Σήμερα διαπιστώνουμε το εξής παράδοξο: Ενώ τα κονδύλια για την εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνονται (με εξαίρεση ίσως αυτή την περίοδο της παρατεταμένης μνημονιακής κρίσεως), εν τούτοις η διάπλαση των παίδων χωλαίνει ολοένα και περισσότερο...
Του Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου
Πέραν της εξειδικεύσεως που αποκτούν τα παιδιά σε ανώτερα στάδια, το γνωστικό τους υπόβαθρο είναι πτωχό σε γενικές γραμμές και ακόμη χειρότερη είναι η κρίση τους... Αυτό συμβαίνει διότι η παιδεία όπως αναπτύσσεται σήμερα είναι χρησιμοθηρική / τεχνοκρατική και όχι ανθρωποπλαστική, όπως συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα ή παλαιότερα και οι απόφοιτοι καταντούν για το σύστημα "χρήσιμοι ηλίθιοι", στερούμενοι της κριτικής και νοητικής ικανότητας, πέραν της εξειδικεύσεως / καταρτίσεως σε ένα αντικείμενο.
Γιατί το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα παρέχει "γνώσεις" αλλά όχι γνώση, παρέχει πληροφόρηση, αλλά δεν διδάσκει τρόπο σκέπτεσθαι, δεν ενεργοποιεί την κριτική και νοητική ικανότητα του ανθρώπου, δεν τον αφυπνίζει, όπως ακριβώς έκανε ο Σωκράτης δια της επαγωγικής / Μαιευτικής μεθόδου, γιατί πολύ απλά δεν θέλει τον κόσμο να σκέπτεται, αλλά τον θέλει πειθήνιο όργανο να είναι υποκείμενος στην επίδραση υποσυνείδητων μηνυμάτων που του προωθεί η εξουσία, τα ΜΜΕ και τα κέντρα της χειραγωγήσεως...
Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια την δημιουργία μαζανθρώπων, δίχως ιδιαίτερα αντανακλαστικά, έρμαια της εξουσίας και όσων επιχειρούν να καθυποτάξουν τη μάζα, με επίπλαστα διλήμματα, με κινδυνολογίες ή με φρούδες ελπίδες και να την εγκλωβίσουν σε μια εικονική πραγματικότητα... Όσο ο άνθρωπος δεν απεγκλωβίζεται από αυτά τα στεγανά, προδιαγράφει το τέλος της κοινωνίας και του πολιτισμού, αργά αλλά σταθερά...
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου