Το σύστημα είναι αμείλικτο.
Πρόσφατα έτυχε να δω στο διαδίκτυο το κείμενο που υπέγραφε ένα αριστεροειδές, το οποίο θρηνούσε διότι οι εφημερίδες και οι ιστοσελίδες έγραψαν για την επιτυχία της αθλήτριας του στίβου Βούλας Παπαχρήστου, που γύρισε από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ με χάλκινο μετάλλιο στο τριπλούν, χωρίς όμως να «θυμηθούν» το περιβόητο «ρατσιστικό» της σχόλιο στο twitter 4 χρόνια πριν.
Το ιεροεξεταστικής έμπνευσης λιβελογράφημα ζητούσε η Παπαχρήστου να κάνει δήλωση ότι «αλλαξοπίστησε» (έτσι ακριβώς το έγραφε!) για να λάβει «συγχώρεση» (έτσι ακριβώς!) και να γίνει δεκτή στο αμόλυντο club των - κατά τα άλλα – «άθρησκων» ψευτοανθρωπιστών της αριστεράς. Τι κι αν η κοπέλα δεν έδωσε δικαιώματα από τότε και μένει προσηλωμένη στον αθλητισμό και στην οικογένειά της. Ο κανιβαλισμός τους δεν έχει ικανοποιηθεί.
Το σύστημα κάνει το χαζό.
Κατά σύμπτωση, στο ίδιο Πόρτλαντ των ΗΠΑ, πρόσφατα ένας Αφροαμερικάνος πανεπιστημιακός καθηγητής ιστορίας, ονόματι James Harrison, σε ομιλία του σε φοιτητές είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος χωρίς την …. «λευκότητα» (τους Λευκούς ανθρώπους, με άλλα λόγια).
Ουδείς έδειξε να στενοχωριέται για τα σχόλια του καθηγητή που δεν έγιναν βέβαια, σε κάποιο twitter, εν είδει αστείου, αλλά δημοσίως από επίσημο πρόσωπο σε εκπαιδευτικό ίδρυμα. Είναι ένα ακόμα περιστατικό το οποίο αποδεικνύει ότι ο «αντιρατσισμός» σε όλες τις δυτικές χώρες, είναι μία λέξη - έννοια καμουφλάζ πίσω από την οποία εξυπηρετείται η πολεμική κατά του Λευκού ανθρώπου. Σωρεία εγκλημάτων με ρατσιστικά κίνητρα στις ΗΠΑ από μαύρους αποκρύπτονται ή υποβαθμίζονται. Το ίδιο και στις ευρωπαϊκές χώρες από τριτοκοσμικούς (λαθρο)μετανάστες. Οι μαύροι πετάνε με τις κλοτσιές τους λευκούς από τη Ζιμπάμπουε, σκοτώνουν τους λευκούς στη Νότια Αφρική και κυκλοφορούν άνετα στα πανεπιστήμια (!) με μπλουζάκια που ζητούν την δολοφονία όλων των λευκών (φώτο), αρνούνται την ιθαγένεια σε μη-μαύρους στη Λιβερία, αλλά όχι, δεν κουνιέται (αντιρατσιστικό) φύλλο. Ακόμα και μεταξύ τους όταν σκοτώνονται και μισιούνται θανάσιμα, δεν θα ακούσεις την λέξη «ρατσισμός». Οι Λευκοί που θα τολμήσουν να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους επειδή δεν θέλουν να γίνουν μειονότητα στις χώρες τους, είναι όλοι «ρατσιστές» και «ναζί». Όπου δείτε την λέξη «ρατσισμό», θα παρατηρήσετε ότι με αυτή ενοχοποιούνται - στοχοποιούνται μόνο Λευκοί.
Επιστρέφοντας στον. κ. καθηγητή, μιλώντας σε φοιτητές στο Community College του Πόρτλαντ, είπε:
«Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν ειρηνικά. Ο John Lennon έγραψε αυτά τα λόγια το 1971, και η δική μου ερμηνεία είναι ότι λέει να φανταστούμε όλους τους ανθρώπους να ζουν μαζί ειρηνικά. Αυτός θα ήταν όχι απαραίτητα ένας τέλειος κόσμος, αλλά ένας καλός κόσμος και πώς μπορούμε να φτάσουμε σε αυτόν τον καλό κόσμο είναι η ερώτηση. Ένας κόσμος χωρίς συγκρούσεις και για μένα, η δική μου ερμηνεία αυτών των λέξεων είναι να υπήρχε ένας κόσμος για τις ΗΠΑ χωρίς Λευκότητα... από την άποψη της δομής της εξουσίας. Και έτσι το ερώτημα είναι: ποια είναι η Λευκότητα;»
Το σύστημα είναι πονηρό.
Σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, όπου κατοικούν γηγενείς Λευκοί κάτοικοι, το σύστημα προβλέποντας τις αντιδράσεις που θα προέκυπταν από την εν εξελίξει αντικατάσταση του λευκού πληθυσμού μέσω της μαζικής εισβολής αλλοφύλων, έσπευσε, με τις διάφορες κεντρο-δεξιο-αριστερές κυβερνήσεις του να θεσπίσει «αντιρατσιστικούς» νόμους ή νόμους «κατά του μίσους», τους οποίους θα κράδαινε σαν δαμόκλειο σπάθη επάνω από τα κεφάλια των «απίστων». Οι ηχηρές λέξεις είναι το ατού του συστήματος και λειτουργούν όχι βέβαια για να πολεμήσουν τον ρατσισμό ή το… μίσος, αλλά για φοβίσουν τους αντιρρησίες και να πάψουν εν τη γενέσει κάθε σκέψη αντίστασης.
Το σύστημα είναι σε νευρικότητα.
Ήλπιζε ότι με τον τρόπο αυτό θα πετύχαινε να έχει καθολική κυριαρχία επάνω στους υπηκόους, αλλά κάποια σημάδια νευρικότητας που δείχνει τελευταία, μαρτυρούν τον φόβο του για την διαφαινόμενη αποτυχία του. Το σχέδιό του για καθολική φίμωση κάθε αντιλογίας στην επιχειρούμενη Γενοκτονία μέσω της ασταμάτητης λαθρομετανάστευσης με την χρήση νόμων περί "ρητορική μίσους" δεν δείχνει να αποδίδει. Πολλοί ήδη νιώθουν το βαρύ χέρι της «δημοκρατίας». Υποτίθεται ότι ζούμε σε «δημοκρατίες» που θεωρείται δεδομένη η «ελευθερία του λόγου», αλλά στην πραγματικότητα το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτή η «ελευθερία» εφαρμόζεται μόνο επί ορισμένων απόψεων και μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Εάν πεις τις «λάθος» λέξεις ή αν εκφράσεις τις «λάθος απόψεις», θα στιγματιστείς για «ρητορική μίσους» και ενδέχεται να χάσεις τη δουλειά σου, ενδέχεται το όνομά σου να διασυρθεί ή ενδέχεται να σου επιβληθεί κάποια χρηματική ποινή ή ακόμα και να καταλήξεις στη φυλακή.
Το σύστημα είναι υποκριτικό.
Η αλήθεια είναι ότι οι νόμοι περί «ρητορικής μίσους» χρησιμοποιούνται συνήθως μόνο ως δικαιολογία για τη λογοκρισία των ατόμων που αντιτίθενται σε αυτό το νεοταξικό αντι-Λευκό κατεστημένο. Αν πραγματικά τους ενδιέφερε να βάζουν ανθρώπους στη φυλακή για έκφραση λόγου μίσους, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου έχουν το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, τότε γιατί ποτέ δεν βλέπουμε κάποιον να του επιβάλλεται χρηματική ποινή ή να οδηγείται στη φυλακή επειδή είπε κάτι απεχθές για τους Λευκούς; Ο εβραϊκής καταγωγής καθηγητής του Χάρβαρντ, Noel Ignatiev είπε κάποτε: «Το κλειδί για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων της εποχής μας είναι να καταργηθεί η λευκή φυλή» και «η προδοσία στην λευκή φυλή είναι η πίστη στην ανθρωπότητα». Ενώ ανοιχτά υποστηρίζει την Λευκή γενοκτονία, εξακολουθεί να επιτρέπεται να εργάζεται ως καθηγητής του Χάρβαρντ.
Είναι πιο εύκολο να δικαιολογήσεις τη λογοκρισία με το να την χαρακτηρίζεις δήθεν, «ρητορική μίσους». Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο κανόνας στις αποκαλούμενες «free speech δημοκρατίες». Σε πολλές «ελεύθερες» χώρες η λογοκρισία είναι πολύ αυστηρή και η γραμμή μεταξύ ελευθερίας του λόγου και ρητορικής μίσους είναι πολύ θολή.
Το σύστημα παίζει τα ρέστα του.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι το περιστατικό της Κολωνίας, όπου ένας μεγάλος αριθμός γερμανίδων κακοποιήθηκε σεξουαλικά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς από χιλιάδες τριτοκοσμικούς μετανάστες. Υπήρχε, φυσικά, αντίδραση από τον κόσμο και πολλοί εξέφρασαν δημόσια τη δυσαρέσκειά τους για την τρέχουσα πολιτική μετανάστευσης της Μέρκελ, με τις γυναίκες να θεωρούν ότι τα δικαιώματά τους παραβιάστηκαν και αγνοήθηκαν. Πώς το σύστημα στη Γερμανία ανταποκρίθηκε σε αυτές τις φωνές; Απλώς κολλώντας την ταμπέλα του «ρατσιστή» σε όποιον διαμαρτύρονταν και χαρακτηρίζοντας «ρητορική μίσους» τις ανησυχίες του, ενώ μετά το έργο συνέχισαν τα social media όπως το Facebook, το Google και το Twitter, που συνεργάστηκαν με τις γερμανικές αρχές στην λογοκρισία και τον έλεγχο του λόγου. Η δε αστυνομία (σκέψης) ήδη κάνει επισκέψεις σε σπίτια ανθρώπων που δεν θέλουν να δεχτούν παθητικά την γενοκτονία τους.
Το σύστημα αρχίζει να φοβάται
Το περιστατικό της Κολωνίας δείχνει πόσο φοβάται το σύστημα την δύναμη που ορισμένες απόψεις και λέξεις μπορούν να μεταφέρουν αν εκφράζονται αρκετά συχνά.
Παρ’ όλες τις λυσσαλέες προσπάθειές για τον έλεγχο της έκφρασης και τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου με τους νόμους περί "ρητορικής μίσους", το σύστημα φοβάται τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που αυτοί οι νόμοι και οι μέθοδοι προκαλούν. Οι συνέπειες της αναγκαστικής πολιτικής τους άρχισαν να γίνονται φανερές σε όλους και όποια περιατέρω κατήχηση ή προπαγάνδα και αν εξαπολύσουν, πολύς κόσμος πλέον έχει αρχίσει να αντιδράει. Πατριωτικά και εθνικιστικά κόμματα βρίσκονται σε άνοδο σε σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης και περισσότεροι άνθρωποι σε γενικές γραμμές αρχίζουν να μιλούν και να αναλαμβάνουν δράση. Η Λευκή γενοκτονία και το να γίνουμε μειοψηφία στις χώρες μας δεν αποτελεί αποδεκτό μέλλον.
Οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογηθούν αυτές οι πολιτικές κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχουν αρχίσει να χάνουν την ισχύ τους. Λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν εκ του πονηρού, μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί ακόμα περισσότερη μετανάστευση, όπως η «ανοχή» και η «διαφορετικότητα», έχουν αρχίσει να ακούγονται σαν κλισέ στα αυτιά των ανθρώπων.
Όλο και λιγότεροι άνθρωποι φοβούνται μήπως τους κολλήσουν την ταμπέλα του «ρατσιστή», επειδή αρχίζουν να κατανοούν ότι με τον «αντι-ρατσισμό» θέλουν να φιμώσουν και να δαιμονοποιήσουν οποιονδήποτε ανησυχεί για αυτές τις πολιτικές γενονοκτονίας. Άλλωστε, κανείς δεν έχει κατηγορήσει ποτέ έναν Αφρικανό ως "ρατσιστή" επειδή δεν θέλει στην Αφρική να κυριαρχήσουν οι μη-Αφρικανοί ή έναν Γιαπωνέζο ως "ναζί" επειδή δεν θέλει στην Ιαπωνία να κυριαρχήσουν οι μη-Γαπωνέζοι.
Όσο πιο πολύ οι άνθρωποι τολμούν και μιλούν χωρίς φόβο, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για αυτούς να επιβάλουν την φίμωση. Όσο περισσότεροι άνθρωποι τολμούν και μιλούν, τόσο πιο γρήγορα το σύστημά τους θα καταρρεύσει.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου