Τι να ψηφίσω;

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές... όλο και περισσότερο ξεθαρρεύουν διάφοροι "επαγγελματίες και μη", στο Facebook και σε άλλα ιστολόγια κοινωνικής δικτύωσης, μπαίνοντας στο συστημικό τρυπάκι του υποτιθέμενου προεκλογικού αγώνα... στην ουσία όμως του πολιτικού προσηλυτισμού.
Πρώτοι και καλύτεροι οι αφισοκολλητές των μεγάλων κομμάτων... που αμέσως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση εξαφανίζονται, σαν τους πρόσφυγες της κα Τασίας... άλλοι -οι νικητές- για να θρέψουν τις δάφνες του "αγώνα" τους, και άλλοι -οι ηττημένοι- για να κλειστούν στο καβούκι τους περιμένοντας τις επόμενες εκλογές. Αμέσως μετά γίνονται ουδέτεροι και υπεράνω κομμάτων... όμως φορτσάρουν άγρια τις τελευταίες ημέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση. Τότε χάνονται δια μαγείας όλοι οι καθωσπρεπισμοί, οι τυπικές ευγένειες και οι κατανοήσεις λόγω ανωτερότητας του πολιτικού-"ιδεολογικού" χώρου τον οποίο συμμερίζονται. Είναι η εποχή με τα περισσότερα μπλοκαρίσματα στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Και ανήκουν εκεί... όπου ανήκει το "συμφέρον" τους... ο υλικός τους προσωπικός κόσμος. Με το είδος αυτού του ψηφοφόρου βλέπουμε κόμματα του 4% να εκσφενδονίζονται στο 36,34% την μία και να καταβαραθρώνονται μετά από δύο τρεις εκλογικές αναμετρήσεις κάτω από το αρχικό ποσοστό. 
Αυτοί όλοι καθοδηγούνται από τα κόμματά τους - τις υπηρέτριες των επικυρίαρχων τοκογλύφων - και πορώνονται από τα ΜΜΕ... με τις στημένες και κάλπικες δημοσκοπήσεις του "αδυσώπητου" στήθος με στήθος αγώνα... που μια φέρνει μπροστά τον έναν και μια τον άλλο, ασχέτως εάν στην πραγματικότητα είναι τεράστιο το χάσμα που τα χωρίζει. Πρόκειται για τους άμεσα, εμφανείς, ακίνδυνους, συστημικούς, πολιτικούς προσηλυτιστές. Είναι οι ρηχότεροι όλων... ασχέτως επαγγελματικής κατάρτισης και σπουδών. Είναι εκείνοι που έχουν μετατρέψει το πολιτικό πελατειακό σύστημα και την λαμογιά... σε επιστήμη. Είναι οι άνθρωποι με το βύσμα! Οι βυσματούχοι! Αποτελούν τον κορμό του συστήματος και κάθε εκλογικής αναμέτρησης. Είναι εκείνοι που θα ψηφίσουν με σθένος και οπωσδήποτε ένα από τα συστημικά κόμματα. Αυτοί που πιστεύουν "τζογάροντας", ότι μετά τις εκλογές... το υλικό τους όνειρο θα πραγματοποιηθεί.
Υπάρχουν όμως και οι έμμεσοι, αφανείς, επικίνδυνοι, συστημικοί, πολιτικοί προσηλυτιστές, οι οποίοι τις περισσότερες φορές, αγνοούν πόσο συστημικός και επικίνδυνος είναι ο ρόλος που παίζουν. Σε αυτούς θα αναφερθώ σήμερα...

Οι υπερασπιστές της Αποχής
Με την καθημερινή προτροπή των συστημικών ΜΜΕ... κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές εμφανίζεται ο κίνδυνος αυτές να "τιναχτούν στο αέρα", αλλά τελικά δεν "τινάζονται" ποτέ. Εμφανίζονται και διαχέονται από τους καλοθελητές blogger και τους "ανεξάρτητους" δημοσιογράφους εξωφρενικά υψηλά ποσοστά αποχής. Τις ημέρες μας γίνεται λόγος για 42%. 
Βάσει του Συντάγματος: Όταν το 50% συν ένα του εκλογικού σώματος επιλέξει την λευκή ψήφο ή την αποχή, τότε υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της βούλησης του λαού), της Λαϊκής Κυριαρχίας και την αρχή της Ισότητας της ψήφου πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση.

Στις προηγούμενες εκλογές, η αποχή έφτασε το 36,13%. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι το πολιτικό σύστημα επιδιώκει να έχει υψηλά ποσοστά αποχής, τα οποία ναι μεν θα πρέπει να είναι όσο γίνεται πλησιέστερα στο 50%... να μη το υπερβαίνουν όμως. Έτσι εξασφαλίζει να απέχει ο ψηφοφόρος που μπορεί να κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα... και να ψηφίσουν μονάχα οι δικοί του. Με την λογική αυτή μας κυβερνούν εδώ και δεκαετίες μειονότητες. Το 36% του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, στην ουσία δεν είναι ούτε το 10%... εάν στα ποσοστά των κομμάτων προσμετρώνταν και το ποσοστό της αποχής. Δηλαδή στο 36% έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή το 63,87% το μετέτρεψαν σε 100%.

Όσο περισσότεροι απέχουν... τόσο πιο εύκολο είναι για το σύστημα να πάρει το επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα... Από το 36,13% έως το 51% απέχουν άλλα 14,87%, δηλαδή περίπου 1.500.000 ψήφοι. Το μαξιλάρι του συστήματος σε ό,τι αφορά το 1,5 εκατ. ψήφους είναι η πρώτη κατηγορία ψηφοφόρων που περιγράψαμε παραπάνω.

• Τελικά η αποχή έχει την ίδια επίδραση στα αποτελέσματα όπως έχει και η λευκή ψήφος (βλέπε παρακάτω).
• Ουσιαστικά η αποχή αποτελεί ανοχή για την άποψη της πλειοψηφίας, αφού έμμεσα την πριμοδοτεί!
• Όποιος δεν ψηφίζει, ουσιαστικά αφήνει τους συμπολίτες του να αποφασίσουν και για τον ίδιο, και είναι έμμεσα συμμέτοχος στην απόφαση που θα πάρουν.

Οι θιασώτες των μικρών κομμάτων
Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 συμμετείχαν 18 κόμματα και 4 συνασπισμοί κομμάτων. Στην βουλή κατάφεραν να μπουν μονάχα τα 7 από τα 31 που μετείχαν και το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που δεν τα κατάφεραν να περάσουν το 3% και να μπουν στη βουλή ανήλθε στο 8,62%. Για να δούμε όμως τις λεπτομέρειες του εκλογικού νόμου. 
Ο νόμος 3636/2008, μετά από νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου (ναι του σημερινού Προέδρου της "Δημοκρατίας" τους), τροποποίησε τον 3231/2004, παραχωρώντας στο πρώτο κόμμα 50 επιπλέον έδρες, δηλαδή 10 περισσότερες σε σχέση με τον νόμο του 2004. Έτσι, οι έδρες που κατανέμονται με βάση το ποσοστό των κομμάτων είναι 250 αντί για 260, και άρα το θεωρητικό ελάχιστο ποσοστό για να πετύχει κάποιο κόμμα βέβαιη αυτοδυναμία από 42.7% (111/260) των εγκύρων μετατρέπεται σε 40.4% (101/250). Το ελάχιστο ποσοστό αυτοδυναμίας 40.4% επί των εγκύρων αλλάζει και δεν είναι σταθερό (γίνεται μικρότερο) ανάλογα με το ποσοστό που θα πάρουν τα κόμματα που τελικά μένουν εκτός Βουλής. Επίσης o νόμος 3636/2008 δυσχέρανε ιδιαίτερα τις προεκλογικές συνεργασίες κομμάτων, καθότι η επιπλέον παραχώρηση των 50 εδρών σε συνασπισμό συνεργαζόμενων κομμάτων προς διευκόλυνση σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης λαμβάνει χώρα μόνο αν ο μέσος όρος της δύναμης των κομμάτων που τον απαρτίζουν είναι μεγαλύτερος από τη δύναμη του αυτοτελούς κόμματος που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψήφων. Μέσος όρος θεωρείται το πηλίκο του ποσοστού που έλαβε ο ανωτέρω συνασπισμός προς τον αριθμό των κομμάτων που τον αποτελούν. Αν για παράδειγμα ο συνασπισμός των κομμάτων Χ και Ψ έχει συνολική δύναμη 43% (μέσος όρος καθενός κόμματος 21,5%) και το αυτοτελές κόμμα Ω 30%, στο τελευταίο θα δοθούν οι επιπλέον 50 έδρες. Οι τροποποιήσεις του νόμου αυτού εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.
Βάσει των παραπάνω έχουμε 50 έδρες μπόνους στο πρώτο κόμμα και όσο μεγαλύτερο το ποσοστό των κομμάτων που δεν τα καταφέρνουν να μπουν στη βουλή... τόσο μικρότερο το ποσοστό που χρειάζεται ένα κόμμα ή ένας συνασπισμός κομμάτων για να λάβει την αυτοδυναμία. Διότι: όσο λιγότερα κόμματα μπαίνουν στην βουλή, τόσο περισσότερες έδρες καταλαμβάνει το πρώτο κόμμα. Με απλά λόγια όλοι οι θιασώτες των μικρών κομμάτων στην ουσία δουλεύουν σαν πράκτορες... - χωρίς καν να το γνωρίζουν τις περισσότερες φορές - του πρώτου κόμματος. Δεν κερδίζει τίποτα ο ψηφοφόρος λοιπόν, αν ψηφίσει κάποιο μικρό κόμμα εκτός βουλής... για να μη πάει δήθεν η ψήφος του στα "συστημικά" κόμματα! Λάθος! Ψηφίζει στην ουσία το πρώτο κόμμα... και όχι μόνο αυτό... αλλά το καθιστά και αυτοδύναμο!  
Τι απομένει λοιπόν για έναν ψηφοφόρο που θέλει με την ψήφο του να τιμωρήσει το καθεστώς;  Να ρίξει λευκό ή άκυρο;

Η λευκή ψήφος...
Στην Ελλάδα η λευκή ψήφος αποκλείστηκε από το σύστημα κοινοβουλευτικής κατανομής (δεν προσμετράται στο σύνολο και μπαίνει στην ίδια κατηγορία με την άκυρη κατά τον υπολογισμό) με τον νόμο 3434 του 2006, πιθανόν για την διευκόλυνση του σχηματισμού κυβέρνησης πλειοψηφίας. Προηγούμενα, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο είχε κρίνει αντισυνταγματική μια τέτοια κίνηση με την απόφαση 12/2005, θεωρώντας ότι η ρίψη λευκής ψήφου είναι εξάσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Η απόφαση αυτή ήρθε πάντως σε αντίθεση με αποφάσεις του ίδιου του ΑΕΔ αλλά και του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες η μη προσμέτρηση των λευκών κατά την εξεύρεση του εκλογικού μέτρου είχε κριθεί συνταγματική.
Συνεπώς, προς το παρόν η λευκή ψήφος δεν προσμετράται και αντιμετωπίζεται παρόμοια με την άκυρη κατά την κατανομή κοινοβουλευτικών εδρών.
Με απλά λόγια: Η λευκή ψήφος αποτελεί  συνήθως ψήφο διαμαρτυρίας. Όμως όπως αναφέραμε παραπάνω η λευκή ψήφος δεν προσμετράται στα έγκυρα, οπότε τελικά πράγματι καταλήγει να ενισχύει το πρώτο κόμμα.

Η άκυρη ψήφος...
Το τελικό αποτέλεσμα βγαίνει με βάση τα έγκυρα ψηφοδέλτια. Οπότε τα άκυρα ψηφοδέλτια δεν συμμετέχουν στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.
Ισχύει λοιπόν, ό,τι και με το λευκό. Πράγματι, τα άκυρα ψηφοδέλτια ενισχύουν τελικά το πρώτο κόμμα.

Τα δεκάδες κόμματα του πατριωτικού-εθνικιστικού χώρου
Δεν είναι τίποτ' άλλο από αναχώματα προς την αποφυγή συσπείρωσις των εθνικιστών ψηφοφόρων σε ένα κόμμα. Κλασσικό παράδειγμα η υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Μόλις η Νέα Δημοκρατία άρχισε να έχει απώλεια ψηφοφόρων... για να μη βρεθούν όλοι τους στη Χρυσή Αυγή, δημιουργήθηκε το (από)κόμμα ανάχωμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, το οποίο εκπλήρωσε την αποστολή του και θα διαλυθεί... όπως και ο ΛΑΟΣ. Τα διάφορα άλλα κομματίδια όπως π.χ. το Εθνικό Μέτωπο κ.λπ.... παίζουν ακριβώς τον ίδιο ρόλο. Εμφανίζονται σαν ανεξάρτητες πολιτικές οντότητες... στην πραγματικότητα όμως, αποτελούν δεκανίκια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Όλοι τους δηλώνουν αρχηγοί κομμάτων, εθνικιστές και πατριώτες! Αν αγαπάνε όμως πραγματικά την πατρίδα τους γιατί διασπούν τον εθνικιστικό χώρο και δημιουργούν έριδες και έχθρες; 

Μπορώ να τους τιμωρήσω με την ψήφο μου;
Η αναρχική Εβραία Έμμα Γκόλντμαν είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή της την δεκαετία του 1920... "αν το σύστημα πίστευε στην πραγματικότητα ότι με την ψήφο σου μπορείς να το ρήξης... να είσαι σίγουρος ότι θα σου την απαγόρευε!".
Δυστυχώς στις ημέρες μας ακόμα και η Singular που μεταδίδει τα exit pols... ανήκει σε ομοφύλους της Γκόλντμαν. Οι πιθανότητες νοθείας είναι τεράστιες! Από τους εκλογικούς καταλόγους, την συλλογή των ψηφοδελτίων από τα εκλογικά κέντρα μέχρι την Singular... παντού υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες και δυνατότητες νοθείας. Το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι επί τω πλείστον πάντοτε αυτό που επιθυμεί το πολιτικό σύστημα. 
Με βάση τον εν ισχύ εκλογικό νόμο, η μοναδική ψήφος τιμωρία του υπάρχοντος σάπιου πολιτικού κατεστημένου είναι η ψήφος ενός κόμματος, το οποίο είναι σίγουρο ότι ξεπερνά το 3% και μπαίνει στη βουλή, και δεν ανήκει στο αυτοαποκαλούμενο "δημοκρατικό τόξο". Πολλές επιλογές δεν υπάρχουν...
Στο χέρι σου είναι ν' αλλάξεις την κατάσταση! 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ι. ΚΕΤΣΕΚΙΟΥΛΑΦΗΣ

Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου

Κοινοποιήστε το: