ενοχλημένος από το άρθρο μου, με το οποίο υποτίθεται ότι «προσπαθώ να συκοφαντήσω το ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας και παραχαράσσοντας αδίσταχτα την ιστορία του» με χαρακτηρίζει «νέο Γεωργαλά». Αλλά αγαπητέ κ. Μαμάτση - αυτός το έγραψε - για να γίνει κάποιος Γεωργαλάς θά πρέπει να έχει προηγουμένως διατελέσει κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ,. όπως ήταν ο κ. Γεωργαλάς, να έχει γίνει αδίστακτος, ώστε να μπορεί εξίσου αποτελεσματικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του είτε στον ερυθρό, είτε στον ακροδεξιό φασισμό. Εγώ δεν έχω αυτές τις προϋποθέσεις.
Δικός σας ήταν ο κ. Γεωργαλάς κύριε Μαμάτση. Εγώ δεν διετέλεσα ποτέ κομμουνιστής για να υπόκειμαι στον κίνδυνο να εξελιχθώ σε γιόγκι...
Διαβάστε επίσης:
Το Σύμφωνο είναι λίγο πολύ γνωστό. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1993 ο έγκριτος Δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος γράφει ένα άρθρο στο «Βήμα» με τίτλο «ΚΚΕ: Συνεπές στην ιστορία του».
Στο άρθρο αυτό αναφέρεται και στο Συμφωνητικό Ιωαννίδη – Δασκάλωφ το οποίο παρατίθεται πιο κάτω ολόκληρο:
ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟΝ
Το Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας ύστερα από την διάλυση της Κομ. Διεθν. έχοντας υπ; όψη την ως τώρα πολιτικήν γραμμήν της Κομ. Διεθν. και τις τελευταίες οδηγίες της και με την επιθυμίαν να εργασθούν από κοινού για την ταχύτερη και αποτελεσματικώτερη δράση της με τελικό σκοπό την εγκαθίδρυση στην Βαλκανικήν, Ένωσης Σοβιετικής Δημοκρατίας και να λύσουν μία για πάντα τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς της Βαλκανικής αποφασίζουν με τους αντιπροσώπους των που υπογράφουν το σύμφωνον αυτό:
1oν) Του συντρόφου Γιάννη Ιωαννίδη εκ μέρους του Κ.Κ.Ε και
2ον) Του συντρόφου Δουσάν Δασκάλωφ εκ μέρους του Κ.Κ.Β τα εξής:
1) Τελικός σκοπός και των δύο κομμάτων καθορίζεται η εγκαθίδρυση στη Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών, που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Μακεδονία και την Σερβία.
2) Το Κ.Κ Ελλάδος και Βουλγαρίας είναι ελεύθερα να κανονίσουν την τακτική της δράσης τους για να φθάσουν στον τελικό σκοπό όπως αυτά νομίζουν καλλίτερα.
3) Για την ασφάλεια των συνόρων από Β. και τα δύο κόμματα θα εργασθούν ώστε τα σύνορα της Βουλγαρίας και της Σερβίας να πιάνουν από το Δούναβη με τέλος Β. του Φιούμε στην Αδριατική.
4) Στη Βουλγαρία θα δοθεί διέξοδος εδαφική στο Αιγαίο.
5) Η Ισταμπούλ και τα στενά των Δαρδανελλίων να αποτελέσουν ανεξάρτητη και αυτόνομη Δημοκρατία υπό τον έλεγχο της Ε.Σ.Σ.Δ Ρωσσίας.
6) Η Μακεδονία, η Ελληνική, Βουλγαρική και Σερβική, δηλαδή η χώρα που συμπεριλαμβάνεται μέσα στο ποταμό Νέστο και το όρος Ροδόπη, τα όρη Ρύλα, Οσνικώφ Σάρ (Σκάρδος) από Β. τις Αλβανικές Άλπεις και την Πίνδο από Δυσμάς το όρος Όλυμπος και το Αιγαίο από Νότον με την νήσον Θάσον θα αποτελέσουν ανεξάρτητη Αυτόνομη Σοβ. Δημοκρατία μέσα στην Ένωση Σ.Σ.Δ της Βαλκανικής.
Επίσημη γλώσα θα είναι η ελληνική και βουλγαρική.
Το σύμφωνο αυτό διατυπώθηκε ελληνικά και βουλγαρικά.
Πετρίτσι 12 Ιούλη 1943
Για το Κ.Κ.Ε Για το Κ.Κ.Β
(υπ.) Γιάννης Ιωαννίδης (υπ.) Δουσάν Δασκάλωφ
ΚΚΕ: Χαλκευμένο το Σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ»
ΕΠΙΣΤΟΛΗ του Ιστορικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας που έστειλε σε απάντηση της επιστολής του εργαζόμενου νέου και που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» της 10ης Ιανουαρίου 1993, έχει ως εξής:
Αξιότιμε κύριε Διευθυντά,
Στο φύλλο της εφημερίδας σας της περασμένης Κυριακής 20 Δεκεμβρίου, δημοσιεύτηκε άρθρο με την καθιερωμένη μορφή επιστολή, του κ. Γιάννη Μαρίνου, που εμφανίζεται σαν «εργαζόμενος νέος» - αν και δεν είναι - και με τίτλο: «ΚΚΕ: Συνεπές στην ιστορία του».
Στο άρθρο αυτό γίνεται μια ακόμα συκοφαντική επίθεση ενάντια στο κόμμα μας, το ΚΚΕ, με αβάσιμα στοιχεία και με αυθαίρετους ισχυρισμούς. Γι αυτό και παρακαλούμε να φιλοξενήσετε την παρακάτω απάντηση μας:
Ο κ. Μαρίνος δεν είναι η πρώτη φορά που επιτίθεται κακόβουλα στο ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας αυθαίρετα την ιστορία και τις θέσεις του. Είναι μόνιμη «φροντίδα» και απασχόληση του. Δικαίωμα του. Δεν είναι, όμως επιτρεπτό -έτσι πιστεύουμε- να συκοφαντεί και να λασπολογεί, αξιοποιώντας πλαστά και προβοκατόρικα στοιχεία.
Και ένα τέτοιο στοιχείο είναι το δήθεν «ντοκουμέντο» που προβάλλει στο δημοσίευμα του την περασμένη Κυριακή.
Ισχυρίζεται ο κ. Μαρίνος ότι είναι «επίσημο» και ότι «υπεγράφη στις 12 Ιουλίου 1943 (μεσούσης δηλαδή της κατοχής)...». Στην πραγματικότητα ούτε επίσημο είναι, ούτε υπογράφηκε κάτι τέτοιο. Πρόκειται για πλαστό και προβοκατόρικο κείμενο, που σκαρώθηκε και δημοσιεύθηκε με πηχυαίους τίτλους στις τότε εφημερίδες την περίοδο της κατοχής, για να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ και να υπονομευθεί το ΕΑΜ και γενικότερα ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας.
Το κείμενο αυτό διαψεύστηκε, στιγματίστηκε και καταγγέλθηκε από το ΚΚΕ. Ο ίδιος ο Γιάννης Ιωαννίδης, που εμφανίζεται να το έχει υπογράψει, το διέψευσε. Το χαρακτήρισε πλαστό και έκφρασε την απορία και την έκπληξη του πώς ήταν δυνατό να υπόγραφε ένα τέτοιο «σύμφωνο» και μάλιστα έξω από την Ελλάδα, όταν δεν είχε απουσιάσει από την Αθήνα.
Να τι είπε συγκεκριμένα για το ζήτημα αυτό στον κ. Αλέκο Παπαπαναγιώτου σε μαγνητοφωνημένη αφήγηση του που κυκλοφόρησε σε βιβλίο από τον εκδοτικό «θεμέλιο» με τίτλο: «Αναμνήσεις · Προβλήματα πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945»... «Εκείνη την ημέρα, το απόγευμα, ενώ είχα ανταμώσει με το Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε την συνάντηση και με την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της ημέρας, βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλοφ, που υπεγράφη η ομάδα της προηγούμενης, όπως γράφανε. Ποιος την έκανε αυτή τη δουλειά; Φυσικά η «Ιντέλιντζενς Σέρβις...». Στην ερώτηση «ο Δασκάλοφ τι ήταν τότε;», ο Γ. Ιωαννίδης απάντησε: «Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα ή δεν είναι;».
Το πλαστό αυτό σύμφωνο που σκαρώθηκε είτε από τις υπηρεσίες του Γκαίμπελς, είτε από την «Ιντέλιντζενς Σέρβις», δεν ήταν το μοναδικό. Παρόμοιο είδε το φως της δημοσιότητας και σε βάρος του Ν. Ζαχαριάδη.
Το νέο αυτό τερατούργημα, που αυτή τη φορά είχε δήθεν υπογραφεί από το Ν. Ζαχαριάδη και τον Ρωσογιουγκοσλάβο αξιωματικό Γαβρήλοβιτς, δημοσιεύτηκε στην ακροδεξιά εφημερίδα «Ελληνικό Αίμα». Η ηγεσία του ΚΚΕ το κατάγγειλε και κατέθεσε μήνυμα ενάντια στους διευθυντές της εφημερίδας Πηνιάτογλου, Βοβολίνη και Μήλιο για συκοφαντία. Στη δίκη που έγινε αποδείχθηκε η πλαστότητα του περιβόητου συμφώνου. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 26 του Οκτώβρη.
Στη δίκη αυτή, μάρτυρες κατηγορίας αναφέρθηκαν και στο προηγούμενο ψευτοσύμφωνο Ιωαννίδη Δασκάλωφ και επισήμαναν την πλαστότητα του.
Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από τις καταθέσεις τους.
Ο Νεόκοσμος Γρηγοριάδης απαντώντας σε ερώτηση για το τι γνωρίζει για το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ, δήλωσε: «Συκοφαντικο. Ο Ιωαννίδης ούτε μια στιγμή δεν έφυγε από την Αθήνα και συνεπώς τα λεγόμενα ότι υπογράφηκε στη Σόφια είναι ένα ψεύδος, ακόμη. Το ξέρω καλά σαν πρόεδρος της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ».
Ο στρατηγός Ευρίπίδης Μπακιρτζής κατέθεσε για το ίδιο «σύμφωνο», ότι «ο πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι κ. Π. Αργυρόπουλος διέψευσε με δημοσίευμα του σε γαλλικά φύλλα την είδηση, χαρακτηρίζοντας το συκοφαντικό και τονίζοντας ότι συντάχθηκε στη βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας».
Ο Ν. Ζαχαριάδης κατέθεσε ότι το πλαστό σύμφωνο το διάβασε όταν ήταν στο Νταχάου, στο επίσημο όργανο του χιτλερικού «Φέλκισε Μπεομπάχτερ» και τόνισε πως «τα Σύμφωνα αυτά τα χάλκευαν η Γκεστάπο και οι κύκλοι της διεθνούς αντίδρασης».
Ο Γιώργος Σιάντος, απορρίπτοντας τα πλαστό «Σύμφωνα» υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ αγωνίστηκε κατά των Γερμανοιταλών και των Βουλγάρων και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι 100 και πλέον μέλη του ΚΚΕ τουφεκίστηκαν από τους Βούλγαρους, επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση ότι δέχονται τη βουλγαρική υπηκοότητα! Αυτή είναι η αλήθεια.
Το ΚΚΕ πράγματι είναι συνεπές στην ιστορία του. Στην εβδομηντάχρονη αγωνιστική ιστορία του για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, για τη λευτεριά, την εθνική ανεξαρτησία, την ειρήνη, την δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.
Το Ιστορικό Τμήμα της Κ.Ε. του ΚΚΕ
Δημοσιεύτηκε επίσης και στις 28 Ιανουαρίου 1993 στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο».
Εμμονή με το "χαλκευμένο" Σύμφωνο
Στο ΚΚΕ έχουν εμμονή με το συγκεκριμένο "χαλκευμένο" σύμφωνο και το αναφέρουν όπου και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία... χωρίς όμως καμία αναφορά σε ιστορικά ντοκουμέντα... Στον Περισσό, απ' ό,τι φαίνεται, αρκεί μονάχα μια απλή αναφορά, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι είναι το συγκεκριμένο σύμφωνο είναι "πλαστό"... για να πείσει τους ομοϊδεάτες συντρόφους για την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας!
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γενικόλογης αναφοράς στο Σύμφωνο έκανε και σε μια ομιλία του ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ΤΟ Εκπαιδευτικών και ΑΕΙ - ΤΕΙ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014, που δημοσιεύτηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ":
Ενα παράδειγμα κατασκευής γεγονότων αποτελεί το λεγόμενο Σύμφωνο Δασκάλωφ - Ιωαννίδη, το οποίο το ΚΚΕ δήθεν υπέγραψε στην Κατοχή για να παραχωρηθεί στη Βουλγαρία τμήμα της Μακεδονίας. Αυτό το έγγραφο κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς και αναπαράχθηκε ως είδηση από τα βρετανικά Μέσα. Σημειώνεται ότι ο Δασκάλωφ ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο.Που βρήκε όμως το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ τα ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα που να αποδεικνύουν ότι: α) το έγγραφο κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς; β) αναπαράχθηκε από τα βρετανικά Μέσα; και γ) ότι ο Δασκάλωφ ήταν τελικά ανύπαρκτο πρόσωπο;
Τι «Ξέχασε» να πει το ΚΚΕ;
Για να δούμε τι γράφει ο ίδιος ο Ιωαννίδης στο βιβλίο του, χωρίς λογοκρισία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (σελίδες 140-141)
 |
| Ο Γιάννης Ιωαννίδης. Αρνείται ότι υπέγραψε το συμφωνητικό. Είναι αλήθεια όμως; |
Αυτοί θέλαν να την πατήσουμε με το Βαλκανικό. Είδαν όμως ότι δεν πέσαμε σε τέτοια προβοκάτσια, να κάνουμε ένα τέτοιο σύμφωνο με όλους μαζί. Η Ιντέλιτζενς Σέρβις τα ήξερε, τα παρακολούθησε όλα αυτά. Αφού λοιπόν είδε ότι από εκεί δε βγαίνει τίποτα έπρεπε να σκαρωθεί κάτι άλλο για να καρφώσουν τον Ιωαννίδη και σκάρωσαν το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ.
Εκείνη τη μέρα το απόγευμα, εγώ είχα ανταμώσει με τον Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε συνάντηση και για την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της μέρας βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για τα «Σύμφωνο Ίωαννίδη - Δασκάλωφ», πού υπεγράφη το βράδυ της προηγουμένης, όπως γράφανε. Ποιος την έκανε αυτή τη δουλειά; Φυσικά ή Ιντέλιτζενς Σέρβις. Διαβάζω εγώ τις εφημερίδες και πηγαίνω στη συνάντηση πού είχαμε με τον Σβώλο. Ανταμώσαμε με τον Σβώλο.
» Διάβασες, του λέω, τις εφημερίδες;
» Φυσικά τις διάβασα, μου λέει.
» Είδες τι κερατάδες είναι, τι ψέματα σκαρώνουν;
» Ψέματα, ψέματα, αλλά μπορεί νά πιάνουν στον κόσμο.
» Έ, του λέω, τι νά κάνω. Φαίνεται ότι μπορεί νά πιάνουν ακόμα και σε σένα πού χθες είμασταν μαζί και με είδες εδώ. Χθες δεν είμασταν μαζί; Δε χωρίσαμε χθες το βράδυ;
» Ε, μου λέει. Χθες το βράδι ήσουν εδώ. Αλλά παίρνεις το αεροπλάνο σε μια ώρα βρίσκεσαι εκεί, υπογράφεις τη συμφωνία και γυρίζεις αμέσως πίσω. Σε είδα μεν εγώ, αλλά μετά πού χωρίσαμε δεν ξέρω τι έκανες.
Δηλαδή, σου λέει, μη στηρίζεσαι σε μένα, δεν μπορείς νά με έχεις εμένα μάρτυρα για το ότι έχουμε ειδωθεί την ημέρα πού παρουσιάζεται ότι έγινε αυτό το σύμφωνο. Κατάλαβες; Μετά από αυτό είπα εγώ στον Γληνό ότι δε μου αρέσει αυτός ο άνθρωπος. Ότι είναι άνθρωπος μάλλον της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Γιατί ο Σβώλος με ήξερε καλά. Ήξερε ότι αυτά είναι ψέματα. Δεν μπορούσε ούτε νά φανταστεί ότι ήταν δυνατό εμείς νά κάνουμε κάτι τέτοιο με τους βουλγάρους. Αυτό το ήξερε πολύ καλά. "Ήξερε τις θέσεις και τις προσπάθειες μας σ' αυτά τα ζητήματα. Και αυτή του ή στάση μου έκανε εντύπωση. Λοιπόν όλη αυτή ή υπόθεση..
ΠΑΠΑΠΑΝΑΠΩΤΟΥ: Ο Δασκάλοφ τι ήταν τότε;
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα ποτέ να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα η δεν είναι; "Από τούς δικούς μας τούς αντάρτες ήταν; Δεν ξέρω τίποτα. Αργότερα πού ήρθα σε επαφή με τους Βουλγάρους δεν τους ρώτησα τι είναι τέλος πάντων αυτός ο Δασκάλωφ. Ό Δασκάλωφ με τον όποιο εγώ έκανα εκείνο... το σύμφωνο.
Να σου πω τη γνώμη τη δική μου. 'Εγώ έπρεπε να εξοντωθώ πολιτικά. Και για την Ιντέλιτζενς Σέρβις και για την ντόπια αντίδραση εγώ είχα το όνομα του αδιάλλακτου κλπ. Ενώ ο Σιάντος ήταν ο «μαλακός» άνθρωπος κλπ. Συνεπώς ο πιο επικίνδυνος ήταν ο Ιωαννίδης και έπρεπε να εξουδετερωθεί. Γι' αυτό σκαρώθηκε το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ. Είμαι βέβαιος γι' αυτό το πράγμα. Αλλιώς, γιατί να μη βάλουν το όνομα του Σιάντου πού ήταν Γραμματέας του Κόμματος και επί πλέον βρισκόταν και έξω στο βουνό; Και μπορούσε να γίνει ευκολότερα πιστευτό αυτό. Αυτοί είναι έξυπνοι και μετρούν αυτό πού κάνουν...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΠΩΤΟΥ: Λογικό είναι αυτό πού λες...
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Και βέβαια...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Αυτό όμως είναι και μία πίεση. Γιατί αυτοί πάντα ανησυχούσαν. Ανησυχούσαν πολύ μην τυχόν συνδεθούμε πιο στενά με τους Γιουγκοσλάβους. Οπωσδήποτε ανησυχούσαν γι' αυτό το πρόβλημα. Γιατί ήξεραν ότι μέσα σε κείνη την κατάσταση... Φυσικά με τους Βουλγάρους ήταν δύσκολα. Οπωσδήποτε ήταν δύσκολα. Αλλά με τους Γιουγκοσλάβους... Γιατί και οι γιουγκοσλάβοι πάντα ήταν κοντά μας και δεν υπήρχαν γι’ αυτούς τέτοια προβλήματα. Ύστερα ήταν και ο Τίτο. . .
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να θέλουν αυτοί. Αυτοί 'θέλαν πραγματικά να κάνουμε το σύμφωνο, ας πούμε να γίνει πραγματικά αυτό το σύμφωνο...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Για το Βαλκανικό;
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Όχι. Με τους Βουλγάρους.
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: "Αν ήταν με τους Βουλγάρους δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε τέτοιο σύμφωνο...
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Μα μέσα στα Βαλκανικό ήταν οι Βούλγαροι. Κατάλαβες; Γιουγκοσλάβοι, Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί...
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Πρόκειται όμως για τους Γιουγκοσλάβους πού τότε αυτοί ήταν ή κύρια δύναμη.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύρια δύναμη, αλλά ήταν και οι Βούλγαροι. Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει πώς θα το εκμεταλλεύονταν οι άλλοι αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν είπαν ότι κάναμε σύμφωνο με τους Γιουγκοσλάβους και είπαν ότι κάναμε με τους Βουλγάρους;
ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Αυτή ήταν ή εποχή. Πάνω σε αυτό ξεσήκωναν αυτοί. Σόφια - Μόσχα ήταν το σύνθημα τους. Λοιπόν, τι θέλεις άλλο; Δεν πέσαμε έξω. Σ' αυτό δε μ' αλλάζει κανένα; Εμένα, Εγώ αυτό το σκεπτόμουνα από τότε...
Έπρεπε ο Ιωαννίδης ο «αδιάλλακτος», ο «αδιάλλακτος» πού δεν υποχωρεί σε τίποτα, έπρεπε να βγει από τη μέση, έπρεπε να εξουδετερωθεί. Και έγινε αυτό το πράγμα με τον τρόπο που έγινε. Από τότε αυτοί τα βάλανε... Και σήμερα αν πάρεις αυτά πού γράφουν στην "Ελλάδα εμένα με έχουν για τον πιο αιμοβόρο και αδιάλλακτο κομμουνιστή, για σφαγέα... Κατάλαβες; Έτσι είναι.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1. Επειδή ο Σβώλος δεν ορκιζότανε ότι ο Ιωαννίδης δεν υπέγραψε το σύμφωνο με τον Δασκάλωφ. Αυτός πήγε και τον κατήγγειλε για πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις!
Συντροφική υποστήριξη σου λέει μετά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2. Ενώ ο Ιωαννίδης καταγγέλλει την Ιντέλιτζενς Σέρβις, βάζει και σαν υπεύθυνη και την «ντόπια αντίδραση» Ποιος λοιπόν το έκανε κατά τη γνώμη του;
Δεν βγάζει κανένας άκρη από τις απόψεις των κομμουνιστών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3. Το ΚΚΕ αναφέρει ότι ο Ιωαννίδης δήλωσε στο Σβώλο ότι το σύμφωνο ήταν πλαστό, αλλά δεν αναφέρει ότι ο Σβώλος του απάντησε ότι δεν είναι σίγουρος για αυτό. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή αυτή η απάντηση του συντρόφου του Ιωαννίδη δεν συμφέρει το ΚΚΕ;
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Στα σχόλια του Παπαναγιώτου υπ αριθμ 55 που υπάρχουν στην σελίδα 519 το ίδιου βιβλίου τονίζεται μέσα από Γιουγκοσλαβικά αρχεία ότι ο Τίτο είχε στείλει τον Τέμπο το 1943 (για την ακρίβεια από τον Οκτώβριο 1942 μέχρι τον Μάρτιο 1943) να υπογράψει σύμφωνα με ΚΚΕ Αλβανούς και Βουλγάρους! Τότε η Γιουγκοσλαβία ήταν εμπόλεμη με την Βουλγαρία. Τι είδους σύμφωνο και με ποιους θα το υπέγραφε; Δεν ξενίζει λιγάκι; Ξανάγιναν, κατά τον Ιωαννίδη, πολλές διαπραγματεύσεις μέχρι τον Δεκέμβριο 1943 οπότε ξαφνικά ο Τίτο διέταξε τον Τέμπο να γυρίσει πίσω από την περιοχή που βρισκόταν λέγοντας του ότι: «Δεν σηκώνει το διεθνές κλίμα τέτοιες συμφωνίες»!
Η απάντηση του Γιάννη Μαρίνου
ΤΟ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ
Θα Θέλαμε να δείξουν κατανόηση οι αναγνώστες μας εκείνοι, οι οποίοι θεωρούν περιττό να ασχολείται η στήλη αυτή με την ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, και τις σκοτεινές σελίδες της, αφού ήδη - όπως πιστεύουν - ο μαρξισμός - λενινισμός κατέρρευσε ως ιδεολογία και ως σύστημα διακυβέρνησης και συνεπώς είναι περιττό και σκληρό να πλήττεις ένα πτώμα. Εν πρώτοις εμείς διαφωνώντας με την άποψη αυτή υποστηρίζουμε ασταμάτητα ότι δεν θεωρούμε καθόλου νεκρή την άρχουσα ιδεολογία, που καταδυνάστευσε την ανθρωπότητα κατά τον 20ον αιώνα. Αφού το 1/3 περίπου του πληθυσμού της γης εξακολουθεί να τελεί υπό το σύστημα αυτό υποχρεωτικά. Εξάλλου πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα σε ορισμένες χώρες (λ.χ. Λιθουανία, Σερβία κ. ά.) δείχνουν αναβίωση των κομμουνιστικών δυνάμεων, έστω και με δημοκρατικό προσωπείο. Μη μας διαφεύγει ότι οι φανατικότεροι οπαδοί της ιδεολογίας αυτής εξακολουθούν να είναι αιχμάλωτοι της και εξαιρετικά οργισμένοι για την ήττα τους. Απλώς λουφάζουν υπό διάφορες μεταμφιέσεις και αναμένουν τις ευκαιρίες δριμύτερης επανόδου (όπως ακριβώς συνέβη και με τον ναζισμό φασισμό που όλοι νομίζαμε νεκρό καταδικαστέο από την ιστορία και στις ανθρώπινες συνειδήσεις, κι όμως νάτος πετιέται και ξαναρχίζει να απειλεί την Ευρώπη με την αποτρόπαιη ρεβάνς του).
Επισημαίνουμε επίσης ότι η αριστερή συνθηματολογία και η ξύλινη γλώσσα εξακολουθούν να κυριαρχούν στην ελληνική τουλάχιστον κοινωνία, θεωρούνται κεκτημένο δημοκρατικό δικαίωμα οι κατακτήσεις του μαρξισμού - λενινισμού σ' όλους τους χώρους (και ιδιαίτερα στην εκπαίδευση και το συνδικαλισμό), ενώ οι κομμουνιστές πάντα αναγνωρίζονται και πάντα αποκαλούνται δημοκρατικές δυνάμεις.
Πρόσφατα η αναζωπύρωση και οι ποικίλες απειλές, που προκύπτουν από το υπό αναγνώριση κράτος των Σκοπίων το οποίο διεκδικεί το όνομα «Μακεδονία» έδωσαν την ευκαιρία στο Κομμουνιστικό Κόμμα να διαφοροποιηθεί από τα άλλα κόμματα. Όχι μόνο γιατί αυτή η ιδιαιτερότητα του, που την καλλιέργησε σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, αποσκοπεί στη συντήρηση της παρουσίας του στη δημόσια ζωή δια της ανασυντάξεως των πιστών οπαδών του και δια της προσφοράς ενός άλλου οράματος στους απογοητευμένους από τα λοιπά κόμματα. Αλλά και διότι παραμένει πεισματικά πιστό στην ιστορία του και υπερηφάνως αμετανόητο.
Έτσι όχι μόνο επιμένει να θεωρεί χωρίς ουσιώδες ενδιαφέρον το με ποιο όνομα θα αναγνωρισθούν τα Σκόπια, αλλά υπονομεύει και τον αναγεννόμενο πατριωτισμό των Ελλήνων και την αναζωπύρωση αξιών, όπως η πατρίδα, το έθνος, το πολιτιστικό παρελθόν, η διαχρονική πορεία της γλώσσας, η ορθοδοξία, το ήθος, η οικογένεια, και άλλες ανάλογες εναντίον των οποίων μεθοδικά, σατανικά και με πάθος είχε καταφέρει να εργασθεί με εξαιρετική αποτελεσματικότητα καθώς είχε επιτύχει να στρατεύσει Το Σλαβομακεδονικό και το ΚΚΕ στο ολέθριο αυτό έργο και πλήθος από τους διανοούμενους και γενικά την πνευματική ηγεσία του τόπου μας.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ Έλληνες, ιδιαίτερα οι νεώτερες γενιές, ούτε γνωρίζουν την ιστορία αυτού του τόπου (και στο θέμα αυτό η νίκη των κομμουνιστών είναι αναμφισβήτητη, αφού τα περισσότερα βιβλία γράφονται και διδάσκονται ακόμα και σήμερα αποκρύπτοντας την αλήθεια και ωραιοποιώντας μερικές από τις πιο σκοτεινές και γεμάτες εγκλήματα σελίδες της), αλλά ούτε και τους ενδιαφέρει το παρελθόν, καθώς τα σημερινά προβλήματα και το μέλλον τους είναι φυσικό να τους απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά. Όμως όταν τα προβλήματα αυτά έχουν τις ρίζες και τις αιτίες τους στο παρελθόν και όταν η άγνοια τους δεν επιτρέπει ορθή κρίση και σωστές επιλογές, ώστε να κατακτηθεί ένα καλύτερο μέλλον, τότε ασφαλώς το παρελθόν έχει τεράστια σημασία και γι αυτό θα όφειλε να απασχολεί και τις νεώτερες γενιές.
Αυτό προσπαθεί να κάνει σε κάθε θέμα ο «Οικονομικός Τ». Θα ήταν επιτρεπτό να αφήσει απ' έξω την ιστορία του ΚΚΕ και γενικά της ιδεολογίας που εκφράζει, εφόσον και στην έκταση που επηρεάζει το παρόν και φαλκιδεύει το μέλλον, έστω κι αν έτσι διαταράσσει (ακόμα και μόνος αυτός) την ωραιοποιημένη εικόνα και τις παραπλανητικές μάσκες πίσω από τις οποίες κρύβεται η αλήθεια και η πραγματικότητα. Είναι δε εξόχως χαρακτηριστικό και αξιοσημείωτο ότι όλη η σχετική αρθρογραφία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» και ιδιαίτερα οι ιστορικές και απόλυτα τεκμηριωμένες αναδρομές εκλεκτών συνεργατών του, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την αλήθεια, αφού κατά κανόνα υπήρξαν σαρξ εκ της σαρκός του ΚΚΕ και των παραφυάδων του (ΕΑΜ, κλπ.), όπως οι κ.κ. Βασ. Θασίτης, Σαρ. Καργάκος, Χρύσανθος Λαζαρίδης, Σπύρος Λιναρδάτος, Μάριος Πλωρίτης, κλπ. ουδέποτε αμφισβητήθηκαν και αντικρούσθηκαν (πώς θα ήταν δυνατόν, αφού απεικονίζουν την ωμή πραγματικότητα;) Ποτέ κανένας από τους ιστορικούς επιστήμονες και τα καλλιεργημένα στελέχη του δεν αποπειράθηκε να αντιλέξει στα όσα μέχρι τώρα γράφομε, όχι μόνο με απευθείας αντίθετη αρθρογραφία, που ευχαρίστως θα φιλοξενούσαμε στις στήλες μας (πράγμα που γνωρίζουν πολύ καλά), αλλά ούτε και στα δικά τους δημοσιογραφικά όργανα.
Χρειάσθηκε δε να παρασυρθεί ο υπογράφων από ένα κείμενο συμφωνίας μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων Ελλάδας και Βουλγαρίας, που μου έστειλε ένας αναγνώστης μας και το οποίο εφέρετο να έχει υπογραφεί κατά το έτος 1943, από τους Ιωαννίδη - Δασκάλωφ και του οποίου την αμφισβήτηση της γνησιότητας αγνοούσα (γιατί να το επικαλεσθώ αν γνώριζα ότι έχει θεωρηθεί πλαστό;) για να αποφασίσει το ΚΚΕ να αρθρώσει επιτέλους κάποιον αντίλογο στα γραφόμενα από την ταπεινότητα μου. Όχι για να δώσει εξηγήσεις και να προσπαθήσει να αντικρούσει όσα φοβερά του καταμαρτυρούνται, αλλά γιατί, βρίσκοντας την ευκαιρία να καταγγείλει ότι έγινε από έναν σχολιαστή του η χρήση ενός θεωρουμένου πλαστού εγγράφου, πίστευσε ότι μπορούσε να υπονομεύσει τη γενικότερη αξιοπιστία και των όσων άλλων γράφονται και αποδεικνύονται για το κόμμα αυτό.
Όπως θα έχουν προσέξει οι αναγνώστες μου η γραπτή έκρηξη του ΚΚΕ προεκλήθη από ένα τμήμα μιας από τις Κυριακάτικες επιστολές ενός Εργαζόμενου Νέου στο «Βήμα», των οποίων την ευθύνη έχω, προσυπογράφοντας ως αντιγραφέας τους. Η επιστολή αυτή που φιλοξενήθηκε στο «Βήμα» της 20ης Δεκεμβρίου και αναδημοσιεύθηκε στον «Ο.Τ.» της 7-1-93 προκάλεσε την ενθουσιώδη αντίδραση του «Ριζοσπάστη», ο οποίος λιβελογράφησε εναντίον μου στο φύλλο της 22ας Δεκεμβρίου. Ταυτοχρόνως το Ιστορικό Τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος (Κολοζώφ) έστειλε εκτενή επιστολή (της οποίας το κείμενο δημοσιεύουμε σε ιδιαίτερο πλαίσιο), όπου, επωφελούμενο του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο αυτό σύμφωνο ΚΚΕ - ΚΚΒ έχει αμφισβητηθεί ως πλαστό, βρίσκει την ευκαιρία να με κατακεραυνώσει ως συκοφάντη, μόνιμο κακόβουλο και αυθαίρετο διαστρεβλωτή και λασπολόγο της ιστορίας και των θεσμών του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Στην επιστολή αυτή, που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» της 10ης Ιανουαρίου έδωσα την ακόλουθη σύντομη απάντηση:
«Δεν γνώριζα ότι το φερόμενο ως σύμφωνο Ιωαννΐδη - Δασκάλωφ, το οποίο μου γνωστοποίησε αναγνώστης της στήλης, έχει καταγγελθεί ως πλαστό. Και χαίρω γι' αυτό. Το ότι δεν σκέφθηκα να ελέγξω τη γνησιότητα του οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι η ιστορία του ΚΚΕ από το 1920 ως και το 1949, με διάφορες παλινδρομήσεις, περιλαμβάνει ως μιαν από τις αγωνιστικές επιδιώξεις του την ''ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία", όπως άλλωστε και την "ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη" (απόφαση 5ου Συνεδρίου της Γ Διεθνούς, 1924). Συνεπώς, δεν μου φάνηκε ότι μια τέτοια συμφωνία μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων Ελλάδας και Βουλγαρίας το 1943 ήταν κάτι απίθανο. Όπως δεν μου προκαλεί εντύπωση το ότι το ΚΚΕ αποφεύγει να διαψεύσει την αποκαλυφθείσα στην ίδια επιστολή του Κοινού Νου συζήτηση Στάλιν - Δημητρώφ (;), όπου ο μέχρι του θανάτου του λατρεμένος από το ΚΚΕ ηγέτης της ΕΣΣΔ αναγνωρίζει ότι "δεν υπάρχει μεν μακεδόνικη Εθνότητα, αλλά θα τη δημιουργήσουμε όπως δημιουργήσαμε και τους ανύπαρκτους Λευκορρώσους". Βλέπετε, το ΚΚΕ από τη δεκαετία του '20 είχε υιοθετήσει την πολιτική της Κομιντέρν για την αυτονόμηση της Μακεδονίας και υπήρξε ο σταθερός προασπιστής των Σλαβομακεδόνων. Μια που ο χώρος δεν μου το επιτρέπει να επεκταθώ και μια που για πρώτη φορά το ΚΚΕ μου κάνει την τιμή να αμφισβητήσει με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς την αξιοπιστία των όσων γράφω κατά καιρούς σε σχέση με τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας του, θα προσπαθήσω από τις στήλες του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" να αναφερθώ σε ανεπίδεκτες αμφισβητήσεως αποδείξεις των όσων υποστηρίζω και οι οποίες πράγματι επιβεβαιώνουν τη συνέπεια του προς την ιστορία του, όχι όμως πάντα προς την κατεύθυνση που ισχυρίζεται η επιστολή του αυτή». Συνεπής στην υπόσχεση μου αυτή που έδινα στο «Βήμα» θα προσπαθήσω ευθύς αμέσως να παραθέσω εντελώς ενδεικτικά και χωρίς την αναγκαία ιστορική επεξεργασία στοιχεία και κείμενα, που προέρχονται από, γνήσια ελπίζω αυτήν τη φορά, κείμενα, των οποίων θα αναφέρω κάθε φορά και την πηγή, ώστε να φανεί σαφώς γιατί κι αν ακόμα δεν υπήρξε πράγματι το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ θα μπορούσε άνετα και να είχε υπάρξει. Διότι, επαναλαμβάνω, η ιστορία του ΚΚΕ συνιστά περίτρανη επιβεβαίωση του περιεχομένου του, έστω πλαστού, συμφώνου.
ΠΡΙΝ προσφύγω σε μια ανθολόγηση ντοκουμέντων που αποδεικνύουν τη συμβολή του ΚΚΕ στη δημιουργία του Μακεδονικού με τη σημερινή ολέθρια εξέλιξη του θεωρώ σκόπιμο να σημειώσω τα εξής:
Προκειμένου να ξεφύγω από την εμπλοκή μου σε μια άγονη αντιδικία περί της γνησιότητας ή πλαστότητας του συμφώνου Ιωαννίδη -Δασκάλωφ δηλώνω κατηγορηματικά ότι αποδέχομαι ότι δεν υπήρξε τέτοιο σύμφωνο και ότι είναι κατασκεύασμα των τότε Βουλγάρων κατακτητών της χώρας μας, της Γκεστάπο και της Ιντέλιτζενς Σέρβις και όποιου άλλου επιθυμούν.
Παρά ταύτα έχω και στο θέμα αυτό να κάνω μερικές παρατηρήσεις
α) Σπανίως οι ένοχοι μιας εγκληματικής πράξεως την ομολογούν όταν αποκαλυφθεί. Την διαψεύδουν με αγανάκτηση και αποκαλούν συκοφάντες όποιους τους κατηγορούν γι' αυτήν. Συνεπώς η διάψευση του Ιωαννίδη, ότι δεν υπεγράφη τέτοιο σύμφωνο έχει όσην αξία έχει και η αμφισβήτηση της ενοχής των καταδικασθέντων από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. (Το επιχείρημα ότι την εποχή εκείνη ο Ιωαννίδης ήταν στην Αθήνα είναι το μόνο πειστικό. Και όχι οι διαψεύσεις του).
β) Διαψεύσεις προερχόμενες από την πλευρά των οπαδών του μαρξισμού - λενινισμού έχουν ακόμα λιγότερη αξιοπιστία και από εκείνη του Κοσκωτά. Για τον απλούστατο λόγο, ότι ο ίδιος ο Απόστολος του εν λόγω δογματικού συστήματος διακυβέρνησης Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν και ο αντάξιος διάδοχος του Στάλιν ήταν ψεύτες με πατέντα. Περίτρανη απόδειξη η μαζική εξόντωση της Τσαρικής οικογένειας (μεταξύ των οποίων αδύναμα και άρρωστα παιδιά) την ευθύνη της οποίας μεθ' όρκου απέρριπτε ο μέγας Βλαδίμηρος, δηλώνοντας ότι επρόκειτο για πρωτοβουλία κατωτέρων οργάνων, που την αγνοούσε. Και όμως, χάρις στην περεστρόικα, πληροφορηθήκαμε τώρα ότι η εν λόγω μαζική δολοφονία έγινε με γραπτή διαταγή του ίδιου, η οποία φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του. Το ίδιο ισχύει για τον Στάλιν, ο οποίος διέταξε τη μαζική σφαγή χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν. Αυτή η σφαγή διαψευδόταν με οργή και από τον ίδιο το σφαγέα και από τα φερέφωνα του {συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ) μέχρι και πριν λίγους μήνες ακόμα, έως ότου αποκαλύφθηκε από τα αρχεία του ΚΚΣΕ ότι και για το έγκλημα αυτό υπάρχει γραπτή διαταγή του Στάλιν. Μάλιστα ο σημερινός πρόεδρος Γιέλτσιν ζήτησε συγγνώμη από τον Πολωνικό λαό και για το έγκλημα και για τα ψεύδη με τα οποία το κάλυψαν.
Αλλωστε ο ίδιος ο Λένιν δεν δίσταζε σε Ντιρεκτίβα του προς τον Κομμισάριο των Εξωτερικών Τσιτσέριντο 1921 να του συνιστά να παραπλανά με ψέματα τις ηγέτιδες τάξεις της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής και υπογράμμιζε «Το να λέμε την αλήθεια είναι μια αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας». («Εποπτεία», Αύγουστος 1987). Συνεπώς πας μαθητής και λάτρης του Λένιν (και εν προκειμένω και ο Ιωαννίδης και το Τμήμα Ιστορίας του ΚΚΕ) δεν μπορεί να μην θεωρούν απόλυτα ηθικό και δικαιολογημένο να διαψεύδουν ως πλαστό και ανύπαρκτο ακόμα και ένα υπαρκτό και γνήσιο κείμενο, αν η αναγνώριση της ύπαρξης του θα έβλαπτε το κόμμα. Παρά ταύτα και για να σταματήσει αυτή η συζήτηση εγώ αποδέχομαι ότι και ο Ιωαννίδης και το ΚΚΕ λένε εν προκειμένω την αλήθεια.
γ) Από την ίδια την απάντηση του Ιστορικού Τμήματος της Κ.Ε. του ΚΚΕ προκύπτουν αντιφατικά συμπεράσματα. Σ' ένα σημείο της υποστηρίζει ότι το σύμφωνο αυτό είναι κατασκεύασμα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, σε άλλο ότι είναι έργο της Γκεστάπο και σε άλλο ότι συνετάχθη στη Βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας. Όμως το 1943 η Βρεταννία ήταν ο θανάσιμος εχθρός του Άξονα συνεπώς της Γερμανικής Γκεστάπο, αλλά και της τότε φασιστικής Βουλγαρίας. Άρα είναι αδιανόητο αυτοί οι μεταξύ τους μέχρι τελικής πτώσεως εχθροί, δηλαδή η Βρεταννία, η Γερμανία, και η Βουλγαρία να συνάπτουν προς στιγμήν ανακωχή και να συνεργάζονται από κοινού στην κατάρτιση πλαστού εγγράφου προκειμένου να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ! Παρά ταύτα εγώ δέχομαι ότι είναι πλαστό, αλλά κάθε άλλο παρά πείθει για την πλαστότητα αυτή η επιχειρηματολογία μιας τέτοιας ποιότητας, όπως αυτή που προήλθε από το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ.
δ) Μολονότι προκάλεσε τόσο μεγάλο θόρυβο ευθύς μόλις δημοσιοποιήθηκε αυτό το καταγγελθέν ως πλαστό σύμφωνο, φαίνεται περίεργο το γιατί ποτέ το ΚΚΕ δεν ζήτησε από το ΚΚ της Βουλγαρίας να διαψεύσει την ύπαρξη του Συμφώνου Δασκάλωφ - Ιωαννίδη για να ρίξει τη διάψευση κατά πρόσωπο στην Ιντέλιτζενς Σέρβις και τους αντιπάλους του. Το ερώτημα αυτό διατυπώνει σε επιστολή του στον «Ο.Τ.» ο τότε ΕΑΜίτης και στενός συνεργάτης του Αλεξ. Σβώλου κ. Βύρων Σταματόπουλος ο οποίος επίσης αναφέρει ως εξίσου αξιοπερίεργη την εξής αναφορά του ίδιου του Ιωαννίδη στις Αναμνήσεις του (σελ. 141) «Αργότερα που ήρθαμε σε επαφή με τους Βουλγάρους δεν τους ρώτησα τι είναι τέλος πάντων αυτός ο Δασκάλωφ». Μήπως δεν ρώτησε διότι τον γνώριζε;
Αυτά για γόνιμο προβληματισμό των ερευνητών του Ιστορικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ επί του πλαστού συμφώνου Ιωαννίδη - Δασκάλωφ και επί του μάλλον αντιεπιστημονικού τρόπου με τον οποίο προσπαθούν να πείσουν για την πλαστότητα του.
ΚΑΙ τώρα ολίγα τινά από την γέμουσα αποδείξεων ιστορία του ΚΚΕ, το οποίο από το ξεκίνημα της ως μια από τις πρωταρχικές μέριμνες του είχε τη δημιουργία Σλάβικου Ανεξάρτητου Κράτους της Μακεδονίας στο οποίο θα εντάσσονταν και η ελληνική Μακεδονία, αποσπώμενη φυσικά από τα ελληνικά εδάφη.
Απόδειξη πρώτη: Το 5ο συνέδριο της Γ Κομμουνιστικής Διεθνούς αποφάσισε το 1924 το εξής: «Το Συνέδριο παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διετύπωσε η Βαλκανική Ομοσπονδία: «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία», «Ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη», είναι τελείως ορθά και αληθινά επαναστατικά» (Κομμουνιστική Επιθεώρηση 1924, σελ. 346-349). Την απόφαση αυτή προσυπέγραψε ενθουσιωδώς το υπερήφανο για την ιστορία του Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Τη γραμμή αυτή της αυτονομίας της Μακεδονίας (παρά τις διαφωνίες πλείστων κορυφαίων στελεχών του, όπως λ.χ. ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος) συνέχισε να έχει το ΚΚΕ μέχρι και το έτος 1935, οπότε διέκοψε για λίγο για να επανέλθει αργότερα.
Απόδειξη δεύτερη: Ο «Ριζοσπάστης» της 25ης Ιανουαρίου 1925 γράφει: «Ο Λένιν εκήρυξε και στην πράξη εφήρμοσε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των καταπιεζομένων εθνοτήτων μέχρις αποχωρισμού από το κράτος όπου είναι προσαρτημένες. Γι' αυτό όλα τα αστικό κόμματα δεν θέλουν να ακούσουν το όνομα Λένιν στην Ελλάδα, που δια μέσου του κόμματος μας (προσέξτε το αυτό), ζητεί να πάψει το ανθρωποπαζάρι των πληθυσμών Μακεδονίας και Θράκης και καλεί τους λαούς των ν' αγωνισθούν για ενιαία ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και για την Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία».
Ώστε ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης», παραδέχεται ότι το Κόμμα του είναι όργανο του Λένιν και υπεραμύνεται της ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ανεξάρτητης Θράκης (όταν με τον καιρό τεθεί και θέμα ανεξάρτητης Θράκης, να ξέρουμε από τώρα σε ποιου μεταξύ άλλων τα «λάθη» οφείλεται κι αυτό). Να υπενθυμίσουμε στους ενδιαφερόμενους αναγνώστες μας ότι ο «Ριζοσπάστης» φυσικά έγραφε ψέματα. Διότι ο Λένιν κάθε άλλο παρά ήταν υπέρ της αυτοδιάθεσης των καταπιεζομένων λαών. Απόδειξη η αυτοκρατορία της Σοβιετικής Ένωσης που δημιούργησε πριν 70 χρόνια με θύματα καταπιεζόμενους αλλοεθνείς λαούς, οι οποίοι μόλις πριν ένα χρόνο μπόρεσαν επιτέλους να αποτινάξουν το ρωσικό ζυγό από τις πλάτες τους, χάρις στην κατάρρευση του ιμπεριαλιστικού συστήματος του Μαρξισμού - Λενινισμού.
Απόδειξη τρίτη: Το ΚΚΕ κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές το 1929 με το σύνθημα «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία». Τότε ήταν που με εισήγηση του Ελευθερίου Βενιζέλου η Βουλή εψήφισε το περίφημο ιδιώνυμο (Σαράντου Καργάκου: Από το Μακεδόνικο ζήτημα στην Εμπλοκή των Σκοπϊων, Gutenderg 1992 σελ. 167. Από τις σελίδες του πολύτιμου αυτού βιβλίου αντλούμε και πολλά άλλα ιστορικά ντοκουμέντα). Ο Βενιζέλος ευλόγως προσπάθησε έτσι να υπερασπισθεί την Ελλάδα από τον διαμελισμό της όπως τον προωθούσε επισήμως τότε το ΚΚΕ. Κι όμως όχι μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις δεν συγχωρούν στον αείμνηστο εθνάρχη αυτό το «ολίσθημα», με το οποίο εν τούτοις θέλησε να υπερασπισθεί την ακεραιότητα της Ελλάδας και τη διατήρηση στην ελληνική επικράτεια της Μακεδονίας μας!
Απόδειξη τέταρτη: Ο Ν.C.LΙ. Ηammond, αρχηγός της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πρόσφατα εκδοθέν έργο του «Δυτική Μακεδονία Αντίσταση και συμμαχική στρατιωτική αποστολή» 1943 - 1944 (Εκδόσεις «Παπαζήση») γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Οι κομμουνιστές ήλπιζαν τότε να δημιουργήσουν κάποια Λαϊκή Σοβιετική Δημοκρατία της Μακεδονίας ενσωματώνοντας τμήματα της Ελλάδος και των γειτόνων της και το κομμουνιστικό δόγμα ήταν ότι οι Βαλκανικοί λαοί είναι αδέλφια».
Απόδειξη πέμπτη: Ο θαυμαζόμενος απ' όλους τους Έλληνες «δημοκράτες» Βούλγαρος κομμουνιστής ηγέτης Γκεόργκι Δημητρώφ, επικεφαλής της Κομιντέρν μέχρι της διαλύσεως της και πρόεδρος της Κομμουνιστικής Βουλγαρίας σε μπροσούρα του το 1946 η οποία μεταφράσθηκε και εκδόθηκε ενθουσιωδώς από το τυπογραφείο του ΚΚΕ «Νέα Ελλάδα» εισηγείται τη δημιουργία μιας Δημοκρατικής (!) Βαλκανικής Ομοσπονδίας... «Μέσα σ' αυτήν η κομματιασμένη σε τρία Μακεδονία, θα ενωνόταν σε ένα 1 κράτος». Γνωρίζετε κανένα κομμουνιστή να έχει ποτέ αποδοκιμάσει τον Δημητρώφ ως ιμπεριαλιστή, ως επιβουλευόμενο την ελληνική Μακεδονία; Εγώ γνωρίζω αντίθετα και πλήθος αστών δημοσιογράφων (προοδευτικοί αυτοαποκαλούνται) που ακόμα και σήμερα υμνούν και δοξολογούν τον Δημητρώφ ως μέγα επαναστάτη, ήρωα, δημοκράτη και αγωνιστή υπέρ της απελευθερώσεως των λαών. Άρα προσυπογράφουν (έστω και από άγνοια ή ηλιθιότητα) την απόσπαση της ελληνικής Μακεδονίας για να γίνει ανεξάρτητο κράτος υπό τον Δημητρώφ ή Τίτο άλλοτε, σήμερα υπό τον κ. Γκλιγκόροφ (λογική συνέχεια δεν είναι αυτό του ιστορικού παρελθόντος του ΚΚΕ, το οποίο είναι υπερήφανο για κάθε σελίδα της ιστορίας του;). Ας μου εξηγήσει το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ σε τι διαφέρει από πλευράς περιεχομένου το κείμενο Δημητρώφ, που εξέδωσε το 1949 το τυπογραφείο του στα ελληνικά για να το ενστερνισθούν και οι ιδεολογικοί υφιστάμενοι του Βούλγαρου ηγέτη οπαδοί του ΚΚΕ από το πλαστό (;) Σύμφωνο Δασκάλωφ - Ιωαννίδη.
Απόδειξη έκτη: Η διαβόητη 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (30-31 Ιανουαρίου 1949) διακήρυξε ότι "σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη αποκατάσταση του έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος προσφέροντας τώρα το αίμα του για να την αποκτήσει. Αυτή είναι η θέση του ΚΚΕ πάνω στο Μακεδόνικο ζήτημα. Οι δύο λαοί, Ελληνικός και μακεδόνικος, παλεύουν από κοινού για τη λευτεριά τους... Σαν αποτέλεσμα της νίκης, ο μακεδόνικος λαός θ' αποφασίσει μόνος του πώς θελει να ζήσει και να κυβερνηθεί».
Το γεγονός, ότι οι κομμουνιστές εδικάζοντο ως προδότες και αγωνιζόμενοι για την απόσπαση ελληνικών εδαφών κατά τον εμφύλιο πόλεμο και μετά δεν δικαιολογείται και τεκμηριώνεται αδιάψευστα από την προαναφερθείσα απόφαση της 5ης Ολομέλειας του 1949, η οποία συν τοις άλλοις διαχωρίζει φυλετικά τους Έλληνες από τους Μακεδόνες, δηλαδή ό,τι ακριβώς ισχυρίζεται και ο κ. Γκλιγκόρωφ; (Το ότι αργότερα η 5η Ολομέλεια κατηγορήθηκε για λάθη δεν διορθώνει τα πράγματα. Ούτε άλλωστε ήταν ειλικρινής η μεταμέλεια αφού μόνο σκοπό είχε να φαγωθεί ο Ζαχαριάδης για το «λάθος»).
Απόδειξη έβδομη: Ο από πλήθος προοδευτικών δημοκρατικών δημοσιογράφων και σήμερα θαυμαζόμενος στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού Κώστας Καραγιώργης υποστήριζε το 1949: «Ο σλαβομακεδονικός λαός, με τον αγώνα του, με τις θυσίες του, με την ένοπλη συμβολή στον μεγάλο απελευθερωτικό, αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του ελληνικού λαού έχει κέρδισα έμπρακτα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και την λευτεριά του» (Σ. Καργάκος, σελ. 193).
Απόδειξη όγδοη: Η κ. Ρούλα Κουκούλου, τέως σύζυγος του Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος ετάφη πρόσφατα εν δόξει και τιμή στην Αθήνα από τις «δημοκρατικές» δυνάμεις, μέλος και σήμερα της ηγεσίας του ΚΚΕ, διακήρυσσε στην Α' Συνδιάσκεψη της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενώσεως Γυναικών (1 -3 Μαρτίου 1949): «Έτσι με το αίμα και τους αγώνες τους οι Σλαβομακεδόνες και όλος ο σλαβομακεδονικός λαός, κατακτούν το δικαίωμα να ζήσουν στην απελευθέρωση, όπως αυτοί θέλουν δημιουργώντας τη δική τους κρατική υπόσταση». Η κ. Κουκούλου έχει άραγε ζητήσει από τον ελληνικό λαό συγγνώμη για αυτή της την τοποθέτηση; Ή μήπως αισθάνεται υπερήφανη που από το 1949 προέβλεψε ότι οι Σλαβομακεδόνες θα δημιουργήσουν την κρατική τους υπόσταση όπως αυτοί θέλουν;
Απόδειξη ένατη: Και επειδή μπορεί να έχουν ή6η εξοργισθεί η κ. Κουκούλου και οι σύντροφοι της μ' αυτά που αποκαλύπτω να τους υπενθυμίσω ότι στην «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» με πρόεδρο τον Μήτσο Παρτσαλίδη περίλαμβανονταν και Σλαβομακεδονες υπουργοί όπως ο Πασκάλ Μητρόφσκι, και το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο έπρεπε να έχει τη σύμφωνη γνώμη και των Σλαβομακεδόνων ανώτατων αξιωματικών, όπως ο Κόιτσεφ, που βεβαίως ως μόνη σκέψη είχαν πώς θα δημιουργήσουν το δικό τους κράτος καταβροχθίζοντας και την ελληνική Μακεδονία που θα την απελευθέρωναν (αυτό το ρήμα χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν) από την ελληνική κατοχή! (Ο πολύς Κόιτσεφ, ο οποίος έδινε διαταγές στους Έλληνες του «Δημοκρατικού Στρατού» είχε πει ότι «στο Δημοκρατικό Στρατό υπάρχουν σήμερα -1949-πάνω από 1.000 Μακεδόνες - εννοεί Σλάβοι Μακεδόνες - αξιωματικοί». Ενώ ο επίσης Σλαβομακεδόνας Βαϊνάς έλεγε «ο Μακεδόνικος λαός... με το σπαθί και το αίμα του κατάκτησε δικαιώματα τα οποία του άνοιξαν το δρόμο για την αυριανή εθνική και κρατική αποκατάσταση, που είναι ο προαιώνιος πόθος του» (Σαράντος Καργάκος: «Πολιτικά θέματα» της 104-1992). Πράγματι, ο κ. Γκλιγκόρωφ ικανοποιεί τον προαιώνιο πόθο των Σλαβομακεδόνων που ήταν και όνειρο του «Δημοκρατικού Στρατού» και των τότε και σήμερα συντρόφων της κ. Παπαρρήγα, εξ ου ίσως και η γνωστή τάση της υπέρ του απευθείας φιλικού διαλόγου με τον Σλαβομακεδόνα Γκλιγκόρωφ (πιστή όπως εγράψαμε στην ιστορία του κόμματός της).
ΟΜΩΣ θα χρειασθεί να συνεχίσουμε και στο επόμενο τεύχος του «Ο.Τ.» για να απομυθοποιήσουμε και άλλες δήθεν αλήθειες και πλάνες, που υπάρχουν γύρω από τον ολέθριο ρόλο του ΚΚΕ ως εξαρτημένου οργάνου της Κομιντέρν και της Μόσχας στη δημιουργία και επικράτηση αυτών, που σήμερα διεκδικούν την ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της αυτόνομης εθνότητας τους.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 28 Ιανουαρίου 1993
Άλλα δύο άρθρα του κου Γ. Μαρίνου
Α) Ζαχαριάδης, Καραγιώργης, Πορφυρογένης... Μεγάλοι Ευεργέτες των Σλαβομακεδόνων
ΚΑΙ ΜΙΑ που όχι τόσο το ίδιο το ΚΚΕ, όσο οι ποικιλόμορφοι εκτός αυτού θαυμαστές των αγώνων και της ιστορίας του μας έχουν πρήξει πλέκοντας το εγκώμιο πότε του Καραγιώργη, τον οποίο εξόντωσε ο Ζαχαριάδης (λες κι αν μπορούσε ο Καραγιώργης να εξοντώσει τον Ζαχαριάδη δεν θα το έκανε) ή του διανοούμενου της προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης Μιλτιάδη Πορφυρογένη (αυτοί οι ορκισμένοι εχθροί της Δημοκρατίας όλο δημοκρατικούς τίτλους διεκδικούν) να παραθέσω τι έλεγε ο πρώτος και τι ο δεύτερος εναντίον εκείνων που αγωνίσθηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό κι από τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και για τη διατήρηση της ελευθερίας της:Κώστας Καραγεώργης: «Λίγοι είναι οι τόποι που βασανίστηκαν, στέναξαν τόσο κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς όσο ο Μακεδόνικος λαός. Παλαιότερα οι Τούρκοι μπέηδες, οι Σέρβοι κομιτατζήδες κι οι Έλληνες κομιτατζήδες -οπλαρχηγοί Παυλομελάδες και καπετάν Βαρδαϊοι, Τσόντοι και Γαρέφηδες, του έσφιγγαν τη θηλιά στο λαιμό... Ο σλαβομακεδονικός λαός με τον αγώνα του (...) έχει κερδίσει έμπραχτα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τη λευτεριά του» από τους κομιτατζήδες Έλληνες φυσικά!
Μιλτιάδης Πορφυρογένης: «Σήμερα θαρρετά θα αντιμετωπισθεί και το Μακεδόνικο ζήτημα που υπήρχε και υπάρχει, είτε το θέλουν, είτε δεν το θέλουν οι καραγκιοζοπαίχτες της πολιτικής (...) Ο σλαβομακεδόνικος λαός, με την παλλαϊκή συμμετοχή του στον αγώνα (εννοεί του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά της νόμιμης ελληνικής κυβέρνησης), έχει αποδείξει ότι είναι άξιος ν' αποκτήσει την πλέρια εθνική του αποκατάσταση (...) Όσο για τα βατράχια, ας κοάζουν. Δεν υπάρχει βαλτονέρι εδώ θα ψοφήσουν από την έλλειψη του».Αυτά έλεγαν αυτές οι μεγάλες «δημοκρατικές προσωπικότητες» του κόσμου της Αριστεράς και της «προόδου».
Ελπίζω τουλάχιστον ο κ. Γκλιγκόρωφ να έχει την ευγένεια να κρεμάσει στο Εθνικό του Μουσείο τις προσωπογραφίες των μεγάλων αυτών συντελεστών της δημιουργίας της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Εμείς θα έχουμε ως εθνικούς ήρωες τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Παύλο Μελά και οι Σλαβομακεδόνες θα προβάλλουν τους Ν. Ζαχαριάδη, Κ. Καραγεώργη, Μ. Πορφυργένη, τον Μάρκο Βαφειάδη, τον Μήτσο Παρτσαλίδη, την κυρία Κουκούλου, μαζί φυσικό με τους δικούς τους Σλαβομακεδόνες.
Οικονομικός Ταχυδρόμος: 28 Ιανουαρίου 1993
Β) Κρίση στο ΚΚΕ (ειρωνική απάντηση του Γ. Μαρίνου στο ΚΚΕ)
Διαφωνούν έντονα νια το τίνος πράκτορας είναι ο Γιάννης Μαρίνος!
ΤΟΣΟ η απάντηση του Ιστορικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ όσο και τα δημοσιεύματα των κ.κ. Τάκη Μαμάτση και Βάσου Γεωργίου στον Ριζοσπάστη της 22ας Δεκεμβρίου 1992 εναντίον μου για τα όσα έγραφα στο «Βήμα» μου έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο πρόβλημα και με ωθούν σε διχασμό προσωπικότητας. Ο μεν αρμοδιότερος όλων Γιάννης Ιωαννίδης αποφαίνεται κατηγορηματικά ότι το σύμφωνο είναι πλαστό κατασκεύασμα της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης αποφάνθηκε όμως ότι ήταν χαλκευμένο από την Γκεστάπο. Ενώ μια τρίτη εκδοχή παράλληλη της δεύτερης θέλει το σύμφωνο να συντάχθηκε στη βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας.
Ερωτάται: Ποιος τελικά το χάλκευσε αν δεν είναι όντως γνήσιο; Η Ιντέλιτζενς Σέρβις, που πολεμούσε τους Γερμανούς και τη Γκεστάπο, η Γκεστάπο που πολεμούσε τους Άγγλους και την Ιντέλιτζενς Σέρβις ή οι Βούλγαροι -που τότε συνεργάζονταν με τον Άξονα, αλλά εργάζονταν και για τα δικά τους συμφέροντα, που περιλάμβαναν και την κατοχή της Βόρειας Ελλάδας και την έξοδο στο Αιγαίο»;
Το ότι υπάρχει τέτοια διάσταση απόψεων δείχνει έλλειψη συντονισμού στο σε ποιον θα αποδοθεί η χάλκευση, χωρίς ίχνος αποδείξεων φυσικά. Πάντως ο κ. Μαμάτσης αποκλίνει μάλλον υπέρ του χαλκείου της Ιντέλιτζενς Σέρβις, ο κ. Βάσος Γεωργίου είναι κατηγορηματικός ότι πρόκειται για έργο της Γκεστάπο, ενώ το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ (δηλ. ο κ. Κολοζώφ) τοποθετείται κάπου στη μέση. Αυτός ο πλουραλισμός απόψεων είναι μεν ευχάριστη εξέλιξη για το μονολιθικό ΚΚΕ, αλλά εμένα με φέρνει σε ψυχολογικό αδιέξοδο. Διότι με διακατέχει η αγωνία τίνος τελικά πράκτορας είμαι; Της (Ιντέλιτζενς Σέρβις, της Γκεστάπο (με την οποία να υπενθυμίσουμε συνεργαζόταν επί δύο χρονιά ο Σύντροφος Στάλιν) ή με τους Βουλγάρους με τους οποίους υπήρχε πολλαπλή συνεργασία του ΚΚΕ και πριν, και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και φυσικά μετά, τόσο κατά τον εμφύλιο πόλεμο όσο και μετά από αυτόν μέχρι της πτώσεως του συντρόφου Ζίφκωφ και του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Παρακαλώ θερμά να μου προσδιορίσουν την πρακτορική μου ταυτότητα, ώστε να μην έχω διχασμό προσωπικότητας, και το κυριότερο να δω από πού θα διεκδικήσω αναδρομικά τα πρακτορικά μου δικαιώματα. Μια και οι σύντροφοι του ΚΚΕ αποδείχθηκε ότι έτρωγαν καλά από τα κονδύλια του ΚΚΣΕ και της ΚGB (πρόσφατη απόδειξη και τα σημερινά τους κεσάτια), γιατί εγώ να πιαστώ κορόιδο και νά μην τους μιμηθώ;
Εξάλλου ο «Ριζοσπάστης» ενοχλημένος από το άρθρο μου, με το οποίο υποτίθεται ότι «προσπαθώ να συκοφαντήσω το ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας και παραχαράσσοντας αδίσταχτα την ιστορία του» με χαρακτηρίζει «νέο Γεωργαλά». Αλλά αγαπητέ κ. Μαμάτση - αυτός το έγραψε - για να γίνει κάποιος Γεωργαλάς θά πρέπει να έχει προηγουμένως διατελέσει κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ,. όπως ήταν ο κ. Γεωργαλάς, να έχει γίνει αδίστακτος, ώστε να μπορεί εξίσου αποτελεσματικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του είτε στον ερυθρό, είτε στον ακροδεξιό φασισμό. Εγώ δεν έχω αυτές τις προϋποθέσεις.
Δικός σας ήταν ο κ. Γεωργαλάς κύριε Μαμάτση. Εγώ δεν διετέλεσα ποτέ κομμουνιστής για να υπόκειμαι στον κίνδυνο να εξελιχθώ σε γιόγκι...
Γ.Μ.
Οικονομικός Ταχυδρόμος: 28 Ιανουαρίου 1993
Διαβάστε επίσης:
Συνδεθείτε στη σελίδα μας https://www.facebook.com/antizitro
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου