Για να μάθει ο
Ελληνικός Λαός
Η
Δράση του Περίφημου Τρότσκυ – Πώς Κατέληξε Κομμουνιστής – Η Αποχώρηση του από
την Αρχή – Ποιοι είναι οι Σκοποί των Δήθεν Διαφωνιών – Ανακαλύπτουν τους Δυσαρεστημένους
προς το Καθεστώς – Το Τραγικό Τέλος Εκείνων που Εκδήλωσαν την Συμπάθεια τους στον
Τρότσκυ – Δυσπιστούν και προς Αυτόν τον Ερυθρό Στρατό
Επιμέλεια: Βασίλειος Ι. Κετσεκιουλάφης
Πολιτικός Επιστήμων - Διεθνολόγος
ΙΕ’
 |
Κάτε - Καμκώφ (Εβραίος) μέλος της Κεντρικής Εκτελεστικής
Επιτροπής των Σοβιέτ |
Άλλη
απόδειξη ότι η αποχώρηση του Τρότσκυ δεν σημαίνει διαφωνία αρχών προς τα Σοβιέτ
αλλά αποτελεί τέχνασμα παρέχει ένας βαρυσήμαντος λόγος του Ζηνόβιεφ
(Άπφελμπαουμ) που δημοσιεύθηκε στην «Ισβέστια» της Μόσχας την 30 Νοεμβρίου
1924, αριθ. Φύλλου 274 (2309). Στον λόγο αυτό ο Ζηνόβιεφ, ο δήθεν αντίπαλος του
Τρότσκυ έλεγε μεταξύ άλλων ότι αυτός αποτελεί προσωπικότητα ανώτερη του
Λένιν. Και εξακολουθούσε ως εξής:
«Εάν
ο Λένιν είναι ο τύπος του επαναστάτη προλετάριου, ο Τρότσκυ είναι κλασικός
τύπος επαναστάτη διανοούμενου. Εμείς συγκρίνουμε εδώ, όχι πρόσωπα, αλλά τους αντιπροσώπους
δύο πολιτικών κατευθύνσεων. Αυτός ο διανοούμενος επαναστάτης έχει ισχυρότερη
φυσιογνωμία, γνωρίζει πάρα πολύ να αφομοιώνεται με την προλεταριακή μάζα, όταν
πρόκειται να εξεγείρει τον όχλο. Αλλά εκείνο το οποίο αποτελεί την βάση της πολιτικής
του δράσης είναι το επαναστατικό του διανοούμενου».
Αυτός
είναι ο ήρωας επαναστάτης όπως ο Σουχάνωφ (Γκίμερ) αποκαλεί τον Τρότσκυ.
Η
όλη δράση του εξόριστου της Κριμαίας μεγάλου Εβραίου αποδεικνύει ότι αυτός υποδύθηκε
πάντοτε με εξαιρετική προθυμία και ακλόνητη πίστη τον ρόλο τον οποίο διατάχτηκε
από τους αρχηγούς των μεγάλων εβραϊκών οργανώσεων για την πραγματοποίηση του
εβραϊκού ιδεώδους της κοσμοκρατορίας.
Πράγματι
το 1903 ο Τρότσκυ ήταν μενσεβίκος δηλαδή αντιμπολσεβίκος, το 1904 επέστρεψε
πάλι στις τάξεις τους, το 1906 αποχώρησε για δεύτερη φορά από τους Μενσεβίκους
κατά το τέλος του ίδιου έτους, υποστήριζε την σύμπραξη αυτών με τους Καντέτ
(συνταγματικούς μοναρχικούς).
Την
άνοιξη του 1907 στο συνέδριο, του Λονδίνου έλεγε ότι διίσταται με την με την
Ρόζα Λούξεμπουρκ (Εβραία) και ότι η διάσταση αυτή έχει κατεύθυνση όχι πολιτική
αλλά απλά ατομική. Το 1916, δηλαδή πριν την κομμουνιστική επανάσταση στο τεύχος
του «Σοσιάλ – Ντεμοκράτ» αριθ. Ι ο Λένιν έγραφε μεταξύ άλλων: «Οποιεσδήποτε
και αν είναι οι υποκειμενικές αγαθές προθέσεις του Τρότσκυ και του Μάρτωφ (επίσης
Εβραίου) αντικειμενικά υποστηρίζουν τον Ρωσικό – Σοσιαλιστικό Ιμπεριαλισμό».
Η φράση αυτή του Λένιν
ενέχει εξαιρετική σημασία. Ρωσικός σοσιαλιστικός ιμπεριαλισμός δεν σημαίνει
τίποτ’ άλλο από το εβραϊκό ιδεώδες της κοσμοκρατορίας, το οποίο πραγματικά τόσο
αποτελεσματικά έμελλε να εξυπηρετήσει ο Τρότσκυ. Αλλά μήπως και ο ίδιος ο
Λένιν, δέσμιος των διεθνών συνωμοτών της ανθρωπότητας, δεν εξυπηρέτησε εμμέσως
το ίδιο ιδανικό;
Για μένα που μελέτησα εκ
του σύνεγγυς το πνεύμα που διέπει τις οργανώσεις των κομμουνιστών είναι απόλυτα
βέβαιο ότι ο Τρότσκυ ενεργεί από το 1922 όπως ενήργησε δεν διέπραξε ποτέ σφάλμα
απέναντι του αρχικού σχεδίου του διεθνούς κομμουνισμού. Απλά έπαιξε σαν τον
τελειότερο ηθοποιό τον ρόλο, τον οποίο οι παγκόσμιες εβραϊκές οργανώσεις του
επέβαλλαν, συνεπώς σε στιγμή αμφίβολης επιτυχίας πρέπει οι
διευθύνοντες τον διεθνή κομμουνισμό να φαίνονται σαν διιστάμενοι για να
προπαρασκευάζουν ασφαλή υποχώρηση σε περίπτωση αποτυχίας. Γιατί ο Άπφελμπαουμ
(Ζηνόβιεφ) ορίζει την μεταστροφή του Τρότσκυ από το 1922; Γιατί από την εποχή
εκείνη στον ερυθρό στρατό παρατηρήθηκαν τα πρώτα σημεία της δυσφορίας, τα
προαναγγέλλοντα την αποτυχία και πτώση του μπολσεβικισμού. Ιδού κάποιες από τις ενδείξεις
αυτές: α) Οι κληρωτοί ερυθροί στρατιώτες ήταν νέοι, οι οποίοι είδαν με τα ίδια τους
τα μάτια τις καταστροφές, τις οποίες οι κομμουνιστές διέπραξαν στα χωριά τους. β)
γιατί δεν πίστευαν στο κήρυγμα των μπολσεβίκων ότι δήθεν οι καταστροφές αυτές
έγιναν χάρη αυτών των νέων και ότι γι’ αυτούς προπαρασκευάζουν νέο κόσμο,
επίγειο παράδεισο. γ) Όταν οι νέοι ερυθροί στρατιώτες μεταφέρθηκαν στα σώματά τους,
που έδρευαν στις μεγάλες πόλεις της Ρωσίας, στην Πετρούπολη, τη Μόσχα, το
Χάρκοβο, το Κίεβο κ.λπ. ήρθαν σε επικοινωνία με τους κατοίκους και κυρίως με τους
εργάτες, από τους οποίους έκπληκτοι μάθαιναν ότι διοικούνται από Εβραίους και ότι κανένας παράδεισος
δεν υπάρχει στις πόλεις εκτός – πολλών – απέραντων νεκροταφείων στα οποία
κατακρεουργημένα ετάφησαν και θάβονται τα ευγενέστερα παιδιά της πατρίδας τους.
Η πρώτη εκδήλωση της δυσαρέσκειάς τους σημειώθηκε για την ομαδική απαίτηση
να βελτιωθεί ο βίος στο Στρατό. Και είδαμε τον Μπρόνσταϊν (Τρότσκυ) να
συνηγορεί ανήσυχος γι’ αυτούς στο Πανρωσικό Συνέδριο του Σοβιέτ κατά το 1922,
φτάνοντας μέχρι του σημείου να εκδώσει και διάταγμα (το οποίο όμως δεν
εφαρμόστηκε) για την επαναφορά των επωμίδων των αξιωματικών. Το διάταγμα αυτό
κατεύνασε τα πνεύματα των απλοϊκών αυτών θυμάτων του εβραϊκού μπολσεβικισμού.
Μόνο όσοι γνωρίζουν την Ρωσία μπορούν να εκτιμήσουν ποια σημασία έχει το ζήτημα
της επωμίδας για τον Ρώσο στρατιώτη.
Από το 1922, από την
πρώτη εκδήλωση δυσαρέσκειας των ερυθρών στρατιωτικών ο Τρότσκυ διατάχτηκε να
παίζει τον ρόλο του αποκλίνοντας προς τον Μενσεβικισμό (δεξιά), διότι οι
προνοητικοί αρχηγοί του Κομμουνισμού καταλάβαιναν ότι το έδαφος άρχισε να
κλονίζεται κάτω από τα πόδια τους. Κατά το 1923 στους στρατιωτικούς κύκλους άρχισε μια
κίνηση κατά των Εβραίων τυράννων του Ρωσικού λαού, οι οποίοι με την μισθοφορική
ξενική φρουρά τρομοκρατούν και αυτόν τον ερυθρό στρατό! Άξιο πολλής προσοχής
είναι το γεγονός ότι οι Εβραίοι δικτάτορες δεν εμπιστεύονται πολλά όπλα στην κόκκινη
στρατιά, η οποία δεν έχει παρά μόνο λίγα όπλα τα οποία μεταχειρίζονται εναλλάξ
οι φρουροί. Πράγματι κάθε φορά που γίνονται τελετές στην πλατεία του Κρεμλίνου
και είναι απαραίτητο να λάβουν μέρος 3 – 4 λόχοι του ερυθρού στρατού, όλα τα
γύρο τετράγωνα καταλαμβάνονται προηγουμένως από τα τάγματα της φρουράς της Τσέκας,
μέχρι να τελειώσει η παράταξη και οι κόκκινοι στρατιώτες επιστρέφοντας στους στρατώνες
αφοπλιστούν!
Πόσες φορές δεν
παρακολούθησα το θέαμα αυτό με τα μάτια μου;
Ήδη ογκώνεται το ρεύμα
των δυσανασχετούντων αξιωματικών για την δουλεία την οποία υφίσταται η πατρίδα τους
από τους Εβραίους. Γι’ αυτό οι σατανικότατοι αρχηγοί…
[ακολουθεί ένα κομμάτι
που αναφαίρετε στις απάνθρωπες διώξεις, φυλακίσεις, απολύσεις και εξορισμοί στη
Σιβηρία, όλων εκείνων των στρατιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων που είχαν ταχθεί
υπέρ του Τρότσκυ. Το τμήμα αυτό δεν υπάρχει στην σελίδα της εφημερίδας, η οποία
φωτοτυπήθηκε τσακισμένη στο επάνω δεξιά μέρος της σελίδας].
… Αυτή είναι η πραγματική
σημασίας της αποχώρησης του Τρότσκυ. Δυστυχώς ο ρωσικός λαός πεισμένος από τα
δημοκοπικά κηρύγματα των μπολσεβίκων στις ελκυστικές επαγγελίες τους –
παρόμοιες και οι υποσχέσεις των Ελλήνων κομμουνιστών – επέτρεψε να επικαθήσουν
στον τράχηλο του τα φίδια του κομμουνισμού τα οποία απομυζούν το αίμα του και
θα το απομυζούν ποιος ξέρει για πόσο διάστημα ακόμα!
Αύριο θα παρατάξω μερικούς αριθμούς δίνοντας πιστή εικόνα των τεράστιων
οικονομικών καταστροφών τις οποίες προκάλεσε ο ρωσικός μπολσεβικισμός για να πλουτίσουν οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας, και άλλους αριθμούς για την εξόντωση των χριστιανών Ρώσων, την οποία
συστηματικά επεδίωξαν οι ίδιοι Εβραίοι για να αποσυνθέσουν τον μεγαλύτερο
χριστιανικό λαό.Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου