Στις 16 Ιουνιου 1945 ο Ριζοσπαστης με τιτλο «Η Προδοσία του Αρη» δημοσιευε την απόφαση της 11ης ολομέλειας της Κ.Ε για τον Αρη Βελουχιώτη (Θαναση Κλαρα ή Μιζέρια)
«Ο Θανασης Κλαρας αφου μια φορά προδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λυγισε μπροστα στη τρομοκρατια του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στο καιρο του απελευθερωτικου αγώνα να ξαγορασει με το αιμα του την προδοσία του εκεινη που ανεγνωρισε και κατεδίκασε. Το ΚΚΕ του ’δωσε τη δυνατότητα αυτη. Σημερα όμως σε μια δυσκολη και κρισιμη στιγμη, απο δειλια και φόβο, παρα τις υποσχεσεις και τη συμφωνια που στα λογια έδειξε, απειθαρχεί (απειθουσε στην εφαρμογη των συμφωνιων της Βαρκιζας) πάλι ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με τη τυχοδιωκτικη και υποπτη δρασι του που μοναχα τον εχθρο ωφελει.Στο ΚΚΕ δεν έχει θέσι κανενας, οσοδήποτε ψηλά κι αν στεκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν εινε, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβαζονται με το κοινο συμφερον και οταν παραβιάζεται η δημοκρατικη εσωκοματικη πειθαρχία».
Βεβαια σε εσωκομματικό επίπεδο οι οργανώσεις του KKE είχαν ενημερωθεί σχετικά με εμπιστευτικό γράμμα που ειχε σταλη πολυ ενωριτερα, (λιγο μετά την 11η Ολομέλεια της 5-10 Απριλιου 1945) ώστε να απομονωθεί ο Βελουχιώτης - «ούτε ψωμί ούτε νερό στον δηλωσία Μιζέρια - Αρη» ήταν το σύνθημα.
Λιγες ημερες μετα την «επισημη» αποκήρυξι του Αρη απο τους «συντροφους», ο «Ριζοσπάστης» θα επιβεβαιώσει την είδηση του θανάτου.
Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο: «Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες».
H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη». Και κατέληγε: "Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα έκοψαν με μαχαίρια και τα μετέφεραν στα Τρίκαλα, όπου τα κρέμασαν στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας". (Βημα 18/6/2006)
Να θυμισουμε ότι, ο Θανασης Κλαρας-Μιζεριας (ο μετεπειτα φοβος και τρομος για την εγκληματικη και ληστρικη του δρασι, Αρης Βελουχιωτης, «υποστράτηγος» του ΕΛΑΣ «Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» και σημαντικό στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος) συμπληρωνε το 1/3 της ποινης του στις φυλακες της Αιγινης, οταν μετεφερθη στις φυλακες της Κερκυρας, όπου υπέγραψε στις 8 Ιουνιου 1939 δηλωση μετανοιας.
Ομως ο τοτε υφυπουργός Ασφαλειας Κ. Μανιαδακης την επεστρεψε ως ανεπαρκή απαιτων «...ινα συμπληρωματικως αποκηρύξη τον κομμουνισμον ως καταστρεπτικον και ολεθριον πολιτικον σύστημα δια την Ελληνικην πραγματικοτηταν...»
Ετσι και μονο μετα την συμπληρωματικη αυτη δηλωσι (υπεγραφη στις 27 Ιουνιου 1939) ο Θανασης Κλαρας, γονος αστικης οικογενειας της Λαμιας με πατερα και αδελφο δικηγόρο, τελικως απεφυλακισθη την 5 Σεπετεμβρίου 1939, με την «στάμπα» του δηλωσία.
Ο Γ. Ιωαννιδης εκ των ηγετικων στελεχών του ΚΚΕ την εποχή εκεινη, αναφερεται στα «χαρίσματα» του Αρη (στο βιβλιο του "Αναμνησεις", εκδοσεις Θεμελιο, 1979).
«Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σ’ αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μ’ αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία. Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μ’ αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του… Τον πιάσαν, τον βάλανε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…»
Εχοντας όμως υπηρετησει στο Βαρυ Πυροβολικο ως στρατιώτης, ο Θανασης Κλαρας ή Μιζεριας αυτο προβιβασθηκε σε «Ταγματαρχη» και με την συγκαταθεση του Γ. Σιάντου τον Μάιον 1942, συγκροτησε ανταρτικο στην Φθοιώτιδα με το ψευδώνυμο Αρης Βελουχιώτης..
Χαρακτηριστικο παραδειγμα της θηριωδους και σαδιστικης φυσεως του Αρη ηταν το βαπτισμα του πυρός στην «εθνικη αντίστασι».
Συνελαβε και έσφαξε (ειδικοτητα του) στις 11/7/1942 τον μεγαλοκτηματια Ν. Μαραθεα στο χωριο Νεο Μοναστηρι της Δομοκου. Εν συνεχεία πυρπολησε το πλουσιο κονακι και απηγαγε τον δεκατριαχρονο γιο του δολοφονηθεντος, Γεωργιο Μαραθεα, απαιτων λυτρα για την απελευθερωσι του. Παρά την καταβολη των λυτρων που εδόθησαν απο την μητερα Κεοπατρα Μαραθεα, το κακοποιημενο πτωμα του μικρου ομηρου ευρεθη σε μια χαραδρα κοντα στο χωριο Κολοκυθια.
Ηταν η έναρξι της «εθνικης αντιστασης» του Αρη, που με αυτην την «χαρισματικη» προσωπικοτητα και τα πειστικα «επιχειρήματα» της τρομοκρατιας επεβλήθη σ’ ολη τη Ρουμελη.
Στις 14 Μαιου 2005, δημοσιευθηκαν στην Εστια αποσπασματα απο τον απορρητο φακελο του Αρη Βελουχιώτη, στα Βρεταννικά Αρχεία, οπως τα μετεφερε μετα απο δραστηρια ερευνα, ο Δικηγόρος Πετρος Στ. Μακρής –Στάικος.
Ο λοχαγός Νάτ Μπάρκερ αξιωματικός σύνδεσμος με τον Άρη Βελουχιώτη περιγράφει τον Άρη ως εξής:
"...Είναι γενναίος και σε ήρεμη συζήτηση συμπαθής. Ομως όπως παραδέχθηκε σ’ εμένα είναι ομοφυλόφιλος (έχει πάντοτε μαζί του ένα μικρό αγόρι που κρατάει τα χαρτία του και είναι υπασπιστής του)...
Στις 26 Ιανουαρίου 1943, ο Βελουχιώτης έφθασε στο Γαρδίκι. Εφερε μαζί του τον γνωστό Αθηναίο μουσικό Λεωνίδα Μακρίδη, την γυναίκα του, άλλους οκτώ άνδρες και τέσσαρες γυναίκες.Το ίδιο πρωί κάλεσε τον Μπαρκερ να επισκεφθεί το κτίριο του σχολείου, όπου τους κρατούσε, για να δεί πως τιμωρεί τους προδότες.
Ο Μπάρκερ αντίκρυσε τους άντρες και τις γυναίκες ολόγυμνους και χτυπημένους σε όλο τους το σώμα προκειμένου να ομολογήσουν κάτι που όμως δεν έπραξαν.
Οταν έπεσαν αναίσθητοι έρριξαν καυτό λάδι στις πληγές τους και τους άφησαν έτσι για 24 ώρες. Μονον ένας άνδρας δεν υπέστη αυτό το μαρτύριο.
Αυτόν τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου ο Θάνος, ο υπαρχηγός του Αρη.Την επομένη ζούσαν μόνο δύο άνδρες που πυροβολήθησαν χωρίς άλλη σκέψη.Τότε ο Βελουχιώτης διέταξε να πεταχθούν τα σώματα έξω απο το νεκροταφείο και απαγόρευσε στους χωρικούς να τα θάψουν..."
Βεβαιως δεν εχει εννοια να απαριθμησουμε ένα-ένα, τα φρικωδη εγκληματα αυτου του ανθρωπόμορφου σαδιστικου θηρίου. Ουτε την διαλυσι των Εθνικων ανταρτικων ομαδων στην Θεσσαλια, την Ρουμελη (κορύφωμα των οποίων ήταν η στυγνή σφαγή του συνταγματάρχη της ΕΚΚΑ Δημήτριου Ψαρού). Ουτε την γενοκτονια των μη στρατευμενων με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ στην Πελοποννησο, το Βαλτετσι, τον Μελιγαλα (όπου χίλιοι πεντακόσιοι κάτοικοι της περιοχής ρίχτηκαν ημιθανεις, ακρωτηριασμενοι, στην γνωστή Πηγάδα).
Εφ’ οσον, ο εκ της ταξεως των στρατιωτων, αυτο-προαχθεις εις «υποστρατηγον» του ΕΛΑΣ εφήρμοζε κατα γράμμα την αρχή του ΚΚΕ για την «εθνικη αντισταση». Ακριβώς όπως την ειχε διατυπωσει το ΚΚΕ. Δηλαδή, «όποιος δεν προσχωρει στο ΕΑΜ θα θεωρειται Γκεσταπιτης»
Το ότι στο σημερινο φυλλο του ανερυθροιστου Ριζοσπαστη (18/06 2015) γραφονται ακριβως τα αντιθετα από εκεινα που η ιδια εφημερις- γνωστη εξ αλλου για τον διψα της για την «αληθεια»- εγραφε 70 χρονια πριν, εφ όσον καλει τον «λαο» της σε «τριήμερες εκδηλώσεις, στις 19 - 20 - 21 Ιούνη, ενόψει της συμπλήρωσης 70 χρόνων από το θάνατο του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Αρη Βελουχιώτη» (δείτε εδώ) είναι ακριβως το αποτελεσμα αυτης της παραχαραξεως.
Ο,τι δεν τολμουσε να γραψη ο Ριζοσπαστης και να ισχυρισθουν οι κομμουνιστες όταν τα εγκληματα και η διεστραμμενη μανια τους ηταν ακομη νωπη και οι συγγενεις των θυματων ζουσαν, γραφει τωρα που το εγκλημα της παταχαραξεως εχει ηδη ολοκληρωθει.
Αυτο που περισσοτερο μας φοβιζει και μας λυπει δεν ειναι το θρασος του ανερυθρίαστου ΚΚΕ και της ΡΟΖ ΠΟΥΑ κυβερνωσης συνοδοιπορίας του. Αλλα η δειλια και η αναξιότης των πολιτικών μας. Που με την εγκληματικην ανοχή των, επετρεψαν να συντελεσθη η παραχαραξις της ιστοριας μας. ΕΓΚΛΗΜΑ μεγαλυτερο απ’ οσα διεπραξαν ολοι οι διεστραμμενοι δλολοφονοι του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΔΕΣ/ΚΕΕ μαζι.
Διοτι κατεστη εις το διηνεκες, το ψευδος «αληθεια», και η αληθεια συκοφαντια!
Ιάσωνας
Πηγή: gianniotis/panusis
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου