Γιανγκ και Γινγκ. Το αρσενικό και το θηλυκό, το αρνητικό με το θετικό, η αρμονία των αντιθέσεων. Όλοι τα γνωρίζετε φαντάζομαι. Είναι τα γνωστά μας ψαράκια, από την μακρινή μας ιν-Δία. Πόσοι όμως γνωρίζετε την προέλευση τους;
Λοιπόν, αυτά τα μικρά, συμπαθητικά και αθώα ψαράκια, δεν είναι τίποτε άλλο από τον ιερό Λάβρυ και τα βαριά μυστικά που κρύβει και τα οποία μεταφέρθηκαν στην ιν-Δία από τον Διό-νυσο κατά την πρώτη του εκστρατεία στην Ανατολή. Ο ιερός Λάβρυς, ή διπλός πέλεκυς και τα ιερά μυστήρια που τον περιβάλλουν, τελούνταν στο πιο ψηλό σημείο της ενδοχώρας, στην σημερινή Κρήτη, προτού ακόμα ολόκληρη η περιοχή κατακλειστεί από τα νερά, την σημερινή μας Μεσόγειο. Μεσόγειος σημαίνει μέση της γης, ενδοχώρα.
Ο ιερός Λάβρυς δεν είναι τίποτε άλλο από τα δύο αντίθετα τεταρτημόρια (η ιερά τετρακτύς σας λέει κάτι;) του Κύκλου, τα οποία τα παίρνεις αν χωριστεί ο κύκλος σε επιόγδοα, την γνωστή Οκτάνα ή Οκτάβα ή Οκτάδα (ο καθ’ ένας την λέει όπως θέλει). Μην σας παραξενεύει αν ο θρόνος της παντοκράτειρας παναγίας έχει την Οκτάνα (δύο τετράγωνα χιαστή) γιατί και η Παναγία των Χριστιανών η ουράνια μητέρα είναι. Όπως και το σημάδι των Μακεδόνων με το 16κτινο αστέρι, τις δύο οκτάνες είναι που συμβολίζουν. Ακόμα και η ιερά τετρακτύς, που δίδαξε ο Πυθαγόρας μετά την μύηση του στην Κρήτη, δεν είναι τίποτε άλλο από τον ιερό Λάβρυ. Οι τέσσερεις νότες που αποτελούν την μουσική κλίμακα, επαναλαμβανόμενες μας δίνουν μια Οκτάβα, ένα κύκλο, μια σφαίρα. Δηλαδή, το (ΝΤΟ) καταλήγει και πάλι σε (ΝΤΟ) αν επαναλάβουμε τις τέσσερις νότες, αλλά σε κάποια άλλη σφαίρα, σε άλλο κύκλο, σε άλλο κόσμο... πιο ψηλό, σε διαφορετικούς κραδασμούς. Στην απλή γλώσσα της μουσικής το λέμε απλά ΝΤΟ ψηλό. Κάποιοι ερμήνευσαν την μουσική των σφαιρών του Πυθαγόρα, σαν μουσική των πλανητών. Τόσα γνωρίζουν τόσα λένε.
Λοιπόν για να επανέλθουμε, οι τελετές μύησης στα μυστήρια του ιερού Λάβρυ, ή διπλού πέλεκυ, γίνονταν στο εσωτερικό της γής σ' ένα σκοτεινό διάδρομο που πήρε το όνομα του από τον Λάβρυ – Λαβύρινθος, όπου εκεί στα θεοσκότεινα, ο μυημένος έπρεπε να αντιμετωπίσει τον Μινώταυρο δηλαδή τον εαυτό του. Ακολούθως, μετά από μέρες άσκησης καθαρμούς και διδαχής, οι νέοι και οι νέες τέλειωναν την μύηση τους στην επιφάνεια της γης, με τον λαό ολόκληρο να παρακολουθεί τα λεγόμενα Ταυροκαθάψια. Στις μέρες μας έχει εκφυλιστεί τόσο πολύ αυτή η γιορτή που κατάντησε στις γνωστές μας αιματηρές Ταυρομαχίες, εκεί που στην αρχή το ζώο πληγώνετε και ακολούθως δολοφονείται.
Στα Ταυροκαθάψια, καθώς ο ταύρος ορμούσε κατά πάνω τους, έπρεπε ο νέος ή η νέα να ορμήσουν κι' αυτοί κατά πάνω στο ζώο (βλέπε αντίθετες δυνάμεις, Γιανγκ Γινγκ) και σε κλάσμα δευτερολέπτου πριν την σύγκρουση, ο νέος ή η νέα, άρπαζε τον ταύρο από τα κέρατα, πηδούσε με μια στροφή στον αέρα στέκονταν στην πλάτη του ζώου και μ' ένα δεύτερο πήδημα και στροφή στον αέρα, προσγειώνονταν στο έδαφος. Το ζητούμενο ήταν να μεταβάλουν την κινητική δύναμη, την ορμή δηλαδή του ταύρου, σε σταθερότητα και να παραμείνουν όρθιοι.
Παρά τα χιλιάδες χρόνια που πέρασαν από τότε, εξακολουθούν και σήμερα να τελούνται τα μυστήρια του Ιερού Λάβρυ, κυρίως στην Κρήτη και στην Κύπρο, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας όπως μαθαίνω, χωρίς όμως την πανηγυρική λήξη της τελετής με τα Ταυροκαθάψια.
Φωτισμένοι Δάσκαλοι υπάρχουν και σήμερα, όπως και τότε.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου